Ieder jaar is het zodra de lente doorbreekt binnen de familie onrustig. Het ‘Festival een Andere Noot’ heeft zich de afgelopen jaren bij ons ontpopt tot een ware familietraditie. Mijn vader, zelf benoemd organisator van dit jaarlijkse gezinsuitje, neemt dan ook zijn taak zeer serieus. Van het inslaan van toegangskaarten tot aan het enthousiasmeren van vrienden en familieleden. Wat dit event zo bijzonder maakt? Ik doe dit jaar voor het eerst verslag.
Onder een strak blauwe lucht, vergezeld door een felle zon en een gelukkige vader, omdat dit het eerste jaar is dat we op tijd vertrekken, rijden we naar theater Zuidplein in Rotterdam. Daar start het slotevent van het ‘Festival een Andere Noot’. Al vanaf donderdag heeft men kunnen genieten van (mini)concerten, exposities, kunst, comedy en workshops van en met diverse artiesten zoals Sevval Kayhan, Moulay Ahmed Alaoui en Yusuf Labib.
Dit kwaliteitsfestival, waarbij culturele diversiteit, ontdekking en presentatie van kunst en muziek in verschillende contexten centraal staan, beleeft dit jaar alweer zijn negende editie. De zaal loopt langzaam vol met mensen, die elkaar ontmoeten. Ook de Marokkaanse ambassadeur Abdelouahab Bellouki is aanwezig. Nog steeds zoals ieder jaar veel meer vrouwen dan mannen in de zaal, dat wel. Maar voor het eerst dit jaar staan zij ook op het podium. Onze host voor de middag is namelijk niemand minder dan Samira El Kandoussi. Haar mondigheid en gevatheid zorgen voor grappige, serieuze en enkele ‘awkward’ momenten (,,Die Yusuf Labib is een hottie” of aan Ismael Bellouch:,,Ben je getrouwd?”)
Het slotevent wordt geopend met een Quran recitatie. De organisatie geeft daarna een welkomstwoord en er wordt stilgestaan bij de betekenis van 4 mei. Een dankwoord gaat uit naar alle vrijwilligers en sponsoren die dit festival mogelijk hebben gemaakt. Daarna mag de bijzonder jonge Marokkaanse pianist, Zakaria Oubbi, het slotevent muzikaal openen. De zaal vult zich met mooie warme klanken en iedereen geniet van zijn mooie pianospel.
Van piano gaan we naar stand-up comedy waar, de inmiddels welbekende, Ba Azzouz bij opkomst de lachers al op zijn hand heeft. Ba Azzouz zet een mooi en hilarisch stuk neer waarin hij de tweede generatie zoals zijn zoon bekritiseert die het luie leventje leiden, die zijn generatie nooit gekend heeft. Zij waren de harde werkers die een bijdrage hebben geleverd aan de wederopbouw van Nederland. De zaal lacht hard.
Hierna volgt een muzikaal optreden van zanger Yusuf Labib. Deze verrassend goede Marokkaanse anasheed zanger woont in Istanbul en zingt naast Arabische nummers ook Turkse nummers, want Turkije is altijd nummer 1. Nourdin El Ouali, politicus, is ook aanwezig en deelt een persoonlijk verhaal over zijn ouders, hoe zij hem hebben geïnspireerd en hoe zij hem hebben gevormd tot wie hij nu is.
Een andere dame op het podium dit jaar is Jaswina Bilhari, docente Culturele en Maatschappelijke Vorming. Zij houdt een mooi betoog over hoe het ‘Festival een Andere Noot’ zonder veel moeite en zonder subsidie erin slaagt een publiek van allochtone jongeren en ouderen weet aan te trekken, in tegenstelling tot veel andere kunstinstellingen. Ze vertelt over hoe kunst al volop aanwezig is in de verschillende culturen en dat dit dan ook niet op zichzelf staat. Zij merkt in haar omgeving dat een aantal kunstinstellingen inmiddels door hebben hoe ze deze doelgroep moeten benaderen, waardoor zij er steeds vaker in slagen haar ook aan te trekken. Ondertussen gaan migrantengroepen door met kunst beleven op hun eigen manier, zoals het ‘Festival een Andere Noot’.
Hierna worden we getrakteerd op een prachtige presentatie van lichtkalligrafie. De getalenteerde kalligrafie artiest Qasim Arif schrijft in een donkere zaal met licht. De uit de losse pols geschreven woorden verschijnen vervolgens op het scherm. Elk Arabische letter is perfect geschreven. De hele zaal is onder de indruk en elk geschreven woord krijgt een daverend applaus.
Ondertussen heeft Ba Azzouz zich getransformeerd tot de Turkse Sezer. Sezer is eigenaar van een ‘spieeccccciáaale’ garage en heeft de zoon van Ba Azzouz in dienst. De verwijten aan de tweede generatie vliegen de zoon van Ba Azzouz opnieuw weer om de oren. Het publiek geniet en buldert van het lachen.
De volgende spreker is Abderrahim Bouna. Even verwar ik deze stadsimker met spoken word artiest Mohammed Boonaa, heel even maar. Abderrahim Bouna vertelt een mooi verhaal dat geïnspireerd is door bijen. Hij stelt de bij als een voorbeeld waar wij als mens en als gemeenschap van kunnen leren door ook net als de bijen een positieve bijdrage te leveren aan onze omgeving. Prachtig verhaal. Zoek je inspiratie? Word imker.
Dan is het tijd voor de het hoogtepunt: zanger Ismael Belouch. Hij sluit met zijn optreden een opnieuw geslaagde editie van ‘Festival een Andere Noot’ af. Maar nog voor dat iedereen de zaal verlaat wordt bekend gemaakt welke vier personen een retourticket van ML Tours naar Marokko hebben gewonnen. Twee dames en twee heren zijn de gelukkige winnaars. Stomverbaasd en blij nemen zij de prijs in ontvangst. Mede dankzij de artiesten, de vrijwilligers en de enthousiaste festivalgangers was het wederom een mooie ervaring en een geweldig festival. Een familietraditie waard.
Nesrine
Op de vraag of een echte Almeerder bestaat moet je bij Nisrine zijn, ook wel uitgesproken als Nes-e-rin-e. Toch voelt ze zich meer Amsterdammer dan de meeste die er geboren zijn. Ze is er meestal op de fiets te vinden met een sterke wind tegen. Haar levensmotto kwam zij een paar jaar geleden tegen op een muurtje geschreven. Sindsdien beschrijft zij deze als: "Ik wil mijn leven, dat wat ik beleef, onderga omzetten in vormen. Ik wil creëren, iets uit niets maken, al is het maar een indruk, een afdruk, een suggestie."Lees andere stukken van Nisrine
2 Reacties op "Festival een Andere Noot: Een familietraditie waard"
Zal de profeet Mohamed, vrede zij met hem, ook aanwezig zullen zijn als hij met ons leefde ? Een vraag die ik elke jaar aan me zelf afvraag.
Leukk!! Het was alsof ik er ook bij was!..