Voorpagina Ervaringen, Politiek

Er lopen een hizbie, een salafist en een liberaal door de zaal…

Onlangs hebben leden van Hizb-ut-Tahrir pamfletten verspreid waarin moslims worden opgeroepen om niet te stemmen. Grote onzin natuurlijk! Moslims, stemmen met je sodemieter!

De diversiteit van de moslimgemeenschap spuide de gaten uit. Recent was ik op een gezellig samenzijn en werd ik aangesproken door de liberaalste zuster van Nederland (door zichzelf benoemd) en door zowel salafisten als anti-salafisten (vanaf heden: antisal’s). Buiten stond een hussie hizbie’s (hizbut-tahriraanhangers) te flyeren tegen de democratische verkiezingen, zoals hizbie’s dat plegen te doen in deze tijd van het jaar.


Moslims, wij zijn goed voor zo’n 5 zetels, precies genoeg om de Axis of Evil te voorkomen.


Multiculti theedrinkslapjanus als ik ben, ben ik ooit wel eens in gesprek gegaan met die gasten in de Poldermoskee tijdens een debat over… jawel: stemmen. Soms vraag ik me wel eens af of ze niet inzien dat de hele tijd maar tegen politiek ageren, eigenlijk impliciet deelname aan diezelfde politiek betreft, (zeker wanneer je op elk ander vlak angstaanjagend stil blijft). Maar ik weet niet of ze aan zelfreflectie doen (ook niet of de salafisten aan salafreflectie doen overigens).

De liberale zuster begroette mij hartelijk en leek helemaal in haar element. Later bleek dat ze niet helemaal door had dat er een hoop moslims rondliepen die nogal volgens de Islam wilden leven. Vragen die door haar werden ervaren als rechtstreekse aanval op haar liberale hart (‘Islam zit per slot van rekening stevig in mijn hart opgesloten, waarom zou ik er nog meer aan doen?’), kwamen behoorlijk veel voor: vragen over het huwelijk, het aangaan van het huwelijk, het verbreken van het huwelijk, het al dan niet netjes afronden van het huwelijk, het verbreden van het huwelijk (ook wel bekend als een nette vrouw van je minnares maken, in de volksmond ‘polygamie’). U begrijpt: er waren nogal wat vrouwen aanwezig.

Toch genoot de liberale zuster met volle teugen. Ze zat in het moment, mij welbekend.

Zo ook de hizbie’s die buiten stonden. Een van hen, zoals altijd strak in pak met een tweedaagse stoppelbaard, sprak hij mij ooit aan in de moskee tijdens een verkiezingsdebat. We hadden de Moslimjongeren van Amsterdam uitgenodigd. Zij hadden op hun beurt de Islam Democraten uitgenodig, en daarnaast wat troetelmoslims van PvdA en GroenLinks. Gelukkig waren er dus ook de hizbie’s om overal boos doorheen te schreeuwen. Erg productief.

‘Allah is de enige Wetgever,’ zo luidde hun welgevormde mantra (of is dat een bid’a?). Op het eerste gezicht kun je daar als moslim weinig tegen inbrengen. Toch? Vanuit een praktisch perspectief zullen er een honderdtal staten en regeringen hier anders over nadenken, maar misschien bedoelden ze: Allah swt is (in onze ogen) de enige (naar Islamitische maatstaven legitieme) Wetgever! Dus. Lekker voor je.

Enfin. Na de zoveelste keer dat deze simplistische afbraakpolitiek voorbij kwam zeilen zonder al te sterke bewijsvoering van de geleerden van onze grote Ummah ("die hebben we op onze website, broeder, het pamfletje is maar kort"), bedacht ik de volgende vraag: wat willen jullie dan?

Khalifaat!

En… uh… ok, koel, ik ook! Wat voor een willen jullier er dan, shi’a of soenni? En, uh, hoe komen jullie daar dan?

Khalifaat! Oh wacht, dacht er eentje, dat was niet de vraag. Wat volgde was een karakteristiek vaag verhaal over de soennah volgen (vind ik wel fijn eigenlijk, alhoewel: wat zegt de soennah eigenlijk over maatpakken en stoppelbaardjes?) en kennis opdoen, en toen iets over politiek leiders vervangen en dan…

Khalifaat!

Het kan zijn dat ik hier een beetje cynisch klink, maar dat moeten jullie me maar vergeven. Een jonge broeder uit Utrecht verzuchtte zaterdag dat hij blij was met de vele lezingen met maatschappelijke onderwerpen i.t.t. die over het salafisme, want, zo zei hij: ‘wat heeft het salafisme nu voor nuttigs voortgebracht.’ Ay, dat vond ik lastig om aan te horen. Die AntiSal’s ook, ze lijken alsmaar talrijker te worden. Dat gaat de AIVD niet leuk vinden, straks hebben ze niets meer om te rapporteren. Ach, dan verzinnen ze wel wat anders.

Zelf noem ik mezelf niet snel iets anders dan moslim (als ik serieus ben), maar op de een of andere manier trekt het salafistisch gedachtengoed op theologische inhoud (moslimiaans: ‘aqieda) me zeer sterk aan door de directheid en eenvoud van het Godsbeeld. Daarnaast is het gewoon leuk om soefi’s te pesten door jezelf salafi te laten noemen (en vice versa eigenlijk nog leuker – sorry, het is de punkrocker in mij. Misschien groei ik nog wel eens uit tot een volwassen boyo). De hizbie’s daarentegen, die vind ik vooral uitblinken in vaagheid en ongedefinieerd actie voeren, een soort puberale verergering van maatschappelijke problematiek.


Moslims, wij zijn goed voor zo’n 5 zetels, precies genoeg om de Axis of Evil te voorkomen.


Enfin, ik vermoedde al dat er weer wat media-aandacht voor de hizbie’s in het verschiet lag, want die flyers blijven natuurlijk niet onopgemerkt. Er is altijd wel een journalistieke koekenbakker die denkt: ha! Kat in ’t bakkie! Een introotje hier, een kliedertje roze daar en een Bijsterveldje erbij en hé presto, ik heb een mooi artikel over moslims die weer eens niet willen stemmen, die ongeïntegreerde patjakkers. Terwijl de meeste moslims inderdaad niet stemmen. En trouwens ook niet weten wie de Hizb-ut-tahrir eigenlijk zijn.

Maar dan vooral omdat ze geen zin hebben. Daar zit weinig ideologisch achter. Dat is eigenlijk wel jammer, want met de PVV/CDA/VVD Axis of Evil voor de boeg is er een mooi Islamitisch principe ten uitvoering te brengen: voorkomen dat het in dit land nog erger wordt voor moslims, voorkomen dat het in dit land nog erger wordt voor de Ander – als de moslims geweest zijn, is het namelijk de beurt aan, zonder volgorde van belang: de homo, de lesbie, de surinamer, de antilliaan, iedereen met enigszins afwijkend gedrag zoals de hippie, de communist, de klaploper, de naaktloper, de dakloze, de thuisloze, de psychiatrische patiënt, de gehandicapte en ga zo maar door – tot er enkel gezonde, blond-harige blauwogige mannen rondlopen. Wacht… dat ben ik!

Moraal van het verhaal: stemmen met je sodemieter. Moslims, wij zijn goed voor zo’n 5 zetels, precies genoeg om de Axis of Evil te voorkomen, precies genoeg om partijen die de grondwet niet onderschrijven buiten de regering te houden, waar zij bijzonder veel kwaads kunnen veroorzaken. En nee, dit is geen demoniseren. Dit is politiek, 2010-stijl. Oi, oi, oi!

addendum 8 juni 2010: Naar aanleiding van een gesprek met een bevriende broeder ben ik tot de conclusie gekomen dat ik een kapitale fout heb gemaakt in bovenstaand stuk. Ik heb hierin gepoogd een stereotypering van een aantal hut-leden te stellen. Daarbij heb ik in mijn emotie een van de broeders veel te specifiek beschreven. Hierdoor pleeg ik directe karaktermoord op deze broeder en, hoewel ik zijn ideologie zeer vervelend vindt, is dat absoluut niet de bedoeling – zeker niet omdat we in 1-op-1 gesprekken helemaal geen kwaad bloed hadden. Ik bied hiervoor op deze plek mijn excuses aan en zal dit wanneer ik de broeder zie, insha’Allah, ook persoonlijk aan hem doen.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van