Geen wijblijvenhier-iftar heb ik tot nu toe gemist. Ik was er bij in 2007, 2008 en 2009. In 2006 niet volgens mij. Priegelde ik hier toen al wat woorden bij mekaar? Anyhoe, toen de wbh-iftar 2010 in aantocht was, moest en zou ik erbij zijn. Echter, wat ik niet wist toen ik moslim werd, was dat de dagen steeds langer zouden worden, de nachtgebeden steeds nocturnaler en de taraweeh-gebeden zowat in de ochtend zouden plaatsvinden.
Ik werd namelijk moslim in 2004, toen de Ramadan nog hartje winter was. Ik wil niet zeggen dat ik een kat in de zak heb gekocht, maar aangaande de jaarlijkse vastenmaand had iemand me toch wel mogen waarschuwen dat ik in 2010 maximaal 5 uur slaap zou krijgen en na het laatste gebed geen bus of trein meer naar huis zou kunnen pakken. Toch, zo erg als Maarten heeft niemand het gehad: verstokt roker zijn en 2 dagen voor de ramadan moslim worden. Doh! (Ik bedoel: alle lof is aan God!)
Maar goed, ik bleef snipverkouden thuis achter met mijn Ajaxsjaal om (of mijn Ajax Shalom) en zat te mijmeren over de gemiste iftar. Umar zal nu inmiddels mijn vegetarische pasta wel hebben weggegeven – of misschien heeft hij heiligschennis gepleegd en er vlees doorheen gedaan.
Faisal zou net beginnen aan een klassieke wbh-speech over het afgelopen jaar, doelen behaald, wilde plannen voor de toekomst en werelddominantie en natuurlijk een taart aan gaan snijden.
Reflex zou zich koest hebben gehouden, tot er wat eten in zat (kabab, köfte, monsterlijk grote PakiMango’s?) en vervolgens zijn oude stokpaardje van stal hebben gehaald: de week van de haat. Waarin we enkel gitzwarte stukken schrijven die het onderbuikgevoel vertolken van, tja, van ons. Behalve hij en ik liep er nooit iemand echt warm voor de week van de haat – en als puntje bij paaltje kwam trokken wij ons ook weer terug, hippies die we waren!
Abdelkarim zou ondertussen zitten te plotten hoe hij de wereld weer een loer kon draaien met een kwinkslag, een fopsnor of een kek filmpje (dat ooit heus wel eens bij DWDD terecht zou komen voor een heuse DWDDWBH2010 special).
En niet te vergeten het nieuwe contingent WBH’ers: het gerucht gaat dat Songül en Kawtar er toch niet bij zouden zijn. Maar dat Putri een surprise dish uit haar hoge hoed zou toveren. Doh! Dat zou ik willen zien! (Proeven!) De OldSchool Crew zou er ook best eens bij kunnen zijn: zou Smahahane moeilijke mocropastijtjes meenemen? En Ikram & Nassira, vietnamese loempia’s zegt u? Aargh… de mogelijkheden duizelen me, de spanning wordt me teveel!
Niet te vergeten, de nieuwe redactionele aanjager die me elke vrijdag richting deadline mailt op poeslieve maar besliste wijze – wat zou Nadia tevoorschijn hebben getoverd?
Terwijl ik sniffend op de bank hang, Ajaxparaplu nog nadruipend van mijn ontsnapping uit de lethargie van een koutje waar alleen een mietje zoals ik van schrikt – betreur ik het besluit dat ik dit jaar helaas de WBH Iftar 2010 aan me voorbij laat gaan. Geen taraweeh bij de boyz thuis, of in de moskee om de hoek, 3 verdiepingen hoog en vol warmte en gezelligheid met een jonge gozer met een dijk van een stem. Ay aye aye, in mineur.
Laat iemand me nog weten hoe het was? Ah? Tjoe!
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
3 Reacties op "WBH Iftar 2010"
Salaam Noureddine,
Het is een genot om je stukken te lezen :)
We hebben nooit het doel gehaald om iedereen bij de iftar te hebben. Misschien volgend jaar.
We hebben je gemist man.
Speciaal voor jou had ik visbestilla’s gemaakt :-(