Zaken voor lief nemen

Het is nu ruim 9 dagen geleden dat ik op het vliegtuig stapte. Onze groep verzamelde zich op Schiphol om samen naar Istanbul te vliegen. Daar hielden we een tussenstop van enkele uren om vervolgens op de vlucht naar Medina te stappen. De aankomst in de stad was adembenemend. Tussen de vele hotels door probeerden we een glimp op te vangen van Masjid an-Nabawi, de Moskee van de Profeet Mohammad (vzmh). Toen we de eerste minaret zagen verschijnen aan het eind van een lange weg klonk het ontzag door de bus. De sfeer werd er niet minder op toen we dichter en dichterbij kwamen. Ons hotel bleek te grenzen aan de Moskee en ja, mijn hotelkamer had het uitzicht waar ik alleen maar van kon dromen.

Tot aan het vertrek hebben we nagenoeg alle gebeden in deze Moskee verricht. Elke dag werd er vers ZamZam water aangeleverd. Dit is water dat ontspringt uit een bron onder de Masjid al-Haram, de Moskee in Mekka waar de Ka’ba in staat. Ik kende de smaak van ZamZam, want net als elke andere Moslim was dit het product waar ik het eerst om vroeg als iemand uit Makkah was teruggekeerd. “Heb je ZamZam meegenomen?”, om vervolgens een half vol glaasje van het zo geliefde water te ontvangen. Geen vol glas, want eerlijk delen. Maar hier wordt elke dag een tanklading vol ZamZam vanuit Mekka naar Medina gereden en is het op vele plaatsen beschikbaar. Er staan grote plastic watervaten met een kraantje onderaan en een flinke stapel plastic bekers. Na ieder gebed genoten we van het frisse en verkoelende water; een voorbode van de Moskee waar we na enkele dagen naartoe zouden reizen.

Ik ging naar de Moskee met een vast groepje van drie andere Nederlandse bekeerlingen en na ieder gebed liepen we de stad in of zochten we de mooiste plekjes van deze prachtige en enorme Moskee op. Na drie dagen echter hadden we een programma te volgen na het gebed. We moesten dus op tijd terug zijn. Terwijl we vanaf de plaats van het gebed naar de uitgang liepen, passeerden we de vaten met ZamZam. “Zullen we in de rij gaan staan om wat te drinken, of lopen we direct door naar het hotel?”. We besloten door te lopen.

We hadden (gelukkig) slechts een wandeling van 5 meter nodig om onze fout in te zien.

Het is wonderbaarlijk hoe snel je als mens, dus ook als moslim, zaken voor lief neemt. We waren pas enkele dagen in Madina en nu al liepen we langs het ZamZam water alsof we niet anders gewend waren. Net als in Nederland, waar het drinkwater uit de kraan komt, waar de electriciteit het altijd doet, waar je altijd eten in de koelkast hebt staan, waar nagenoeg alle moeders de geboorte van hun kind overleven en waar we een gemiddelde levensverwachting hebben die nog langer is dan we zelf aan plannen voor ons leven hebben gemaakt. We nemen het voor life, alsof het zo hoort, alsof het altijd zo geweest is, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Snel draaiden we om, sloten aan in de rij en wachtten totdat we het ZamZam water in onze bekertjes gegoten hadden. We drunken ervan en waren Allah dankbaar voor iedere slok. Daarna pas door naar het hotel. “Waar bleven jullie?”, was de vraag. We vertelden dat we ZamZam hadden gedronken. Een goedkeurende blik was de enige reactie en het programma kon starten.

Morgen vertrekken we naar Minaa. We hebben bidons en flesjes mee met water. Gewoon water, tenminste, gewoon drinkwater dus. We zullen vele liters moeten drinken terwijl we in de volle zon en temperaturen tussen 30 en 40 graden met meer dan 4 miljoen moslims aan onze wandeltocht beginnen. Mocht mijn bidon leeg raken, dan zijn er voldoende plaatsen waar water wordt uitgedeeld. Echter, tussen het leegraken en vullen van de bidon zal ik dromen van de vaten met ZamZam water naast mijn hotel in Madina.

Ik denk niet dat iemand ooit terugkomt van Hadj. De persoon die terugkomt is anders dan de persoon die is vertrokken. Nooit meer iets voor lief nemen, altijd dankbaar zijn. Ik ga mijn best doen.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Nourdeen Wildeman

Nourdeen Wildeman is een Nederlander van christelijke komaf die op 24 jarige leeftijd moslim is geworden. Nourdeen is oprichter en voorzitter van Stichting as-Salaamah wal'Adaalah.

Lees andere stukken van