Voorpagina De achtergrond

Zijn Moslims Te Soft?

“Zijn wij moslims niet gewoon te soft tegenwoordig?”. Ik had laatst weer eens een interessante discussie met wat vrienden. “Cartoons, provocaties, beledigingen… we laten het maar over ons heen komen.” Alhoewel dat natuurlijk niet helemaal waar is, begrijp ik wel wat ze ermee bedoelen. Het is nou éénmaal niet mogelijk om alle beledigingen en provocaties te laten stoppen binnen de wettelijke grenzen (als die er al zijn) van dit land. Maar we proberen het de laatste jaren wel, zij het op een andere manier dan vroeger. Tegenwoordig weten we ook de gang naar de rechtbank te vinden en onze rechten op te eisen als gelijkwaardige burgers van dit land. Maar zijn we dan ook echt te soft?


De liefde voor de Profeet is iets wat elke moslim in zich heeft en waar hij z’n eigen persoonlijke invulling aan geeft


Tijdens de discussie komen natuurlijk ook tal van voorbeelden voorbij van de emoties en liefde die de metgezellen voor de Profeet hadden. Dat is inderdaad bijna onevenaarbaar en een voorbeeld voor alle moslims. Als je nu nog alleen al sommige verhalen hoort hoe ver de metgezellen voor de Profeet gingen, krijgt men als moslim al kippenvel. Die grenzeloze liefde voor hem is ook één van de redenen waarom de Islam in het begin in zo korte tijd zo ongelofelijk hard heeft kunnen groeien.

Een mooi en beeldend voorbeeld is Khalid bin Waleed, één van de meest succesvolle generaals die de moslims hebben gekend. In de talloze slagvelden vocht hij met een haar van de Profeet in zijn helm. Dat haar was hem meer heilig dan zijn eigen leven, puur en alleen omdat het van de Profeet was. Als op een slagveld zijn helm van zijn hoofd werd geslagen, dan ging zijn eerste gedachte niet uit naar zijn leven, maar naar dat haar van de Profeet. Dit is mooi in beeld gebracht in de volgende trailer.

Het fragment eindigt met de tekst: “Als de liefde van Khalid zo ver ging voor een haar van de Profeet, hoe zit het dan met jou? “

Een prachtig en inspirerend voorbeeld natuurlijk, maar niet helemaal eerlijk om te gebruiken in de discussie over de provocaties en beledigingen die moslims nu over zich heen krijgen en onze reactie daarop. Ik denk dat dat twee verschillende zaken zijn. De liefde voor de Profeet is iets wat elke moslim in zich heeft en waar hij z’n eigen persoonlijke invulling aan geeft. Omwille van die liefde kan je enorm geraakt worden door beledigende opmerkingen over hem en kunnen de emoties hoog oplopen. Maar door te reageren, zoals we nu doen (binnen de mogelijkheden van de rechtsstaat) of juist de provocaties te negeren, is er niet opeens sprake van een softe houding. Integendeel, kijk naar de vele overleveringen over de reactie van de Profeet op directe beledigingen en provocaties en vraag je dan af of je het ook ‘soft’ zou noemen.

De mensen in Mekka maakten grappen over de Profeet en noemden hem ‘Mudammam’ (het tegenovergestelde van Muhammad, wat ‘de meest prijzenswaardige’ betekent). Zijn metgezellen vonden dat erg pijnlijk en ergerden zich daar enorm aan en vroegen de Profeet wat te doen. Hij vertelde hen dat ze die opmerkingen moesten negeren, ze hadden het namelijk over iemand anders die kennelijk Mudammam heette. Het raakte hem niet, hij negeerde het en hechtte er verder weinig waarde aan. Was het ‘soft’ of was het verstandig? Je zou het zo één op één kunnen kopiëren naar de huidige commotie rondom de cartoons. Wordt de liefde voor de Profeet minder als je dit soort onnozelheid gaat negeren? Ik denk het niet.

In een discussie met een andere vriend, kwamen we toevallig bij de volgende verzen:

Jullie zullen zeker op de proef gesteld worden in jullie eigendommen en in jullie zelf en jullie zullen zeker van degenen die de Schrift vóór jullie gegeven was en degenen die deelgenoten aan Allah toekenden veel pijnlijks horen. En als jullie geduldig zijn en (Allah) vrezen: Voorwaar, dat behoort tot de aanbevolen daden. [Hoofdstuk 3; Vers 186]

En wees geduldig met wat zij zeggen en blijf van ze weg op gepaste wijze. [Hoofdstuk 73; Vers 10]

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van