Voorpagina Algemeen, Palestina, Politiek

Waarom Israël zo haar gang kan gaan

, 17 juli 2014, 7 reacties

Wat moet Israël nog meer doen om tot de orde geroepen te worden?

We zijn de afgelopen weken via internationale en met name sociale media weer opgeschrikt door buitensporig geweld in de Palestijnse gebieden.

Dat bij Israël sinds enkele decennia sprake lijkt van een bewuste bezettingspolitiek is een voor de hand liggend resultaat vanuit zionistisch gedachtegoed, maar waarom doet Nederland niets? Wat maakt het dat Israël zo haar gang kan gaan?

Juridisch gezien beslaat het internationaal publiekrecht onder meer de (altijd en voor iedereen geldende) mensenrechten en het (bij oorlog geldende) humanitaire oorlogsrecht.

Het door de VN opgestelde Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVBPR) en Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten (IVESCR) ter kristallisering van de universele mensenrechten worden met voeten getreden – niet alleen met het nederzettingenbeleid maar met name door de muur. Te denken valt aan de grove schending van het Palestijnse zelfbeschikkingsrecht, recht op vrijheid, het verbod op discriminatie en ga zo maar door.

Het humanitair oorlogsrecht is onder meer gestoeld op het Vierde Haagse Verdrag van 1907. Dit verbiedt een bezetter om permanente veranderingen aan te brengen in bezet gebied, tenzij deze militair noodzakelijk zijn of in het belang van de bezette bevolking. Daarnaast heeft Nederland de Vierde Conventie van Genève van 1949 ondertekend. Deze biedt burgers bescherming tijdens oorlog en bezetting.

Ter zake het Haagse Verdrag is maar de vraag of de inmiddels permanente nederzettingen noodzakelijk zijn, laat staan in het belang van de Palestijnen. Ter zake de Geneefse Conventie is het al niet beter gesteld. Artikel 49 verbiedt de bezetter immers om de eigen burgerbevolking over te brengen naar bezet gebied, maar Israël doet al jarenlang niets anders dan dat. Hoe dan ook zijn principes als ‘onderscheid’ tussen burgers en militairen, en ‘proportionaliteit’ in het optreden dat in verhouding moet zijn met het beoogde doel. Ook op deze vlakken vindt een grove schending door Israël plaats als we kijken naar het feit dat vorige week weer honderden Palestijnen door de Israëlische bombardementen met Apache-helikopters en F-16’s de dood vonden zonder dat aan Israëlische zijde ook maar één dodelijk slachtoffer is gevallen.

Juridisch gezien leek er even hoop te gloren. Bij uitspraak van 9 juli 2004 bepaalde het Internationaal Gerechtshof in Den Haag dat de bouw van de Muur door Israël op bezet Palestijns gebied in strijd is met het humanitaire oorlogsrecht. Israël moest afbreken wat op bezet gebied is gebouwd en de uit de bouw ontstane schade te vergoeden aan de Palestijnen. Verdragsstaten mogen de bouw niet faciliteren en moeten Israël motiveren om de uitspraak uit te voeren. Nog geen twee weken later werd door de Algemene Vergadering van de VN een resolutie aangenomen voor naleving van deze uitspraak (ES-10/15 Advisory opinion of the International Court of Justice on the Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory, including in and around East Jerusalem). Sindsdien is het echter op internationaal vlak stil gebleven.

Onlangs toonde de Israëlische (!) krant Haaretz zich niet onbetuigd en lieten vooraanstaande Israëlische journalisten als Gideon Levy reeds op kritische wijze van zich horen. Haaretz schreef dat Israël oorlogsmisdaden pleegt omdat het geen onderscheid maakt tussen burgers en strijders. Als voorbeeld memoreerde de krant dat onlangs acht jongeren in een café tijdens het kijken van voetbal werden gedood. Het antwoord op de vraag of daar Hamasleden bij waren is niet onderzocht en zou zelfs niet eens relevant zijn, nu er burgers bij waren.

Den Haag op diens beurt als VN-zetel, beter bekend als de juridische hoofdstad van de wereld, laat een geheel ander geluid horen als het gaat om het verdedigen van de mensenrechten. Op 11 juli jongstleden was Rutte te gast bij de NOS (NOS gesprek minister-president). ‘Lomper, brutaler, wreder’, dat is Hamas geworden. Rutte onderstreepte dat ‘wij’ het recht van Israël ‘erkennen’ om zichzelf te verdedigen en dat het niet de bedoeling zou zijn om terroristisch Hamas ‘in de kaart te spelen’. Hiermee heeft Rutte blijk gegeven geen enkele notie te nemen van de daadwerkelijke feiten: van wie waren de F-16’s en welke personen zijn er nu precies en op welke wijze getroffen? Deze omissie kan niemand ontgaan.

Juist Nederland zou moeten weten wat bezetting is. Zo zijn Duitsers nog steeds door een aanzienlijk deel van de bevolking gehaat zonder dat iemand hierbij vraagtekens plaatst. De gewone burger ziet heus wel dat hier met twee maten wordt gemeten, dat de media onder druk van de zionistische lobby bewust geen evenwichtig compleet beeld tonen c.q. durven te tonen. Israël kan handelen doordat het westen met Nederland voorop, de andere kant op kijkt. Ik acht media, politici en iedereen die niet thuis geven aan deze situatie mede-schuldig.

Daar waar het normaler lijkt te worden dat gewone moslims op straat worden geassocieerd met extremisme en zelfs de jihad en men het vervolgens evenzeer normaal lijkt te vinden dat een PVV-kamerlid de volgende tweet stuurde: “Israël, finish the job”, kijkt men vervolgens raar op van emoties bij radicale jongeren op weg naar Syrië, die ook bij terugkeer niet worden geholpen met resocialisatie maar slechts worden bestempeld als terrorist.

Het feit dat politiek Nederland, Nederlandse media zoals de NOS en kwaliteitskranten tot op heden niet de beelden hebben getoond van dode kinderen zoals wij deze op internationale mediabronnen wel tot ons kunnen nemen, grijpt aan en is onbegrijpelijk. Natuurlijk is het niet enkel het westen. De Arabische wereld is niet beter (noch slechter) – echter hier in het westen propageert men het zogenaamd belang van de mensenrechten en is men zelfs bereid hiervoor in Arabische landen oorlog te komen voeren.

Timmermans, Rutte en de andere Nederlandse politici staan voorop als het gaat om het propageren van homo-rechten in Rusland en elders in de wereld maar over Gaza horen we niets. Zonder de situatie op enigerlei wijze te bagatelliseren lijken de raketten die Hamas afvuurt geen daadwerkelijk druk- of dreigmiddel, zo kunnen we concluderen uit de omstandigheid dat Israël ook de afgelopen weken elke raket op afstand heeft weten te onderscheppen via diens geavanceerde oorlogsmaterieel ter voorkoming van ook maar enige schade, laat staan andere dan materiële schade, op Israëlisch gebied. Nederland doet evenwel niets om de Palestijnse bevolking een hart onder de riem te steken en kiest reeds hiermee partij. Dit zal op lange termijn leiden tot nog meer maatschappelijke onrust. De (moslim-)gemeenschap is immers ook onderdeel van deze maatschappij en wil ook dat politici diens stem verwoorden.

Zo was er op het niveau van burgerinitiatieven afgelopen zaterdag de protestmars ‘Youth for Palestine’, een demonstratie georganiseerd door onder andere het Nederlands Palestina Komitee op het Haagse Spuiplein, waarin onder meer de NOS werd gehekeld wegens eenzijdige berichtgeving.

Het conflict in het Midden-Oosten kunnen wij ‘ver van ons bed’ overpeinzen in stilte. Waarom wensen de VS en Israël zich niet aan te sluiten bij het ICC (International Criminal Court)? Is men toch niet zo zeker van de wijze waarop conflicten worden ‘opgelost’ zonder dat wordt teruggegrepen op het institueren van misdaden tegen de menselijkheid?

Hoe dan ook moet Rutte niet meten met twee maten door Saoedi-Arabië eerst van repliek te voorzien na diens dreiging met economische sancties volgend op Wilders’ anti-moslimboodschappen. Moeten gewone burgers die niet de macht hebben van Saoedi-Arabië, nu ook dreigen met sancties? Welke sancties dan? Moeten ze collectief gaan staken? Als alleen al alle moslims in Nederland zouden gaan staken, zou de Nederlandse economie omvallen. Een interessant idee om verantwoordelijken in het maatschappelijk leven ook in deze vastenmaand ter overdenking mee te geven.

De verschrikkingen uit de Wereldoorlogen zouden nooit meer moeten kunnen plaatsvinden. De werkelijkheid laat ons zien dat, zolang het zionisme de boventoon blijft voeren in het Midden-Oosten, sommige geschriften helaas ook in 2014 een dode letter zijn.

Ingezonden door advocaat Yasar Özdemir

Foto: UK Ministry of Defence

Mr Y. Özdemir studeerde Nederlands recht, met als specialisatie strafrecht aan de Universiteit Leiden. Mr Y. Özdemir is in 2001 afgestudeerd en is de oprichter van kantoor Özdemir Advocaten. Vanaf 2002 bekleedt mr Özdemir de functie van advocaat en is hij gespecialiseerd in strafrecht. Hij heeft een strafrechtelijke praktijk bestaande uit onder meer terrorismezaken, georganiseerde criminaliteit, fraude en zware geweldzaken. Hij heeft als raadsman opgetreden in verschillende geruchtmakende terrorismezaken, (Hofstad) en overige geruchtmakende strafzaken zoals moordzaken en vervolging van huisjesmelkers. Naast zijn advocatenpraktijk treedt mr Özdemir geregeld op als docent. Toen mr Özdemir in 2002 advocaat werd, heeft hij de eerste jaren de sociale advocatuur beoefend en daardoor kennis gemaakt met vrijwel alle rechtsgebieden die er zijn. Zwaartepunten in de praktijk van mr Özdemir liggen op het gebied van strafrecht en vreemdelingenrecht.

Lees andere stukken van Yasar