Moslims, maak je kwaad over Boko Haram!

Door Imam Khalid Latif (Geestelijk Verzorger New York University)

Ik herinner me nog de eerste keer dat ik een jonge moslima ontmoette die mishandeld werd door haar vader, omdat ze weigerde met een jongen uit diens land van herkomst te trouwen. Ik was toen 19 en studeerde aan de New York University.

Er staan me ook een aantal andere ‘eerste ontmoetingen’ zeer helder voor de geest: de eerste keer dat ik een moslima ontmoette die verkracht was; een moslima die aangerand was; een moslima die vertelde dat haar enige levensdoel het tevredenstellen van haar man was; een moslima die niemand kon vinden die haar uit een huwelijk van mishandeling kon bevrijden; een moslima die ervan overtuigd was dat de man die ze zou huwen haar zou bedriegen; en vele anderen.

Ik herinner me ook elke andere vrouw die me in de loop van de jaren heeft verteld over soortgelijke levenservaringen. Ik denk aan hen allen terwijl ik probeer te verwerken wat er momenteel plaats vindt in Nigeria, waar meer dan 200 vrouwen zijn ontvoerd en het slachtoffer zijn geworden van mensenhandel.

De daders van deze misdaden zijn Boko Haram, een beweging in Nigeria die reeds enige tijd bestaat. Zij hangen een geperverteerde en scheve interpretatie van de Islam aan die mijns inziens geen enkele legitimiteit heeft en ver verwijderd is van de Islamitische vorm die ikzelf maar ook de meerderheid van moslims beoefenen.

Deze groep heeft duizenden onschuldige mensen van het leven beroofd en lijkt zich zelfs met name te richten op scholen, inclusief scholen voor jongens. Deze zaak is veel groter dan velen van ons zich realiseren, gezien het gebrek aan respons uit zowel de moslimgemeenschap als vanuit de bredere maatschappij.

In de afgelopen maanden buitelden allerlei moslims in de social-mediawereld over elkaar heen, in het geven van commentaar of het wel oké is om als ‘happy muslims’ te zingen en dansen en of vrouwelijke ‘mipsters’ wel mogen skateboarden. Daarnaast hebben we wereldwijd moslims de straten op zien gaan, wanneer er zaken zoals de Deense cartoons werden gepubliceerd.

Ik zeg niet dat dit goed of fout is, maar ik vraag me wel af of er een soortgelijk gevoel van passionele urgentie is, wanneer er zaken plaatsvinden zoals momenteel in Nigeria.

Onderwijs is een fundamenteel recht in islam, ongeacht wat Boko Haram gelooft. Profeet Mohammed, vrede en zegeningen zij met hem, heeft gezegd dat ‘het zoeken van kennis verplicht is voor elke moslim’. De zoektocht naar kennis is een intrinsiek recht van elk individu en de ideologie van Boko Haram schendt dit door God gegeven recht. Simpelweg zeggen dat ze het bij het verkeerde eind hebben, is niet genoeg. De aanval die hiermee plaatsvindt op islam als religie, is iets waar moslims over de hele wereld  goed over na moeten denken.

Vervolgens moeten we ons afvragen waarom we in dit geval niet zo luid van ons laten horen, terwijl we dat bij de eerdergenoemde gevallen wel deden. Dragen we niet allemaal de verantwoordelijkheid om substantieel van ons te laten horen over wat er gaande is in Nigeria? En wat nog belangrijker is: wat is onze verantwoordelijkheid ten opzichte van de vrouwen die ontvoerd zijn en hoe vormen we een levendig bewustzijn van hun huidige realiteit?

De reden dat mijn gedachten uitgingen naar vrouwen die ik ontmoet heb en die de realiteit hebben moeten doorstaan van fysieke mishandeling, seksueel geweld of een gedwongen huwelijk, is dat deze zaken wereldwijd gebeuren – zowel bij ons in de Verenigde Staten als in elke andere gemeenschap.

Ik voel een plicht naar de vrouwen van Nigeria, net zoals ik de plicht voel naar de vrouwen van mijn eigen gemeenschap die mij deze zaken hebben toevertrouwd.

Voor moslims geldt in het bijzonder dat elke imam die het preekgestoelte beklimt een dezer vrijdagen, op zijn minst zou moeten bidden voor onze zusters in Nigeria en voor elke vrouw die religieuze onderdrukking en vervolging ervaart aan de hand van degenen die beweren namens God te handelen, maar die in werkelijkheid geen enkele blijk van Godsbesef geven in hun daden.

Moedig jullie imams aan om zich er tegen uit te spreken en zorg vervolgens dat er levensvatbare gelegenheden zijn voor vrouwen in dergelijke situaties om zich hiervan te bevrijden, met de steun van hun religieuze leiders en hun gemeenschap: faciliteer steungroepen, zorg voor veilig onderdak, stel financiële ondersteuning beschikbaar, zorg voor loopbaanbegeleiding en nog veel meer zaken die we tot stand kunnen brengen in onze gemeenschap. Zo kunnen we laten zien dat we de tragedie van de vrouwen in Nigeria niet verder tot schande laten zijn, omdat we soortgelijke tragedies geen doorgang laten vinden in onze eigen gemeenschappen.

Vertaald uit het Engels door Noureddine. Lees het oorspronkelijke stuk op de Huffington Post.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Redactie

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie