Voorpagina Algemeen

Lang leve de dubbele nationaliteit

Terwijl ons vaderlands miniregime er alles aan doet om dertien miljard te bezuinigen, besluit de FED om nog eens 600 miljard dollar in de Amerikaanse valutamarkt te pompen. Iedereen weet dat het een kwestie van tijd is voordat de rest van de wereld geen genoegen meer neemt met het Amerikaanse monopoliegeld. Maar ook wij zijn, zoals ze dat heel mooi zeggen: onderdeel van het systeem. In desolate termen betekent het: als de valutamarkt op het einde van zijn Latijn is, crashen de geldautomaten, wordt internetbankieren onmogelijk, kunnen de supermarkten niet meer worden bevoorraad, wordt brandstof onbetaalbaar, worden medicijnen niet meer geleverd. Kortom als de pleuris uitbreekt – en geloof me, dat gaat echt gebeuren – dan zijn er verschillende scenario’s mogelijk. Ik heb me in ieder geval ingelezen en ‘voorbereid’.

Toen ik tijdens mijn verhuizing mijn bureau opruimde, kwam ik in de ondersta la een groen stoffig boekje tegen. Ik blies de dikke laag stof van het kaft en nam een kijkje in het veelbesproken document. Het boekje zou volgens sommigen iets zeggen over mijn loyaliteit. Maar hoeveel ik er ook in bladerde (ik heb me werkelijk rot gezocht); ik kwam geen pagina tegen waar mijn loyaliteitsgehalte werd besproken.

Wat het zoeken me wél opleverde, was de bevestiging dat ik een Marokkaan ben en me zonder al te grote problemen kan gaan vestigen in Marokko om bijvoorbeeld samen met mijn familie in een Middellands zeeklimaat te genieten van echte Marokkaanse muntthee en couscous (dus niet van die neppe AH couscous), in onze enorme achtertuin, met uitzicht over onze tientallen olijfbomen, gewassen te verbouwen. Lekker creatief zelfvoorzienend, op zijn biologisch.

Nou is dat nooit echt eerder aan de orde geweest. Ik heb me in mijn Souburgse gangsterjaren weliswaar zo Marokkaans als een stotterende berggeit gevoeld. Maar naarmate ik wat ouder werd en mijn donssnorretje overging in een hardnekkige baardgroei, vertelde de maatschappelijke spiegel me dat ik me ook prima kon identificeren met de Nederlandse identiteit. Vrijheid, blijheid, tolerantie, individualisme, integratie, je kent het wel. De Marokkaanse vlam in me begon geleidelijk te doven.

De laatste jaren is dé Marokkaan in me wakker geschud. Hoewel iedereen zich lijkt te focussen op het islamdebat, weten we stiekem dat de economie tot op het bot ziek is. Terminaal. Optimistische onafhankelijke economen voorspellen dat alleen de werklozen zullen lijden, pessimisten voorspellen een grote kans op een oorlog tussen grootmachten én anderen voorspellen een begin van een nieuwe Wereldorde. In welke theorie je ook wenst te geloven; het blijft een geruststellende gedachte dat ik de dubbele loyaliteit nationaliteit bezit. Ik zal deze, vooral met het oog op de toekomst, nooit ofte nimmer vrijwillig opgeven.

Ik weet niet hoe het met jullie exit strategie zit, maar ik wijk uit naar Marokko. Ik zal veel van mijn vrienden mee proberen te smokkelen, maar in huize El-fassi geldt helaas: vol is vol.

Desalniettemin, vive la double nationalité!

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim