De afgelopen weken heb ik geprobeerd de feiten en mijn gevoelsmatige beleving rondom de Palestina kwestie met mijn autochtone omgeving te bediscussiëren. Deze behoefte werd gevoed door onder andere mijn onbegrip over het gegeven dat de social media van mijn allochtone omgeving overloopt met beeldmateriaal en berichtgevingen over de kwestie terwijl het onder mijn autochtone relaties niet eens lijkt te bestaan. Over mijn facebookidealisten niets dan goeds, toch trok de andere groep mijn nieuwsgierigheid. Als je over de duivel praat, trap je al gauw op zijn staart. Zo bleek al bij de eerste discussies de hoofdvraag zich te verplaatsen naar de situatie van moslims hier in het westen. Vanuit mijn kant schakelde ik bewust de ‘de vijand van mijn vriend is mijn vijand-logica’ uit en probeerde zo neutraal mogelijk naar Israël te kijken.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat als ik in discussie ben en mijn standpunten aangaande rechtvaardigheid en mensenrechten gepassioneerd verdedig, ik intern vecht tegen de woede die opgeroepen wordt door de gedachte dat gedurende dit gesprek een fors aantal Palestijnse kinderen het leven ontnomen is. Ik probeer de beelden van bloederige kinderlijkjes uit te schakelen, en als een mantra dwing ik mijzelf te vergewissen dat daar waar twee vechten vaak ook twee schuld hebben. Ik beredeneer in alle billijkheid dat mijn gespreksgenoot over respectabele en academische kwaliteiten beschikt, en gegrond de kant van Israël bepleit.
We komen echter al gauw op een punt in de discussie dat in 2014 het best te omschrijven is met ‘zwarte Piet is nu eenmaal zwart en daar kan ik niets aan doen’.
Vanwaar die huiverigheid voor Israël? Zolang het schuldgevoel van het westen naar Israël ten aanzien van hun vergaste bloedverwanten zwaarder weegt dan de universele rechten van iedere mens, zal dit de snelheid bepalende stap zijn die verdere ontwikkeling en vrede hevig in de weg staat. Daar zullen we het voorlopig mee moeten doen.
En natuurlijk is de kwestie Palestina niet van vandaag of gister, maar bij excessief geweld als van de afgelopen maand zijn de reacties vanuit politiek Nederland essentieel voor de maatschappelijke allochtoon.
Een veel gehoord argument is waarom de westerse moslims die zich uitspreken tegen het geweld, niet afgeven op de Arabieren die ook geen poot uitsteken naar de Palestijnen. Is het niet gek dat het niet als positief en vanzelfsprekend wordt gezien dat de oriëntatie van de westerse moslim gericht is op Nederland, en staat voor participatie in de Nederlandse maatschappij? Zijn niet vele subsidiegelden hieraan opgegaan? Nog los van het feit dat de Arabieren in die regio hooguit een figurantenrol bekleden op het wereldwijde politiek toneel. Het is overduidelijk dat de machthebbers en de grootwapenbezitters gelieerd zijn aan het westen.
Het afgelopen decennium heeft de allochtoon menigmaal moeten aanhoren dat de integratie mislukt is. Snijdt het mes niet aan twee kanten? Wat heeft autochtoon Nederland, de politici als verantwoordelijken, gedaan om winstmaximalisatie in het integratieproces te bewerkstelligen zodat de allochtoon zich gewenst en gelijkwaardig voelt? Het is tijd om andere indicatoren aan te halen die het mislukken van de integratie definiëren. Daar waar jarenlang moddergooien naar de allochtoon, de Marokkaan en de mislukte migrant getolereerd werd omdat deze nu eenmaal in iets te veel lijstjes oververtegenwoordigd is, is het nu tijd voor autochtoon Nederland om kritisch de hand in eigen boezem te steken. Zaken als discriminatie in sollicitatieprocedures en scheve inkomensverhoudingen zijn ongrijpbaar gebleken en door de overheid vaak onvoldoende gegrond verklaard om hier positief op in te spelen.
Politiek serieus genomen worden is een belangrijke indicator voor participatie in de Nederlandse maatschappij. Het feit dat nagenoeg alle Nederlandse media pro Israëlisch overkomen brengt veel schade toe aan het integratieproces. Met als mokerslag het NOS interview met ‘onze’ minister president waarin hij totaal niet spreekt namens de duizenden sympathisanten van Palestina in dit land, om maar niet te spreken over de misstap van het Jeugdjournaal.
Als de overheid niet het gevoel geeft ook te zijn voor de allochtone gemeenschap in Nederland, dan zal dit diepe wonden achterlaten in zelfs de vijfde en zesde generatie moslims die nog geboren moeten worden. Zolang moslims schertskoppen moeten lezen in berichtgevingen over hun vredige acties en demonstraties in nota bene de grootste kranten van dit land die ons een anti-Israël imago willen aansmeren, is de strijd niet gestreden.
Als de overheid daadwerkelijk tegen verdere segregatie van allochtonen, en in het bijzonder moslims, is en haar politieke agenda hierop wil afstemmen, is nu het moment om gehoor te geven aan de diverse signalen vanuit de samenleving. Vanuit verschillende hoeken zijn de afgelopen weken signalen afgegeven met als boodschap dat de vrijheid van de Palestijnen een gemeengoed is. De vrijheid van de Palestijnen staat gelijk aan onze vrijheid hier.
De pro-Palestina demonstratie van afgelopen week waar 10.000 man duidelijk aangeeft rechtvaardigheid te eisen van de Nederlandse autoriteiten laat zien dat Nederland ditmaal de hete aardappel niet kan doorschuiven naar Amerika. Nederland moet zelf duidelijker het standpunt innemen dat collectief geweld tegen de Palestijnen schending is van oorlogsrechten en ontelbare verdragen. Of beter uitleggen waarom dit niet zo is.
En ja, vele moslims halen hun inspiratie uit de Koran en de islamitische overleveringen. En nee, dit doen zij niet op zoek naar geweldverheerlijking, maar juist voor steun en barmhartigheid. Om te herinneren dat onmacht en onrecht beproevingen zijn waar het eigen gedrag als reactie hierop de persoon definieert.
Het is noodzakelijk dat de Nederlandse politiek inziet dat het niet zo simpel en zwart wit is als zijnde de moslims versus de niet moslims. Juist in deze tijd waarin de drie eenheid van macht, geld en religie afbreuk doet aan vrede op diverse plekken in de wereld, zijn moslims kritisch naar de eigen gemeenschap geworden. Individuele vrijheid is een speerpunt geworden, juist bij het zien van zoveel leed door oorlogen tussen allerlei stromingen en aftakkingen van de islam elders in de wereld. De westerse media slaan de plank volledig mis door voor te schotelen dat het gaat om een strijd tussen De Islam en Het vrije Westen. Het is niet alleen de broederschap in religie die we delen met de Palestijnen waardoor we met argusogen iedere uitspraak van westerse politici onder het vergrootglas houden. De westerse moslim ziet ook in dat het Midden-Oosten een keuzemenu aan conflicten is op het moment. Het doet de complexiteit te kort door te spreken over een religieus conflict tussen Moslim en Jood.
Ik vraag mij af of de westerse houding niet de reden is dat veel jongeren in de armen van extremisme en jihadisme worden gedreven. Hebben zij een andere keuze als het proces van toenemende participatie en positieverwerving keihard wordt neergehaald door signalen dat met twee maten gemeten wordt? Daar waar het voor de autochtoon simpel is om aan te nemen dat het ‘nu eenmaal zo is’ dat een voortrekkersrol is weggelegd voor de joods-christelijke traditie in Nederland, pikt de nieuwe Nederlander met een islamitische achtergrond dit niet langer. Als we willen bijdragen aan de welvaart en het welzijn van de Nederlandse maatschappij is gelijkheid een cruciaal punt.
Bekommernis en helderheid vanuit de Nederlandse politiek zou een hulpbron kunnen zijn voor moslims die worstelen met gevoelens van onrechtvaardigheid. De politiek heeft wel degelijk uit te leggen waarom het wel oké is dat de Nederlandse Cathy uit Oldenzaal het leger van Israël is gaan dienen als jihadiste.
Ik wil graag horen en begrijpen dat het binnen een hoogwaardige democratie past dat je af en toe kinderen bombardeert. Of de enige energiecentrale. Dat dit het waard is of absoluut noodzakelijk. Ik wil graag inzien waarom het Westen de andere kant opkijkt en niet hard optreedt als het zoveelste ziekenhuis met de grond gelijk wordt gemaakt. Ook wil ik graag opheldering over waarom de ING rekeningen blokkeert die gebruikt worden voor liefdadigheid voor de Palestijnse kinderen.
Laten we ervoor zorgen dat de situatie in Gaza hier dichtbij huis discussie doet aanzwengelen. Discussie over gelijkwaardigheid en morele autoriteiten in onze samenleving. Laten we meer ons best doen om achterstanden en ongelijkheden in universele mensenrechten weg te werken. Gelijkwaardige instituties en moraliteiten brengen stabiliteit en cohesie in een samenleving, waarom streven politici hier niet (openlijk) naar? Je bent niet antisemitisch door geweld tegen burgers en kinderen af te keuren.
Om in de Nederlandse samenleving de kracht van ons gezamenlijk anker te voelen, moeten we eerst ook gezamenlijk de storm trotseren. Dit kan alleen als we ons inzetten tegen geweld en onrecht tegen kinderen, ook in het Israël-Palestina conflict. Juist in het Israël-Palestina conflict.
Dit stuk is ingezonden door Jamila Abou
4 Reacties op "Vanwaar die huiverigheid voor Israël?"
Ik kan het met de strekking van dit artikel volledig eens zijn.
Onze politieke aandrijving hier hopt van de ene polariteit in de ander
Antisemitisme moet pro-semitisme oproepen
anti moslim moet pro moslim oproepen en net als overal in de wereld> als het er op aankomt dan hoor je er als binnenkomende of binnenblijvende outsider NIET bij en ben je overgeleverd aan de willekeurig zwaaiende pendel van politieke en bevolkingsstandpunten.( die steeds verder uit elkaar komen te liggen omdat de politiek al jaren de bevolking niet meer representeert maar zich als eigen zelfstandig bedrijf heeft ontplooit en er een eigen markt op na houdt)
De oplossing is ook niet om alles grijs te maken als zwart het tegendeel van wit uitlokt.(of andersom)
Haal de polariteit weg om iets in het midden te brengen werkt ook niet want dat maakt alles meteen kleurloos..daarom werkt de afgedwongen politieke correctheid niet.
Esther Voet fulmineert over het gehalte van internet en hoe zij en veronderstelde anderen slachtoffer wordt van alle “Jodenhaat”..Een oproep om internet te corrigeren of te blokkeren??
Wat ze echter niet doorheeft is dat ze hetzelfde doet wat ze anderen kwalijk neemt.
Gal spuien, haat verkondigen, van zich aftrappen naar alles en iedereen die maar een opmerking tegen haar zin maakt.
Ze is dus geen haar beter door vanuit de ene polariteit hetzelfde te doen naar de andere polariteit…daar leer je mensen geen lesje mee.
(Heeft Wilders toch gelijk over positie?)
In dit artikel is daar niet voor gekozen maar wordt er wel verwezen naar de implicaties mbt integratie ( en in diepteframe dat hier klaarblijkelijk de Joden en Zionisten hiervoor de dienst uitmaken op grond van joodschristelijke traditie,en daar sta je dan als allochtoon die protesteert tegen israelisch geweld..)en de politiek partij kiest..
De politiek in het algemeen acht jouw protest onwenselijk omdat je moslim bent..
(Maar diezelfde politiek knuffelde wel nog niet zo lang geleden Marokkanen in de politieke strijd tegen het gevaar van Wilders bij de EP vekiezingen(Mijn noot om de polariteiten en zwenkingen te illustreren)
Hierbij moest ook minder, minder, minder worden omgezet naar meer. meer, meer terwijl de dominee Timmermans zalvende woorden sprak vol politieke correctheid
Uiteindelijk werd dat meer en meer vooral neoliberaal gegijzeld..))
Wat een verademing dit stuk, je slaat echt de spijker op zijn kop. Ga het even op twitter zetten! Meest mensen kunnen hier nog wat van leren………….
Naamgenoot … goed geschreven! Prachtig en duidelijk verhaal.
Ik kan niet ophouden met lezen. Werkelijk prachtig geschreven. Om het maar niet te hebben over de inhoud, in balans.