Voorpagina Algemeen

Inspiratieloosheid

, 25 oktober 2010, 2 reacties

Het gaat zoals gewoonlijk weer helemaal nergens over in Nederland. Mede daardoor weet ik absoluut niet waarover ik zou moeten schrijven. Ik staar naar het 15-inch scherm van mijn Acer laptop – Is dit reclame? Zo ja, dan wil ik er geld voor – Gebrek aan inspiratie? De inspiratieloosheid – hé, dit woord bestaat, want er komt geen rood gekarteld lijntje onder het woord – slaat mij om de oren. Ik heb genoeg meegemaakt en er gebeurt zo veel om mij heen dat ik eigenlijk een heel boek zou kunnen volschrijven, maar is dat wel zo interessant voor de WBH-lezer?

Zal ook ik eens schrijven over het politieke klimaat dat heden ten dage in Nederland heerst? Naast de steeds meer dalende temperaturen en kortere dagen is de politiek met haar ‘vernieuwende en representatieve´ minderheidskabinet ook gezakt naar een temperatuur ver onder het vriespunt. Een aantal mensen heeft het al over emigreren naar warmere oorden, zoals Zuid-Afrika of onbewoonde eilanden. Ook ik zou op dit moment op een dergelijk onbewoond, tropisch eiland willen vertoeven. In een hangmatje, de zachte, warme zeebries voelend. In de ene hand een (alcoholvrij!!) cocktailtje van allerlei vers fruit en in de andere hand totaal niets, want alleen al de bries die ik voel, is te zwaar.

Politiek is op dit moment niet echt mijn ding. Ik heb het idee, dat iedereen er wel wat van vindt of zou moeten vinden en er iets over te zeggen heeft of zou moeten zeggen. We worden overladen met politieke debatten over hoe het ideale Nederland er wel of niet uit zou moeten zien. Uiteindelijk beslissen anderen of ik wel of niet en, vooral, wanneer ik mij beledigd mag voelen. Dus rest mij niets anders dan dat ik het politieke debat overlaat aan de ‘experts’, die er van houden om zich te buigen over zeer belangrijke onderwerpen zoals de dubbele nationaliteit van staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner (Volksgezondheid). Zij moet natuurlijk direct afstand doen van haar Zweedse nationaliteit! Of toch niet?

Misschien moet ik het weer hebben over het allerbelangrijkste en tevens lekkerste oogappeltje in de hele wereld? Het appeltje, dat op sommige momenten een beetje zuur is, maar waar ik natuurlijk als moeder met een staat van dienst van acht en een half jaar gewoon doorheen bijt. Kinderen hebben en zijn de toekomst. Als we nou alle kindjes de juiste (wat dat ook moge zijn) opvoeding geven en als ouder onze verantwoordelijkheid nemen, kunnen we er dan voor zorgen, dat de wereld beter wordt? Ach ja, hoop doet leven..

Of toch maar over sport? Sport(en) zou mensen bij elkaar brengen. Ik heb dat enigszins gemerkt tijdens het afgelopen WK. Toen Nederland naar de finale ging, waren we uitzinnig. PVV-ers en PvdA-ers omhelsden elkaar alsof zij de beste vrienden waren. Ik zag natuurlijk aan hen dat het PVV-ers en PvdA-ers waren, net zoals men aan mijn moeder ziet, dat zij geen Nederlands praat en verstaat en dat zij onderdrukt wordt. Daarna was heel Nederland in diepe rouw toen het tweede werd. Henk en Ingrid gingen weer op zoek naar werk. Werk dat door ‘die buitenlanders’; ingenomen. En Job Cohen ging verder met kopjes thee drinken.

Ik ben geen sporter. Ik heb het –let op- welgeteld een week volgehouden. En ja, ik had (of heb nog steeds??) mijn eigenste Personal Trainer. Ik noem hem ook weleens liefkozend ‘PT’, wat staat voor Pain Terrorist. Alleen weet de beste man dat niet. Hij heeft mij in een week tijd de oren van mijn hoofd geschreeuwd. Hij noemt mij een zeur en een watje. Well excuse me?? Ik heb een kind gebaard Mister PitA (Pain in the Ass)! Zou jij eens moeten doen. Kijken wie dan de zeur en het watje is!!

Het gaat zoals gewoonlijk weer helemaal nergens over..