Nederland telt ongeveer 15.000 bekeerlingen; een mooi aantal. Er circuleren dan ook talloze bekeringsverhalen waarin broeders en zusters vertellen hoe zij hun ´nuchtere Hollandse´ levensstijl hebben ingeruild voor de islam: een mooie, mystieke, vredelievende, maar oh zo veelbesproken wereldreligie.
Voor vele niet-moslims is dit vaak een onbegrijpelijk verschijnsel. Hoe kan een ‘gezonde’ Hollandse jongen/meid zich bekeren tot een religie die regels voorschrijft die op een aantal vlakken zo indruisen tegen westerse principes? Uiteraard komen dergelijke uitspraken veelal voort uit onwetendheid. Daarnaast spelen de media en de negatieve berichtgeving over moslims ook een rol in het ontstaan van een verkeerd beeld over de islam. Frappant genoeg is een groot deel van het aantal bekeerlingen juist vanwege alle discussies omtrent de islam onderzoek gaan doen, en uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat de islam geen haat zaait, maar juist liefde en vrede predikt. Ondanks de vele aantijgingen jegens de islam neemt het aantal autochtone moslims dan ook toe.
Maar hoe zit het met de allochtone moslims? En dan heb ik het niet over de moslims die met de islam zijn opgevoed (ook wel ‘geboren moslims’ genoemd). Nee, ik heb het over de allochtone bekeerlingen. Of bekeerde allochtonen, hoe je ze ook wil noemen. Bestaan die ook dan? Ja, die bestaan zeker, alleen horen we niet zoveel over deze specifieke groep.
Als bekeerling én allochtoon door het leven gaan in deze multiculturele en vaak ook intolerante samenleving is niet altijd even makkelijk, vooral niet wanneer er een klimaat heerst van ´hokjesdenken´. Het woord allochtoon heeft de laatste jaren een negatieve bijklank gekregen, maar in feite slaat het woord allochtoon op iemand van wie minimaal één van de ouders in het buitenland geboren is. Volgens deze begripsomschrijving mag ik mij dus trots een allochtoon noemen. Trots, omdat ik het als een verrijking ervaar om een gemixte achtergrond te hebben. Mijn roots liggen in Eritrea (50% islamitisch) en Indonesië, het grootste moslimland ter wereld. Desalniettemin zijn mijn ouders geen moslim, niemand in mijn familie zelfs. Sterker nog, ik ben met het christendom opgevoed.
Op mijn zestiende begon mijn spirituele ontdekkingsreis. Ik was niet op zoek naar een andere religie, maar mijn hart kon de schoonheid en puurheid van de islam niet ontkennen. Na verschillende moslimlanden te hebben bezocht, werd ik geraakt door de enorme toewijding aan onze Schepper die er heerst binnen de moslimgemeenschap. Voornamelijk de uiting daarvan in de vorm van het dagelijkse gebed fascineerde mij. Het feit dat moslims vijf keer per dag de tijd nemen om hun Heer te gedenken; hierbij al het wereldse opzij zetten, zich ritueel reinigen en vervolgens een moment van inner peace ervaren. Prachtig vond ik het. Na een jaar veel kennis te hebben opgedaan en met zusters te hebben gesproken, besloot ik dan ook met volledige overtuiging om de shahada, de geloofsgetuigenis, uit te spreken.
Uiteraard was mijn bekering de eerste jaren zeer moeilijk; niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving die moest wennen aan mijn nieuwe levensstijl. Maar gelukkig heelt tijd alle wonden en dankzij Allah heeft mijn familie mijn keuze uiteindelijk geaccepteerd.
Bijna negen jaar verder kijk ik terug op hoe mijn leven is veranderd sinds ik moslim ben. In hoeverre ik ben ‘opgegaan’ in de moslimgemeenschap en hoe mijn positie is in vergelijking met andere bekeerlingen. Iets wat mij in al die jaren telkens weer frappeert, is het feit dat mensen niet direct verwachten dat ik een bekeerling ben. Integendeel zelfs; als ze mijn westerse voornaam horen, verbazen zij zich hierover en vragen zij zich waarschijnlijk af hoe dat rijmt met mijn getinte huidskleur en hoofddoek.
Een opvallend incident dat zich recentelijk heeft voorgedaan laat duidelijk zien dat er onbegrip heerst jegens bekeerde allochtonen. Bij een bijeenkomst die ik had bezocht, werd de bezoekers gevraagd naambordjes op hun bureau te zetten, en met vetgedrukte letters kalkte ik mijn voornaam op het aangewezen blaadje. Na enige tijd kreeg één van de bezoekers mijn naambordje in het vizier. Zij was kennelijk in de veronderstelling dat dit onmogelijk mijn eigen naambordje kon zijn, en vroeg daarom op een speelse manier: ‘Sinds wanneer heet jij Jennifer?’ Een paar seconden stond ik perplex; zo’n vraag was mij nog nooit gesteld. Daarna besefte ik dat mijn verschijning waarschijnlijk niet overeenkwam met het beeld dat zij had van iemand die de naam Jennifer draagt. Ik lachte en zei dat ik al 25 jaar zo heet. Na het haar later persoonlijk te hebben uitgelegd, begreep ze mijn situatie en liet zij haar hokjesgeest varen. Dit voorval leidde tot een paar seconden ongemak, maar ik nam het haar niet kwalijk.
In ieder van ons zit onbewust een hokjesdenker verstopt. Zolang deze specifieke groep waar ik bij hoor klein en onbekend is, blijft het af en toe in de praktijk een complexe combinatie. Bekeerd én allochtoon.
Foto: Han Soete
Yasmina Jennifer Kahsai
Na een bachelor European Studies te hebben afgerond, volgt Yasmina nu een master Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit. Geboren en getogen in de mooie stad achter de duinen. Haar roots liggen echter ver weg hier vandaan. Als half Eritrese/half Indische noemt Yasmina zichzelf graag een wereldburger. Unity in Diversity, dat is hoe zij graag de wereld zou zien. Haar grootste passie is het schrijven van proza en poëzie. Het is meer dan slechts een hobby; het is haar uitlaatklep, haar uitingsvorm, haar middel om de gevoelens en ideeën die haar bezighouden te delen met iedereen die daar interesse voor heeft. Verder reist, leest en kookt Yasmina graag.Lees andere stukken van Yasmina
17 Reacties op "Bekeerd én allochtoon"
Prachtig verhaal, maar doe mij een lol: werp dat woord allochtoon ver van je af. Dat hokje mag van mij ook aan diggelen. Laten we gewoon Nederlands moslim zijn, met ieder zijn bijzondere verhaal.
In een aantal opzichten zeer herkenbaar. :-) Ik ben Afro-Surinaams en bekeerd en merk hoe het hokjesdenken op verschillende niveau’s speelt. Ik kan makkelijk ” doorgaan” voor een geboren moslim; er zijn immers miljoenen moslims in Afrika.
Daarnaast zie ik er eerder Oost- dan West-Afrikaans uit en spreek ik Arabisch, om de verwarring nog groter te maken. :-)
Wat ik wel jammer vind is dat er onder geboren moslims een veel grotere belangstelling is voor autochtone bekeerlingen dan voor allochtonen.
Er is een bijna eindeloze stroom van boeken en artikelen van/over witte, Westerse middle class bekeerlingen, maar bijna niets over bv. Afro-Amerikaanse, working class bekeerlingen, terwijl deze laatste groep in Noord-Amerika veel groter is dan de eerste.
Op de een of andere manier wordt er door veel moslims toch nog erg opgekeken tegen witte mensen; in de sociale hierarchieen die deels door het kolonialisme zijn ontstaan, staan witte of lichtkleurige mensen nog steeds bovenenaan en donker(de)re of zwarte vrouwen onderaan.
Tel daar nog bij op dat veel m.n. Arabieren en mensen van het Indiaas subcontinent uitgaan van het schoonheidsideaal/devies “hoe witter hoe beter” (ondanks het feit dat de meeste Arabieren en mensen van het Indiaas subcontinent geel, bruin en zwart zijn) en tel uit je winst.
Racisme, klassisme en seksisme zijn kwalen die bij veel moslims nog sterk leven.
Aan de andere kant heb ik ook gemerkt dat allochtone bekeerlingen meer als “een van ons” worden gezien, omdat zij al een kleurtje en een niet-Westerse cultuur hebben. Hoe dan ook blijft er sprake van complexe en vaak subtiele sociale processen.
Soms is het ook minder subtiel. Als ik bv. de keren moet tellen dat ik te maken heb gehad met openlijk, onverholen racisme, heb ik dat het meest meegemaakt met Marokkanen en het minst met autochtonen, vaak ook nog in of bij de moskee, en sommige Egyptenaren, Pakistanen en Hindoestaanse Surinamers hebben er ook een handje van.
Erg jammer en triest, maar waar.
@Rosalinda,
Ik vind het werkelijk triest dat je dit moet ervaren. Ik ben zelf Marokkaans, maar heb binnen mijn familie aangetrouwde families uit Afghanistan, Turkije, Kaap Verdie, Nederland enz. Bij ons elhamdoulilah zien we elkaar allemaal als één familie. Zie het zo Rosalinda, Moslims die nog racistische gevoelens hebben, mogen in het hiernamaals gaan uitleggen aan Allah. Persoonlijk vind ik dat ze de Islam niet waard zijn.
Ik weet ook niet waar die achterlijke gedachten vandaan komen, maar ik weet dat een ware Moslim geen onderscheid maakt tussen een blanke en een zwarte. Ik in ieder geval zeker niet :)
Goed stuk yasmina jennifer! Allochtoon, autochtoon , ik weet het beter gezegd en ook een stuk makkelijker te classificeren ( of juist niet). Laten we spreken over elkanders medemens, broeder en of zuster. Verbonden als bewoners van deze wereld en dus om jouw woorden in de mond te nemen: ” wereldburgers” .
En prachtige achtergrond heb je, een mix van het beste uit verschillende uithoeken van de wereld, ma sha allah!
Een hele dikke like voor de reactie van Rosalinda.
Ik heb ook een hekel aan het woord “allochtoon”. “Migrant” vind ik dan nog de beste term.
Mooi gesproken Rosalinde, klopt helemaal!
Mooi stuk Jenny! Proud of you. Stay who you are.
@Rosalinda
Mooi geschreven. Helemaal mee eens. Ik merk dit ook zelf en zie het heel vaak gebeuren (helaas). Maar als ik naar de geschiedenis kijk van noord afrika en het midden oosten dan kan ik ergens wel begrijpen waarom het gebeurt.
Ik zie dit dan als een gevolg op wat er voorheen is gebeurt en dus moeten we daar zeker zo snel mogelijk mee afrekenen want dat is iets dat zeker onislamitisch is maar helaas nog wel heel vaak voorkomt.
Zelfs in Marokko als ik op vakantie ben zie je het vaak gebeuren.
De pure realiteit die je hier beschrijft ik zal een leugenaar zijn als ik dit onteken. Ze zouden je stuk eens hier apart moeten publiceren. Verdient wel een eigen topic want het is een serieuze probleem!
Toevoeging: Ik denk dat het ook te maken heeft met macht/geld/status etc.
Het is raar om te begrijpen maar er heerst onder de mensen een gedachten van degene die de power heeft en de money die moet ook 100% al het geluk en gelijk hebben aan zijn kant en dus moet men hem/haar dan ook automatisch volgen en exact kopieren wat hij/zei doet.
Wat men over het hoofd ziet is dat geluk/geld/succes etc alleen van allah swt komt en die geeft het aan wie allah swt het wil geven. Pas als we dat echt begrijpen als moslims. Dus als dit idee in onze harten is verankert! dan pas zullen we dat idee loslaten van die is superieur aan die of deze is zwart dus die is automatisch erger.
“Racisme, klassisme en seksisme zijn kwalen die bij veel moslims nog sterk leven.”
Terwijl moslims zelf ook slachtoffer worden van racisme, klassisme en seksisme. Hoe kun je deze kwalen bestrijden als jezelf die kwalen met je meedraagt? Ik moet denken vers 44 van soera Bakara: Bevelen jullie de mensen deugdzaamheid en vergeten jullie jezelf, terwijl jullie het Boek reciteren? Denken jullie dan niet na?
Zolang moslims deze kwalen zelf meedragen, zullen hun woorden die onrecht jegens hen verwoorden, nooit daadkracht genereren.
Dit is een belangrijk onderwerp, dat we hier op WBH uitgebreid moeten bespreken.
Bedankt Yasmina Jennifer en Rosalinda.
Dit stukje van Yasmine Jennifer en de reactie van Rosalinda hebben mij aan het denken gezet over het volgende:
Deze website lees ik sinds 2007. Er passeren altijd diverse onderwerpen. Ondanks de diversiteit zijn er altijd onderwerpen die terug blijven komen:
1. Palestine-kwestie of ander wereldleed van moslims (denk bijv. aan Syrië)
2. Discriminatie- Racisme -Islamofobie (vaak met een wijzende vinger en soms rancuneus)
3. Hoofddoek
Mijn favoriete onderwerpen zijn vaak de persoonlijke verhalen van diverse moslimjongeren. Jongeren die hun eigen verhaal of bijvoorbeeld het verhaal van hun ouders vertellen. Verhalen over hun dagelijkse leven en/of geloofsbeleving. Dit zie ik de laatste tijd vaker op WBH. En dat juich ik toe. De nieuwe rubriek over het lezen van de koran en de reflecties hierop is op dit mijn favoriet. Ik hoop dan ook dat de schrijvers na de maand ramadan verder gaan met deze reflecties. Er is denk ik veel behoefte aan Nederlandstalig informatie over geloofsbeleving. (Er is genoeg info in het Nederlands over de islam als religie, maar zeer weinig over geloofsbeleving, althans dat is mijn ervaring) Waarom schrijf ik dit allemaal? Stellen jullie je voor dat we de hierboven genoemde probleem-onderwerpen opgelost zouden hebben, waar zouden de moslims nog over schrijven ? Over welke onderwerpen zouden jullie graag iets willen lezen op deze website?
Ik trap af met wat ik graag zou willen lezen:
– meer over literatuur/poëzie, bijv. literatuur over migratie/identiteit (Noureddin Steenvoorden deed dat een tijdje en een meisje genaamd Songül, maar heb haar lang niet meer gezien op deze website)
– meer over cinema, kennen moslims bijv. Iraans cinema? Wat voor visies hebben moslims over cinema? en andere vormen van kunst?
– meer over geschiedenis en islamitisch filosofie (ik weet dat hierover geschreven is, maar meer kan geen kwaad.)
-waar lopen jongeren tegen aan in hun geloofsbeleving? Hoe zit het met spiritualiteit?
Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden.
Sinds een jaar of 7 bekeerd. Nederlander en man. Binnen de familie werd mijn keuze geaccepteerd. Binnen de vriendenkring vielen er enkele af. Binnen mkjn beroepsgroep, beveiliging, was er hatt, roddel, achterklap en heimelijke discriminatie.
Ik bezoek de Turkse moskee in mijn woonplaats en ben er goed ontvangen en ingeburgerd. In deze moskee is het een smeltkroes van allerlei nationaliteiten.
Ik ben sinds 3 jaar bekeerd tot het mooiste geloof ter wereld, ook Afro-Surinaams en ik kan me zo goed vinden in het verhaal van Rosalinda.
Ook ik heb te maken gehad met racisme. In de moskee waar ik geregeld heen ging vroeg een marokkaanse broeder mij een keer “wat ik kwam doen”, terwijl er wel geregeld autochtone bekeerlingen in- en uit liepen. Ik vertelde hem toen dat ik deel wilde nemen aan het gebed. Ik moest mijn tranen daarna bedwingen, omdat ik hem wel zag als mijn broeder, maar dat was blijkbaar niet wederzijds.
Islam leert ons om een vriendelijke manier te antwoorden, ondanks iemand lelijk tegen je doet.
Tijdens onze vakantie in Dubai werden we met veel moeite geholpen door de Indiers die niets van ons moesten hebben.
@Abdelmajid: mijn marokkaanse vriendinnen hadden mij al ingelicht dat racisme onder Marokkanen veel voorkomt. Zo jammer, want ik kom al jaren over de vloer bij ouders van vriendinnen en als je ze ziet wil je ze alleen maar knuffelen. Mensen met een hart van goud.
Een collega van mij hoeft echt niet geteint terug te komen uit Marokko, want als haar moeder dit ziet heeft ze een probleem! Op het werk en daarbuiten kunnen we lachen, gieren, brullen, maar haar ouders weten niet van mijn bestaan af. Stel je voor dat zij weten dat zij een “Surinaamse” vriendin heeft. Moslima of niet.
Een andere vriendin van mij. Haar vader komt al 30 jaar in dezelfde moskee, maar toen hij een keer de oproep voor het gebed wilde doen werd hem wel even duidelijk gemaakt dat ze dat niet wilde horen van iemand uit “Tetouan”. Het moest door een berber gedaan worden.
Ik zou zo graag willen zien dat allochtone bekeerlingen meer worden gewaardeerd. Racisme doet een hart zo veel pijn. Wij zijn even “moslim” als geboren moslims en autochtone bekeerlingen.
Goed verwoord, Sanae. 1 tip: Laat je niet door achterlijke racisten ontmoedigen of op de kop zitten en blijf NIET vriendelijk tegen mensen die je discrimineren! Zet ze op een beleefde manier op hun plaats en val niet voor het idee “ik MOET met moslims omgaan”. Ga om met mensen die je waarderen en accepteren en vergeet ook niet onze eigen Surinaamse gemeenschap. Sinds ik naar een Surinaamse moskee ga en regelmatig black consciousness-bijeenkomsten bezoek en ook naar Keti Koti, Kwaku etc. ga, voel ik me een stuk beter. :-)
Dank voor je tip Rosalinda :)
Misschien kwam ik over alsof ik niet met de Surinaamse (moslim)gemeenschap omga. Onze eigen gemeenschap vergeet ik totaal niet hoor. Heb ook dierbare Surinaamse vriendinnen die moslim zijn en ik heb ook vriendinnen die niet moslim zijn.
Het enige was dat ik merk dat autochtone bekeerlingen meer worden voorgetrokken en minder worden gediscrimineerd.
Die observatie, dat autochtone bekeerlingen meer worden voorgetrokken en minder worden gediscrimineerd, klopt als een bus. Dat is helaas ook mijn ervaring.