Voorpagina Jouw Dagelijkse Dosis, Jouw Dagelijkse Dosis 2014 / 1435

Juz’ 14 – Een belofte van Allah

Dit is deel 14 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in Ramadan schrijft een team van schrijvers een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen. Iedere dag kiest een jury de beste reflectie. De winnaar krijgt een exemplaar van De Levende Koran thuisgestuurd.

Ik geloof dat elk persoon beproefd wordt; middels tegenspoed dan wel voorspoed.  Of beide tegelijkertijd. Hoe dat precies te werk gaat, is echter niet het onderwerp waar ik in dit stuk de nadruk op wens te leggen. Op dit moment is het belangrijk te erkennen dat elke persoon strijdt. Ieder op een eigen manier, openlijk of in het geheim.

Toen ik juz’ 14 doorlas had ik nog geen idee wat ik eruit kon halen om wat nuttigs op papier te krijgen. Tot ik vers 96 van soera An-Nahl tegenkwam. Voor zover ik me herinner heb ik nooit bewust dit vers naar boven gehaald als steun in mijn leven. Ik realiseerde me echter dat dit vers perfect omschrijft hoe ik mezelf al tijden motiveer om tegen moeilijkheden aan te kijken.

‘’Datgene wat jullie bezitten, zal vergaan. En wat Allah bezit, is blijvend. En degenen die geduldig zijn zullen Wij zeker belonen met hun (verdiende) beloning (die) in overeenstemming (zal zijn) met het beste van wat zij deden.’’

Door dit Koranvers in een context van tegenspoed te plaatsen, blijkt het een krachtig karakter van geruststelling en hoop te bezitten. Geruststelling door het besef dat de moeilijkheden niet eeuwig zijn, waarna hoop op een gelukkiger en mooier leven, in shaa’ Allah, mij strevende houdt. Het dient als een steuntje in de rug, een schouderklop, een onzichtbare hand die de tranen wegveegt.

Ook maakt Allah (swt) een belofte en er is geen belofte zoals de belofte van Allah (swt). Het geduld waar je de zware dagen mee slijt, blijkt niet verloren te gaan, maar wordt gewaardeerd door Allah (swt).

Ik ben niet in staat mijn vinger te plaatsen op hetgeen dat ertoe heeft geleid mijn blik op de wereld te vormen. Het begin is echter niet zozeer van belang. Belangrijker is de herinnering, de bewustwording die ertoe aanzet om de eigen visie opnieuw te vormen of aan te passen. Waarschijnlijk was het een proces, gezien het aannemelijker is dat vorming geleidelijk plaatsvindt, dat ontwikkeling doorlopend is. Als ik als eenling in het licht van het genoemde vers, het voorrecht krijg om mijn medemens te adviseren, zou ik zeggen dat we nooit hoop moeten verliezen op een beter leven. En dat we die hoop als drijfveer kunnen gebruiken om ons door de sleur van dit leven heen te slepen. Laten we ons blijven herinneren hoe kort het leven is, al zou tegenspoed de illusie wekken dat tijd langzamer loopt dan ooit.

Alhamdulillah, Alle lof zij Allah, degene voor wie het streven van een zwak mens, een gelovige, in shaa’ Allah niet tevergeefs is.

Tot slot voel ik me verplicht u te melden dat ik geen gegronde kennis van de tafsir bezit (uitleggen/interpretatie van de koran). Ik heb voor het schrijven van bovenstaande de betekenis van het vers die ik zal gebruiken bekeken. Op basis daarvan ben ik dit stuk gaan schrijven; het is mijn reflectie over een vers dat mijn levenssteun is.

Dit stuk is ingezonden door lezeres Mariam. Als gastschrijfster voor Jouw Dagelijkse Dosis vindt ze dat we allen moeten streven om ook buiten de Ramadan over een dagelijkse dosis Koran te reflecteren.

Foto: BK

Jouw Dagelijkse Dosis:

Jouw Dagelijkse Dosis 2014 / 1435:

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie