Voorpagina Jouw Dagelijkse Dosis, Jouw Dagelijkse Dosis 2014 / 1435

De tijd en het zwaard – Juz’ 30

, 27 juli 2014, 4 reacties

Dit is deel 30 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in Ramadan schrijft een team van schrijvers een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen. Iedere dag kiest een jury de beste reflectie. De winnaar krijgt een exemplaar van De Levende Koran thuisgestuurd.

Ongemerkt slaak ik een diepe zucht na het typen van de titel. Ik besef dat de Ramadan tot zijn einde komt. Klaar. En ik weet niet of ik er de volgende Ramadan nog ben. De tijd wacht op niemand, en zal ook mij meenemen naar plekken die ik van tevoren niet heb voorzien. De tijd. Een gegeven. Soms beklemmend, soms een zegen.

In juz’ 30 staat soera Al-‘Asr, De tijd, waarin Allah swt zweert bij de tijd. Ik heb niet veel kennis van de uitleg van deze soera, maar de beetjes kennis die ik heb, hebben mij met hele andere ogen naar deze soera doen kijken. Een korte soera, maar o zo krachtig.  Over vergankelijkheid. Verlies, maar ook hoop. En dat allemaal in een paar regels. Prachtig. Doe jezelf alsjeblieft een plezier en zoek wat meer informatie over deze soera, je zult het niet betreuren. Dat durf ik te beloven. Zelf zal ik hier niet verder inhoudelijk op de verzen ingaan, ik ben nog gefascineerd door de eerste woorden van deze soera. Bij de tijd.

Allah swt zweert bij de tijd. Hoe belangrijk is tijd dan wel niet? Ik moet denken aan een mooi Arabisch gezegde dat ik in de vertaling geen recht kan doen: de tijd is als een zwaard; als je haar niet doodt, dan zal zij jou doden. In het Arabisch klinkt dit voor mij alsof je tijd bij de lurven grijpt, even goed door elkaar schudt en er dan iets moois van maakt. In het Nederlands echter roepen de woorden ‘de tijd doden’ bij mij hele andere associaties op. De tijd doden lijkt in het Nederlands een bezigheid waarbij iemand iets puur doet ter tijdverdrijf. Geen hoger doel. Gewoon, de tijd overbruggen. Slapen. Opstaan en weer een andere dag invullen. De tijd doden. Gaap.

De tijd doden als levensdoel schrikt me af, ik vrees daarin te vervallen. Denken de tijd op die manier te doden, geeft haar alle kracht om mij te verpletteren met een zinloos bestaan. Een loopje met mij te nemen, snel genoeg om het niet door te hebben. Beangstigend. Ik wil niet ten dienste staan van de tijd, ik wil dat de tijd mij ten dienst staat. Dat ik haar gebruik, inkader. En niet andersom.

Niets zo eerlijk als je eigen geweten, en al typende krijg ik een spiegel voorgehouden. Ik denk aan alle tijd die ik beter had kunnen besteden, sommige vormen van ontspanning en vermaak buiten beschouwing gelaten. Dat heeft ook nut, maar dan anders. Ik doel op een andere soort tijd. Tijd die ik aan het luchtledige heb weggeven, tijd die tussen mijn vingers is geglipt. Tijd die ik had kunnen gebruiken om mezelf te verbeteren. Tijd die ik had kunnen gebruiken om de wereld te verbeteren. Tijd die ik had kunnen gebruiken om te groeien. Ook ik heb me laten gebruiken door de tijd. De tijd kan meedogenloos zijn.

Heb ik een hekel aan de tijd? Nee. Tijd heelt wonden, tijd doet bloeien. Van de tijd kun je gelukkig ook leren. Tijd omvat het verleden, het heden en de toekomst. Wat het verleden betreft: de engelen hebben geschreven. Het heden doet je dit stuk lezen, de toekomst komt na het wegklikken.

Laten we daar de tijd doden. Op zijn Arabisch als het nodig is. Maar laten we ook proberen de tijd aan onze zijde te krijgen. Als kameraad. Tijdloos.

Bron foto: Flickr.

Jouw Dagelijkse Dosis:

Jouw Dagelijkse Dosis 2014 / 1435:

Kauthar verhaalt voor diverse media en werkt ook als campaigner, moderator, coördinator en trainer. Dit doet zij met/voor verschillende organisaties, waaronder DeGoedeZaak, OneWorld, De Correspondent, Milieudefensie, Fossielvrij, NieuwWij en Het Parool. Met WijBlijvenHier! produceert ze de multi media podcast Super Moslims, waarvan zij ook een van de hosts is.

Lees andere stukken van Kauthar