Beste Eva, Of essalaam aleikum is het nu je bekeerd bent, nietwaar? Hoe gaat het met je? Hoe voel je je? Eigenlijk hoef je daar geen antwoord op te geven, ik denk dat ik het wel weet. Je wilt het niet toegeven, maar je bent in de war. Dat is te begrijpen, er is veel gebeurd het laatste jaar en de stilte na de storm is nog niet gekomen.Je zit in de knoop, je loopt met een stevige pas door, maar je weet nog niet waar naar toe. Je hebt al heel wat bereikt. Misschien wordt het tijd om jezelf een schouderklopje te geven, in plaats van te wachten tot een ander dat doet.
Als iemand je een complimentje geeft, geloof je die persoon niet, maar als iemand je beledigt, geef je die persoon gelijk. De enige, die echt weet hoe goed je het doet, ben jij. Complimenten hoor je aan te nemen en beledigingen komen van mensen die waarschijnlijk meer problemen met zichzelf hebben dan met jou. Ik probeer me niet voor te doen als een of andere psycholoog. Ik wilde alleen even zeggen, het is oké. Het is oké om je niet zo lekker te voelen en het is oké om hierover te praten. Het is oké om even afstand te nemen van alles en het is oké om even te huilen. Je hoeft niet bang te zijn dat je niet aan alle verwachtingen voldoet.
Dat je op het moment niet zo sterk bent als je zou willen, betekent niet dat je zwak bent. Binnen een paar maanden is jouw leven op zijn kop gezet. Niet alleen je bekering was hier de oorzaak van, maar ook dingen die buiten jouw macht stonden. Ik weet dat je het liefst overal controle over hebt, maar jammer genoeg ben jij een poppetje in het toneelstuk en niet de poppenspeler.
Je bent van niemand afhankelijk en je hebt geen erkenning nodig. Misschien klinkt het cliché, maar doe waar jij je goed bij voelt. Je kan jezelf proberen te vormen in het perfecte plaatje dat andere mensen van je willen hebben, maar jij hoort perfect te zijn voor jezelf. Uiteindelijk heb je niks aan andermans meningen, als jij niet blij met jezelf bent.
Maar hoe word je blij met jezelf? Ik ben te streng voor je geweest. Het spijt me. Ik heb te veel druk op je gelegd, het was nooit goed genoeg, ik verwachtte altijd meer van je. Geen wonder dat je nu uitgeput bent, het is mijn schuld. Sorry voor alles. Ik hoop dat we dit kunnen veranderen. Ik hoop dat onze relatie beter kan worden. Ik zal aardiger voor je zijn, ik zal je vaker vertellen hoe goed je het doet. En jij moet gewoon doorgaan met wat je doet. Geef niet op, luister vaker naar je eigen hart in plaats van naar anderen. Doe wat je leuk vindt, doe wat je fijn vindt, doe wat jij denkt dat goed is.
Ik weet hoe je je voelt. Want ik ben jou.
Groetjes, Eva
Foto: Fatboyke
Dat Bekeerde Meisje
Eva is 17, geboren in Amsterdam maar getogen Hagenees. Ze is in het laatste jaar van het VWO en wil motivational speaker worden. Ze is aangenomen voor een journalistieke opleiding in De Verenigde Staten. Haar hobby's zijn nadenken, eten en slapen.Lees andere stukken van Eva
2 Reacties op "Een brief, die me wakker heeft geschud"
Mooi gesproken Eva, recht uit het hart en zoooo herkenbaar.
Wat mooi geschreven! Hoe belangrijk is het om jezelf serieus te nemen..?! Ik wens je een prachtig leven toe.