Voorpagina Cultuur, Ervaringen

Over mooiweerbuurschap

, 16 februari 2010, 9 reacties

Ik ben een mooiweerbuur en daar moet ik geen doekjes om winden. Ik besefte dit terdege toen ik van de week een pakje ontving dat eigenlijk bestemd was voor de buurman, die per toeval waarschijnlijk een verre neef van mijn oma is. Van de zomer spraken we elkaar nog regelmatig, deze buurneef, maar ook mijn overbuurtjes met hun kleine dochtertje en de jonge oudeburen aan de andere overkant. We wonen er allemaal nog maar net, sinds de oplevering na de restauratie van ons dorp-in-de-stad. Toch probeerden we, zonder onze burgerlijkheid al te zeer te erkennen, er gewoon goeie verstandhoudingen op na te houden. Zo haalde ik al eens een blikopener bij de buurvrouw (ik had genoeg suiker), was de missus al eens bij de ouwe jongeburen binnen geweest met hun giga-kwijltuin en kletste ik nog wel eens over de Ajaxperikelen met de directe buurman.

Maar goed. Met al die sneeuw en kou zagen we elkander alras minder en minder, tot we voor elkaar gedegradeerd werden tot een brandend lichtje in de avond en voetstappen in de sneeuw. Tot die mooie avond vorige week dat ik mijn Ajaxneef tegen het lijf liep.

Op mijn vrije dag deed ik wat vrijlans werk achter de compu toen er werd aangebeld. Een ronkend naamloos busje en een oranje ptt=>tnt-postbode met een pakje voor de buurman. Geen punt, neem ik effe aan natuurlijk.

In de avond belde de buurman aan. Het was weer begonnen met sneeuwen. Lompeleeuwerik als ik ben ouweneelden we wat in de deuropening, tot ik bedacht dat ik het koud had, en hij vast ook en of hij dan maar binnen wilde komen. Wilde die niet, maar hij vertelde wel wat er in het pakje zat.

Een of andere cheapass website deed aanbiedingen van de dag waarbij ze voor minder dan pinda’s cd’s, dvd’s en allerhande boxsets van de hand deden voor weinig. Ditmaal had hij de complete werken op dvd van regisseur Pedro Almodóvar gehosseld voor 40 euro of zo. Wow, Almodóvar, dat opent vistas naar een ver verleden.

Terwijl de ajaxneefbuur verder vertelde over het feit dat de ene overbuurtjes er vandoor wilden omdat er nu al voor de 6de keer een poging tot inbraak bij hen was gedaan, dat de andere buren in scheiding lagen (vandaar dat ik maar 1 setje volwassen voetstappen zag!) en dat bij hun alles hunkiedorie was, dwaalde ik af naar de maffe verhalen van Almodóvar.

Massamoordende stierenvechters die niet tegen bloed kunnen. Transseksuele vaders die nonnen bezwangeren. Proroelstoelbasketballers die de vreemdste sekscapriolen uithalen. Maar vooral sterke vrouwen. Al deze bijzondere persoonlijkheden zien zich ondersteund door wonderschone soundtracks van Alberto Iglesias (geen familie van), aangevuld met tot aan tranen toe roerende nummers van Caetano Veloso, Henry Purcell of Ismael Lo.

Wat het een en ander nog bijzonderder maakt, is de menselijke aanraking van de regisseur en cameramensen. Zelfs het grootste onmens blijkt een hart te hebben, zelfs de vreemdste paradijsvogel krijgt een begripvol camerashot. Niets laat je onaangegrepen in deze films. Vooral de film Todo sobre mi madre is een absolute aanrader, alleen al voor de schoonheid van alle vrouwelijke karakters en hun onderling krachtige band. Almodóvar creëert hier niets minder dan een tijdloze ode aan De Vrouw.

Ondanks mijn mooiweerbuurschap, liet buurman X een van de drie boxsets bij me achter. Het is dat mijn dvd tijdelijk kapoerefiets is, anders hadden jullie mooi geen stukje van me gekregen vandaag, of de afgelopen anderhalve week. Op naar de zomer, hopelijk heb ik dan nog buren over… 

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van