Voorpagina Algemeen, Ervaringen, Ingezonden, Islam

Islam, in de mist van populisme

Ingezonden stuk door Mikail Acun

Het belangrijkste dat we bezitten is onze mening. Het geeft vorm aan onze identiteit. Denk hierbij aan onze politieke oriëntatie, godsdienst-, studie- en beroepsvorming. De quote ‘You can take my body but not my soul’, benadrukt het levensbelang van de immateriële vrijheid van de ziel (lees: meningen) boven alle vormen van fysieke vrijheden. Wij kunnen ons allemaal goed verplaatsen in mensen waarvan de fysieke vrijheid is ingeperkt. Hoe daarentegen de immateriële vrijheid van de ziel gevangen wordt genomen; hier hebben wij veel minder zicht op.

Sinds de anti-Islam propaganda – waarvan de aftrap op 11 september 2001 heeft plaatsgevonden – heb ik al mijn meningen moeten bijstellen. Deze leken onverwoestbaar net zoals de Twin Towers. Met een peloton aan argumenten stond ik altijd klaar om deze tot het einde te verdedigen.

Het moment van bijstellen begon toen de wereld zijn mening ten opzichte van mij, volledig aan het veranderen was. Terwijl ikzelf haast niks was veranderd. De blikken in ogen van omringende mensen veranderden, evenals de gespreksonderwerpen tijdens de koffie-break. Er ontstonden nieuwe gevoelige stiltes bij het horen van Al-Qaida-achtige termen. De heerser die in de naam van democratie en vrijheid een record aantal landen militair en economisch had bezet, bepaalde de mening van de wereld met de volgende woorden: “Either you are with us or you are with the terrorists.” Ik was tegen deze zelfverkozen rechter, maar ook tegen de terroristische aanslagen. Het hokje dat voor mij werd gereserveerd in de geest van de meeste mensen, is nog steeds in aanbouw. Het land waar ik ben geboren en getogen had zich tegen mij gekeerd; mijn ideologie werd als achterlijk beschouwd en mijn doen en laten als verdacht. Vanaf dat moment werd ik een vreemde in eigen land.

Het vrolijke vrije Nederland was veranderd. Honderdduizenden Nederlanders werden geëtiketteerd als een mogelijk gevaar. Aan de ene kant zag ik Het land van Lange Frans en Baas B en aan de andere kan Het land van Salah Edin. De ontstane angst uit onwetendheid zorgde voor wanhopige pogingen van de overheid om de onrust onder controle te krijgen. Terwijl het land eenheid nodig had, verdeelde beleidsmakers het land verder in tweeën. De vrijheid van de ene groep moest beschermd worden ten koste van de vrijheid van andere groepen: denk hierbij aan het afschaffen van Turkse taallessen op basisscholen, het verbieden van het ritueel slachten, besnijdenis, importhuwelijken, dubbele paspoorten, het bouwen van moskeeën, de hoofddoek en de dwangmatige erkenning van de verzonnen Armeense genocide. Binnen de Islamitische gemeenschap werden persoonlijke ervaringen gedeeld. Iedereen kent wel iemand die van een docent een lager schooladvies heeft gekregen, dan een autochtone klasgenoot met dezelfde cito-score. En iedereen kent wel iemand die niet is uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek vanwege zijn naam. Vermoedens worden alsmaar bevestigd door onderzoeksrapporten van onder andere gemeenten, universiteiten, het SCP en het CBS. Deze tonen aan dat de Islamitische groep benadeeld wordt in het functioneren in de maatschappij.

De onwetendheid als het gaat om het behoud van de Nederlandse identiteit zorgt voor angst. De wanhopige pogingen waarmee dit gepaard gaat, bemoeilijken de identiteitsontwikkeling. De Nederlandse cultuur krijgt maar geen ruimte om zich vrij te ontwikkelen. De maatschappij is inmiddels al zo veranderd, dat de gemiddelde Nederlander meer weet over de Ramadan en Suikerfeest dan over Pinksteren en het Paasfeest. Eigenlijk zouden we op de Islamitische feestdagen vrij moeten krijgen. Maar door de moeizame en achterlopende ontwikkeling van de Nederlandse identiteit is dit onderwerp nog een taboe. Heel voorzichtig zou je deze situatie kunnen vergelijken met de identiteitsontwikkeling van de Hema: daar werd eerst de hoofddoek geweerd om even later onderdeel te zijn van de bedrijfskleding.

Mikail Acun is de schrijver van het boek Islam, In de mist van Populisme‘. In het boek worden verschillende recente gebeurtenissen, zoals de rechtszaak van Lucia de B., de Hofstadgroep en de doodgereden Marokkaanse tasjesdief, naast elkaar gezet. Hierdoor worden patronen zichtbaar in het kader van waarheidsmanipulatie. Afgesloten wordt er met de gecensureerde 1200 jaar Islamitisch heerschappij in Europa (Ottomaanse rijk en Andalusië). De invloed ervan op de huidige westerse wereld wordt besproken: van windmolens, tulpen, koffie, Delfts Blauw tot en met het Zeeuwse dorpje Turkeye – het komt allemaal aan bod.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie