Stel je bent een meisje. Zeventien jaar oud, misschien net achttien. Het leven gaat zijn gangetje. Totdat je op een dag te horen krijgt dat je moet trouwen. Met iemand waar je niet mee wílt trouwen. Dat is best naar. Je weet even niet wat je moet doen, wat je kunt doen. Die avond kom je op je favoriete forum een heel toepasselijk artikeltje tegen: ‘Help! Ik wil nog niet trouwen!’. Het artikel vertelt kort iets over ene Yarah en verwijst met wat fragmenten door naar haar dagboek. That’s it. Je klikt en komt terecht op een persoonlijke blog. Je slaakt een kleine zucht van verlichting en begint te lezen. Een lotgenootje. Denk je.
Ik was met mijn groepsgenootje bezig met ons onderzoek. Samen, maar toch alleen met oortjes in. Toen maakte ze een opmerking over het zoveelste reclamefilmpje, dat haar muziek verstoorde. Irritant, maar dit filmpje was een beetje apart en viel daarom op. Ze liet het me zien. Ik luisterde naar een vrouwenstem, op de achtergrond een ietwat duister beeld. Gordijnen? Een donkere woonkamer? Niet te zien. Terwijl ik me dat afvraag komt het korte filmpje alweer aan zijn einde. Het laatste wat ik hoor? ‘Ik mag toch zelf kiezen…’. We klikken op de link van het promotiefilmpje en komen dan terecht bij het dagboek van Yara. Het ziet er op het eerste gezicht uit als een persoonlijke blog. Apart.
Ietwat verwonderd gaan we weer terug naar YouTube. Eens zien wat, er ook alweer precies in het filmpje wordt gezegd. Zoekfunctie, go. ‘Dagboek van Yara’. Geen hit. Dan maar naar Google. Het dagboek van Yarah blijkt onderdeel van een Rijkscampagne te zijn. Omdat we toch willen weten waar het filmpje precies over ging, gaan we terug naar YouTube. Zoekfunctie, again. We proberen alle mogelijke zoektermen en kijken op het officiële kanaal van de overheid. Geen succes. Het filmpje is spoorloos.
De verwondering heeft zich inmiddels ontwikkeld tot een fronsje op mijn voorhoofd. Wat is dit nou voor vage campagne? Dan maar terug naar het dagboek van Yarah. In de zijbalk beschrijvingen van Yarah. Ze houdt van Rotterdam. Hoopt dat we willen lezen wat ze meemaakt. Haar advies en wijsheid bieden, want ze ‘weet het ff allemaal niet meer’. O, en mocht je met hetzelfde probleem zitten: Yara heeft ‘het ff uitgezocht en weet inmiddels precies waar je terecht kunt, als je een keer met iemand wilt praten over trouwen tegen je eigen wil’. Ergens onderin, voor degene die de moeite neemt om het uit te zoeken, staat een disclaimer. Yarah is een fictief persoon. Jáh.
Uithuwelijking is een probleem dat in schimmige sferen plaatsvindt. Daar een campagne tegen voeren die zelf niet helemaal helder is, lijkt mij niet het middel. Fictieve verhalen kunnen misschien helpen bij het overzien van de eigen situatie, maar wees daar als overheid meteen duidelijk en eerlijk in. De overheid is niet je beste vriendin. Niet iedereen heeft zin en tijd om campagnes, al dan niet bij wijze van studie ontwijkend gedrag, eens beter te bekijken. Al helemaal niet als je een wanhopig meisje bent dat echt hulp zoekt.
Foto: Hippie
Kauthar Bouchallikht
Kauthar verhaalt voor diverse media en werkt ook als campaigner, moderator, coördinator en trainer. Dit doet zij met/voor verschillende organisaties, waaronder DeGoedeZaak, OneWorld, De Correspondent, Milieudefensie, Fossielvrij, NieuwWij en Het Parool. Met WijBlijvenHier! produceert ze de multi media podcast Super Moslims, waarvan zij ook een van de hosts is.Lees andere stukken van Kauthar
7 Reacties op "Uitgehuwelijkt? Lees het dagboek van Yarah"
Waarom niet gewoon een telnr. + email?
Er schijnt nu ook echt een website te zijn, google maar.
Wat een rotzooi website zeg. Weggooien die overheid. Offline zetten die website. Als een Nederlander die website leest gaan ze weer klagen over moslims dat we kinderen onderdrukken(wat sommige ook doen maja 3e wereldlanden eh)
Ik ben er van overtuigd dat er een website of instantie bestaat voor serieuze hulp in zo’n geval. Misschien kan de redactie van Wij Blijven Hier hierin een tip geven.
Ik weet niet eens of de overheid er eigenlijk wel wat aan zou moeten doen. Volgens mij is het de vrijheid van die ouders en dat kind uiteindelijk, als zij hun dochter willen ‘uithuwelijken’ of koppelen mogen ze van mij; ik verwacht ook niet dat ze zich bemoeien met hoe ik met mijn kinderen omga.
Als het onhoudbaar blijkt daarentegen is het toch binnen een generatie wel opgelost.
Yaraisirritent, moet een overheid dan maar niets doen tegen het verwerpelijke uit huwelijken? Gewoon weg kijken, dan bestaat het ook niet? Liever een overheid die niet helemaal op gelukkige wijze een campagne voert dan een overheid die helemaal niets doet.
Er bestaat wel degelijk hulp bij huwelijksdwang en achterlating, zowel voor minderjarigen als voor volwassenen. Je kunt hiervoor terecht bij het Advies- en Steunpunt Huiselijk Geweld, Advies en Meldpunt Kindermishandeling of de Kindertelefoon. Huwelijksdwang is bovendien strafbaar. En de overheid in Nederland mag zich wel degelijk bemoeien met hoe ouders met hun kinderen omgaan, er zijn wetten waarin de rechten van kinderen (minderjarigen) zijn vastgelegd. In het geval van verwaarlozing, mishandeling en misbruik mag de overheid zich bemoeien met de opvoedpraktijkem van ouders. Huwelijksdwang valt mijns inziens onder “geestelijke mishandeling” .
Oww, wat stom van ons! Uithuwelijking verdient helemaal geen aandacht!
Overigens heb je wel gelijk over de overheid, die kan niks. Je weet zeker dat iets gaat mislopen als je de volgende 12 woorden hoort:
“Wij zijn van de overheid en we zijn hier om te helpen.” Dan kan je alles uit je handen laten vallen.