Heel vroeger toen ik nog een jong kind was, weet ik nog dat ik de dagen voor mijn verjaardag aftelde en niet kon slapen van de spanning. Ik zou elf, twaalf of dertien jaar worden. Door de jaren heen is de spanning minder geworden en uiteindelijk verdwenen. In plaats daarvan was een drang gekomen om mijn verjaardag te vergeten en zo nodig te verbannen uit mijn leven. In deze fase van mijn leven word ik aan mijn verjaardag herinnerd door mijn neefjes die mij trouw een sms of een mailtje sturen of doodgewoon bellen. Het gesprek begint dan zo: “Hala, jij bent binnenkort toch jarig, waar breng je ons dan heen, wat ga je met ons ondernemen, wat krijgen we van je, ik heb mijn zakgeld al opgemaakt dus ik zal volgend jaar een hoofddoek voor je kopen.” Als dank voor die oprechtheid maak ik tijd om met de mannen van mijn leven iets te gaan eten of iets te ondernemen. En ieder jaar dank ik Allah voor de aanwezigheid van die kinderen in mijn leven.
Maar de aankomende jaren zal het anders zijn. Ik zal een veertiger worden en ik weet eerlijk gezegd niet wat dat inhoudt. Sommigen zeggen dat het leven na veertigste pas begint. Sommigen zeggen dat de wijsheid na je veertigste komt. Anderen zeggen, dat je met een been in het graf staat. Kortom, ik weet het niet. Maar ik weet wel dat het voor mij heel anders is. Ik ben niet bang om veertig te worden, zeg ik stoer. Mijn leven is gaande en begint niet als ik veertig ben. Wijsheid heeft Allah mij nimmer gegund dus het lijkt me stug dat deze na mijn veertigste om de hoek komt kijken. Wat betreft het graf, ik kom uit Oost-Turkije zodat ik de dood niet als vijand beschouw maar als een trouwe metgezel die zich zal openbaren op een moment waar we beiden naar toe leven.
Mijn omgeving gaat daar anders mee om. Ik heb een aantal adviezen gekregen van vrouwen die mij wilden helpen wennen aan het ouder worden. Als jullie het goed vinden wil ik deze met jullie delen.
Diegene onder jullie die mij kennen weten dat ik natuurlijk heel hard heb gelachen en alle adviezen in de wind heb geslagen. Ik word veertig en ik heb me nooit beter gevoeld, cijfers zeggen niets over je gesteldheid of hoe je staat in het leven. Wel heb ik geleerd dat het leven te kort is om zo maar te laten verstrijken, daarom heb ik het volgende besloten. Ik ga shoppen in Istanbul, New York en Parijs en zoek de meest uitdagende mantelpakken in meest felle kleuren uit. Ik ga met Selma bungee jumpen, waarschijnlijk in Thailand. Ik ga met Laila naar Zanzibar om te genieten van het uitzicht. Mijn kantoor zal ik uitbreiden, mijn huis zal ik verbouwen, ik zal een nieuwe master gaan volgen, een snelle wagen kopen en al mijn geld opmaken zodat de erfgenamen moeten leren om hun geld zelf te verdienen.
Lang leve de vrouw van veertig.
7 Reacties op "Tips voor een vrouw van veertig"
Als vrouw van veertig doe je gewoon wat je zelf wilt natuurlijk!
jippie! En zo hoort het ook. Weg met die betuttelende, levensloze “adviezen”! Gefeliciteerd en geniet van de jaren boven de 40.
:-)
You go girl! Hèhè een vrouw naar mijn hart.
Leef je leven, dat omvat véél meer dan alleen maar al dan geen relatie hebben, of al dan geen kinderen hebben.
Besides 40 is the new 20, dus waar hebben we het over?
Beste Famile,
ik lees toevallig je stuk, als ik je niet zou kennen (van de media) en je foto niet had gezien zou ik van je stuk kunnen afleiden dat je een man in een mid-life crisis bent. Maar je hebt totaal gelijk, leef je helemaal uit. Je hebt het verdiend.
go Abla go! omdat jij het waard bent…!
Leuk! Maar ik zou toch willen vragen: zijn dat ECHTE adviezen geweest of heb je die uit je duim gezogen en/of aangedikt om ze NOG deprimerender te maken? Ze klinken me echt middeleeuws in de oren namelijk en niet alsof ze goed zouden zijn voor wie dan ook (oude/jonge/middelbare vrouw/man/hermafrodiet)
Famile, je hebt groot gelijk! Well said, masha’Allah.