Vorig jaar liep ik me de longen uit het lijf op het eerste Nationaal Islam Congres. Hoewel ik inhoudelijk altijd ruimte voor verbetering zie, zat ik die dag in een gigantische flow en bewaarde ik dergelijke reflectie voor later. Iedereen die had meegewerkt die dag moet de adrenaline en inspiratie door zijn lichaam heen hebben voelen roetsjen. Zoveel sprekers, zoveel bezoekers – een freaky hoeveelheid dankbaarheid en trots maakte zich van mij meester.
Zelfs toen een van de broeders aan het einde van de dag tijdens het inladen zijn voet bezeerde (de laadklep viel bovenop zijn voet en brak een tweetal middenvoetsbeentjes en hapte flink in zijn vlees) – zelfs dat kon de pret niet drukken, alhoewel de stress er niet minder om was.
Sterker nog, deze broeder belde me de volgende dag op en zei dat het gevoel van broeder- en zusterschap van die dag door zijn ongeval alleen maar versterkt werd. De ene zuster bracht zijn familie naar het ziekenhuis, de andere broeder ontfermde zich over zijn kinderen zodat zij hun vader niet onder het bloed hoefden te zien.
Achteraf bezag ik de beelden op het journaal van een rijtje internationale geleerden, hoorde ik enkele van hun uitspraken (een van mijn wenkbrauwen fronste zowat mijn voorhoofd af, vooral toen het over onderwijs ging) en bedacht tot mijn grote verbazing: wat ben ik blij dat ik het toch niet altijd met iedere geleerde eens hoef te zijn. Intellectuele onafhankelijkheid schopt kont. Probeer het ook eens.
Melig werd ik toen ik later op de hoogte werd gesteld van de ontzettend verkeerd geïnformeerde stadsdeelbestuurders die aan de tand werden gevoeld over vermeende subsidies (terwijl er geen cent importgeld of subsidie aan te pas kwam maar vooral bloed, zweet en tranen) en ouwe ‘vrienden’ van me die me online een oor aannaaiden met onzin, roddels en meer van die GeenStijlonzin. Het deerde me niet en ik werd er alleen maar vrolijker van – meer reclame voor de dag, lekker voor je.
Na afloop, terwijl bij twee van mijn geliefde broeders en zusters in een keer het licht uit leek te gaan na de hele dag ’t snot voor de ogen te hebben gewerkt op een enkel broodje kabeljauw, was ik vergeten aan iemand een lift naar huis te vragen. In mijn witte dishdasha, op net iets te nieuwe halfopen mocropantoffels liep ik van de Apollolaan naar mijn nieuwe huissie in Betondorp. Het begon te regenen. Hard. Het kon me niet deren en ik jubelde nog net niet als een halve godsdienstwaanzinnige hardop mijn dank aan God. Nou ja, een keertje dan, terwijl ik het Amstelstation passeerde. De meeste dronkelappen besteedden geen aandacht aan me.
Enfin, het nieuwe Islamcongres staat om de hoek en ik heb er uiteraard zin in. Ik weet alleen niet of ik er dit jaar aan meewerk. Wat ik wel doe, is dit geweldige video’tje van Appie en mijn docent met jullie delen, gewoon om een beetje reclame te maken en duidelijk te maken dat er verdraaid veel moslims van Holland houden. Ik in ieder geval wel. Ik hou van Holland.
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
5 Reacties op "Ik hou van Holland"
Gefeliciteerd!
Wat verwacht men er overigens van qua resultaten? Gaat het lukken om voor alle moslims één datum voor het begin van de Ramadan te prikken, al was het alleen maar binnen Nederland, of is dat probleem toch te ingewikkeld? Welke andere, kennelijk minder lastige problemen verwacht men wel op te lossen? Hoe dan ook, veel succes!
Blij dat je weer schrijft,heb je schrijfsels gemist toen je weg was!!
Misschien dat ik ook richting Amsterdam kom,hangt er van af hoe druk het op mijn werk is!
Hey, hoezo niet meewerken?
Hoe zit het met de kans op een portie da’wa die zo’n congres je biedt?
Vond dat je vorig jaar goed leiding gaf aan het salafigebeuren.
Helaas kan ik er dit jaar niet bij zijn.
Oh, ik had trouwens nog een vraag over die dishdasha en slofjes.
Het ziet er mooi uit, daar niet van, maar waarom staan salafisten er op om [i]letterlijk[/i] de profeet na te volgen in zo iets futiels als kledij?
Als je gelooft dat God zich bezighoudt met dergelijke details heb je volgens mij geen hoge dunk van Hem.
Of gaat het om het uitdragen van een identiteit?
Daar ben ik benieuwd naar. Had je er in Koeweit niet ook discussie over?
Wel verraderlijk om het ‘een Nationale Islam Congres’ te noemen, terwijl het grotendeels een PR-attractie is om het salafisme nog enigszins in een positief daglicht te stellen.
Maar dat zijn we wel gewend van Dar al Ilm die al hun activiteiten verkleden als ‘objectief’ en ‘academisch’, terwijl eigenlijk gewoon het salafisme wordt onderwezen.
Het zou wat eerlijker zijn om gewoon duidelijk te zeggen waar ze voor staan in plaats van dat te verbergen en onder allerlei ‘neutrale’ termen het salafisme te verkondigen.