Voorpagina Buitenland

Verkiezingen in Syrië: een ‘comedy’

Platgelegde telefoon- en internetverbindingen, door het constitutionele hof goedgekeurde tegenkandidaten, vrees voor aanslagen, een oppositie die oproept en waarschuwt om niet te gaan stemmen, mortier- en luchtaanvallen, en niet te vergeten 6,5 miljoen ontheemde Syriërs die hun stem niet kunnen uitbrengen. Het is geen verrassing; ieder weldenkend mens weet dat de presidentsverkiezingen, die gisteren in Syrië plaats vonden, niet meer zijn dan een grote ordinaire schijnvertoning in het door oorlogsgeweld verscheurde land.

Om 07:00 uur lokale tijd openden gisteren de eerste stembussen in Syrië. Je hoeft echter geen genie te zijn om te voorspellen dat het een op voorhand gelopen race is voor de zittend president Bashar Al Assad.

Er viel niets te kiezen. De Syrische bevolking – als al in de gelegenheid om te stemmen – kon alleen een stem uitbrengen voor de regering. Het constitutionele hof keurde slechts twee van de 24 aanmeldingen, om deel te nemen aan de verkiezingen, goed. De twee tegenkandidaten – bij het grote publiek vrijwel onbekend – Hassan al Nouri en Mahed Hajjar, zijn op hand van de regering. De grote verkiezingsbelofte van Hassan al Nouri was het omsmeden van de grotendeels staatsgeleide economie naar een vrije markt economie. Terwijl ik mijn handen voor mijn gezicht sla, zucht, en mijn hoofd schud, vraag ik me af of er dan echt geen grotere prioriteiten zijn, in een land dat al ruim drie jaar in brand staat.

Natuurlijk niet. Deze verkiezingen zijn niet echt. Over de voortdurende burgeroorlog doen de kandidaten vrijwel geen uitlatingen. Behalve dat de ‘terroristen’ bestreden moeten worden. Het geweld dat met het conflict gepaard gaat, laat nog iedere dag haar sporen na. De burgeroorlog heeft aan 150.000 mensen het leven gekost en 6,5 miljoen mensen zijn van huis en haard verjaagd. In het overzicht van het Internal Discplacement Monitoring Centre staat Syrië dit jaar op een eerste plaats met 6,5 miljoen ontheemden. Dat is ruim een kwart van de totale Syrische bevolking. Los van alle andere gebreken ligt hier een ander probleem dat belemmert dat de verkiezingsuitslag een afspiegeling is van de stem van de Syrische bevolking. Alleen Syriërs die permanent in het buitenland verblijven, mochten stemmen bij de ambassade. Gelukkig weigerden ambassades in Frankrijk, België en Duitsland om hun ambassade open te stellen en mee te werken aan de schijnvertoning van vrije verkiezingen. Vluchtelingen hadden geen recht om te stemmen. Dit leidde bij de ambassade in Beiroet tot grote chaos waardoor de stembussen tijdelijk werden gesloten. In Hamaa – een stad die van oudsher bekend staat als een anti-Baath bolwerk – gingen studenten de straat op om te protesteren. De studenten wilden het signaal afgeven dat vrije verkiezingen niet mogelijk zijn in een land dat al jarenlang door oorlog wordt geteisterd. Niet alleen voor vluchtelingen was er geen mogelijkheid om te stemmen, maar ook in gebieden die onder controle vallen van het verzet, vooral in het noorden en oosten van het land, was het niet mogelijk voor mensen hun stem uit te brengen.

Internationale waarnemers vreesden dat de verkiezingen door het verzet aangegrepen zouden worden om aanslagen te plegen. De oppositie ontkent echter dat het van plan was om aanslagen uit te voeren op stembureaus. Het Front beloofde geen aanslagen te plegen op burgers. Volgens de Minister van Buitenlandse zaken geeft de Syrische bevolking door middel van deze verkiezingen vorm aan de toekomst van het land.

Een ex-strijder van het Islamitische Front laat in een interview met de Volkskrant weten dat ze de verkiezingen zien als een comedy: “Mensen die gaan stemmen zijn niet goed bij hun hoofd.” Het land zakt met de dag verder in het moeras van geweld, en slachtoffers verlangen naar rust en stabiliteit. Misschien verlangen ze zelfs terug naar het leven van voor de protesten, die in maart 2011 vreedzaam waren begonnen. Drie jaar later is er echter geen weg meer terug. Ik herinner me de beelden van demonstrerende Syriërs in maart 2011; duizenden Syriërs riepen om hervormingen en het vertrek van het regime: “Alsha3b yureed isqaa6 al-nitham.” (De mensen willen het regime omverwerpen). Een ding is zeker, na de verkiezingen van gisteren: de wens voor vrijheid, hervormingen en het beëindigen van het geweld is nog lang niet binnen handbereik.

 

Foto: Khalid Albaih op Flickr

Natasha Huiberts probeert bij te dragen aan een eerlijke en rechtvaardige wereld. Dat doet ze door maatschappelijke organisaties te ondersteunen bij de ontwikkeling en uitvoering van projecten en campagnes. In haar werk zijn oorlog, mensenrechten en de strijd voor rechtvaardigheid terugkerende thema's

Lees andere stukken van Natasha