Voorpagina Ingezonden

De 4e generatie moslims: Onafhankelijkheid

Dit stuk is ingezonden door Rafih Berkane

Slagersmes. Stel je bent een bloemschikker. Op een gegeven moment komt er een slager jouw bloemenwinkel binnenvallen en vertelt jou hoe jij je bloemen moeten schikken. De slager haalt vervolgens een enorme joekel van een slagersmes tevoorschijn. Plots begint hij ermee te rammen op het houtblok voor je en je ziet jouw mooie bloemen verpletterd worden. Loekie de Leeuw zou gezegd hebben: alsjemenou!?

Achterhaald. Het voorgaande staat metafoor voor onze maatschappij waarin verkeerde personen de verkeerde posten bezetten. Dit heeft als gevolg dat de maatschappelijke vraagstukken en de daarbijbehorende discussies vaak achterhaald zijn en uiteindelijk een verkeerde wending aannemen. Dit heet ook wel contra-constructief te werk gaan.

Het lijkt wel of men niet wil werken aan een ideale samenleving, maar dit bewust tegenwerkt. De echte oplossingen zitten echter in hoofden met monden die (nog) niet durven te spreken. De moslimgemeenschap heeft een onschatbare hoeveelheid aan ongebruikte of verkeerd gebruikte potentie. Deze wordt nu nog veelal ingezet op lokale (etnische) initiatieven, maar als deze lokale focus niet wordt verlegd naar een focus van nationale aard, dan kan de nu nog slechts op demografie gebaseerde gemeenschap nooit volgroeien tot een symbolisch hechte gemeenschap: de ummah.

Claustrofobie. De oplossing is onafhankelijkheid: onszelf losweken van verstikkende, formele en beperkende kaders, een eigen weg aanleggen en de monden laten spreken. In het vorige artikel werd de noodzaak tot een visie beklemtoond. Zonder visie is onafhankelijkheid een messteek in eigen rug. Moeten moslims dan het roer overnemen en een eigen staat oprichten? Neen. Er wordt hier gedoeld op institutionele onafhankelijkheid: gebouwd op eigen stenen en cement. Veel maatschappelijke vraagstukken die ons aangaan kunnen we het beste zelf oplosssen. Ondernemers starten ook een eigen bedrijf wanneer zij beperkt worden in hun potentie en bewegingsvrijheid door een assortiment aan claustrofobische regels en wetten. Hierdoor kunnen zij hun behoeften en wensen naar eigen inzicht invullen en eindelijk groeien. Waar immers een wil is, is een weg. Laten we deze weg dan nu aanleggen voor de volgende generaties.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!