Privacy. Wat houdt dat in? Hoe weet ik hoe ver ik bij jou kan gaan? Ben je dan beledigd als ik te ver ga? Of kan je er om lachen? Waar ligt de grens? Weten we het zelf wel? Of komen we er pas achter als iemand aan het rondhuppelen is op ons privéterrein? Wat is jouw privacy? Aangezien we dat niet kunnen ruiken, is het misschien handig om Post-it stickers op ons voorhoofd te plakken waarmee we onze grenzen aangeven. Voor ons eigen bestwil. Om beledigingen te vermijden. Voorbeeld: “Als je vraagt naar mijn gewicht dan zwaait er wat.”
Ik weet heel goed wat ik versta onder mijn privacy, maar is dat ook zichtbaar voor een ander? Het Post-it idee is leuk en kleurrijk, maar is er een andere manier om onze grenzen te bewaken? Zonder dat we elkaar in de haren vliegen?
Deze vraag kan ik natuurlijk niet beantwoorden voor een ander. Alleen voor mezelf. Privé is vaak een beschermd gebied wat door niemand betreden mag worden. Vaak weet je dat je in andermans zaken neust als je het daadwerkelijk doet. Maar even serieus, het is toch niet realistisch om van elkaar te verwachten dat we weten waar onze privacy-lijn getrokken is? Voor de een ligt de grens al bij een voornaam en voor de ander ligt het pas bij de kleur van zijn onderbroek. Sommige mensen doen geheimzinnig over hun leeftijd en anderen (lees: Pinar) reageren sarcastisch als vreemdelingen geïnteresseerd zijn naar hun kapsel. “Pinar, wat heb je onder je hoofddoek?” “Ehm, ik heb donkerbruine veren, Ã la struisvogel." Met andere woorden: "Dat is privé."
Wat ik meemaak zit opgeslagen tussen mijn oren, waar niemand bij kan. Neem ik de beslissing om dat te uiten naar de buitenwereld? Dan doe ik dat op m’n eigen manier. Ik koppel het aan een naam, plaats, foto, liedje, etc. Aan iets tastbaars waar ik mijn waardevolle herinneringen aan vastketen. Een ezelsbruggetje om mijn ervaringen sneller terug te vinden. Het is best een chaos in mijn hoofd. Logisch! Ik heb 22 jaar aan herinneringen wat ik moet bewaren en waarbij ik ook nog eens ruimte moet vrij houden voor al het andere wat komen zal. Dat is voor mij de reden om mijn ervaringen te labelen. In mapjes stoppen, sorteren en eventueel verwijderen.
Mijn ervaring is dus mijn privacy. Niet die van mijn vader, moeder, Jantje, Pietje, of wie dan ook. Tot nu toe heb ik genoeg voorlichting en/of begeleiding gehad over het feit hoe ik mijn ervaringen met anderen moet delen. Mensen zijn best gul met dit soort donaties. Het leuke van een donatie is dat het van alle hoeken en gaten kan komen, vooral als we het niet verwachten. Iedereen die ooit gedoneerd heeft in vorm van een (soms opdringerige) mening, advies of visie wil ik daarom hartelijk bedanken. Dankzij jullie heb ik mijn eigen visie en mening weten te vormen. Dankzij jullie heb ik een originele en unieke manier gevonden om mijzelf te uiten. Dankzij jullie heb ik mijn eigen weg gevonden.
En ik blijf op deze weg, want ik vind het fijn. Ik blijf mezelf. Ik blijf hier. Net zo lang tot mijn lot beslist dat ik verder moet gaan. Dan zal ik mijn vleugels uitslaan om naar een ver oord te vliegen waar ik even op adem kan komen. Maar zover is het nog lang niet…
8 Reacties op "Grens (on)zichtbaar?"
Struisvogels vliegen toch niet?!? :P
Bij mij kunnen mensen heel erg ver gaan. Ik heb teveel mee gemaakt om daar nog over in te zitten.
Elke vraag moet naar mijn mening gesteld kunnen worden. Een (serieus) antwoord krijgen is iets anders.
Er is alleen 1 ding wat mij wel aan het hart gaat. Dat is het moment dat andere mensen zich aan mij opdringen of hun wil wensen op te leggen. Mijn vrijheid is zeer belangrijk voor mij en dat zal ik dan ook met hand en tand verdedigen.
Slm
Daoud
P.S.: Ook lekker belangrijk; Zwart-blauw.
Hoeveel weeg je eigenlijk Pinar??
Je ziet er slank uit….
Ik geloof dat het tijd wordt om naar de schuilkelders te vluchten… :P
Gewicht en leeftijd… 2 zaken waar je een vrouw beter niet naar kan vragen…
Slm
Daoud
Het is onvermijdelijk dat je wel eens een keer gekwetst wordt door iemand. Waarom daar moeilijk over doen?
Kijk eens naar twee boxers in een ring, dat is pas pijnlijk, en ze vinden het nog leuk ook.
Het is zinloos om altijd maar rekening met iemand zijn gevoelens te houden. Soms moet je iemand wakker maken.
Zelf heb ik het liefst dat mensen tegen mij precies zeggen wat ze denken, whatever.
Misschien is het beter om weerstand op te bouwen, net als de boxers. Het maakt je sterker.
#4 Anton dat is wat jij ervan vind…. anderen hebben een andere kijk hierop respecteer dat….
We kunnen niet allemaal hetzelfde zijn
Nog een advies dan, maar nu op muziek.
@ Anton:
Dankjewel voor je advies:)
“Misschien is het beter om weerstand op te bouwen, net als de boxers. Het maakt je sterker.”
Het zou best kunnen dat we hetzelfde denken over ‘het sterker worden’. Het komt me namelijk erg bekend voor. Ik kan me nog herinneren dat ik daar wat over had geschreven:
“Geeft niet! Daar word je alleen maar harder van.”
http://www.wijblijvenhier.nl/archives/2319-Back-to-the-Past.html
:)
Pinar
Pinar,
it’s no big deal, don’t mention;-)
Sterker worden bedoel ik niet in de zin van sterker dan iemand anders, in een soort van concurentiestrijd.
Met sterker bedoel ik, jezelf verbeteren door een wedstrijd met jezelf, proberen vandaag een beter persoon te zijn dan die je gisteren was. Dat is een natuurlijk proces dat ze “groeien” noemen. Dit proces gaat je hele leven door en het stopt niet.
Ik wens je hier heel veel succes mee.
Anton.
Vrede