Voorpagina Maatschappelijk, Politiek

Van de koopman en de dominee

Soms, oké: vaak, struikel ik over mijn eigen denkbeelden. Ik neig dan naar twee tegenovergestelde dingen, tegelijkertijd. Soms denk ik dan hypocriet te zijn, maar vaker denk ik dan dat ik mogelijk op een fundamentele waarheid stuit waar mijn verstand mogelijk nog niet klaar voor is, een soort ‘morele snaartheorie’.

Ik moest hieraan denken toen ik, naast deze verwijdering, ook las over een wederom gesneuveld lid van de PVV, ditmaal iemand die kandidaat was op plaats nummer twee voor de Statenverkiezingen Noord-Holland. Carlo de Bruin heet hij en hij werkt als recruiter in de zorg. Je zou kunnen zeggen dat hij moslima’s ronselt. En tot vanochtend was dat de reden dat hij niet voor de PVV in de verkiezingen mee deed en op zich al een mindf*ck van jewelste. Het werd echter nog leuker.


De saga continues…

Eerst het zakelijke gedeelte.

Er is namelijk, zoals mogelijk bekend, een flink tekort in de zorg. Gehandicaptenzorg, ouderenzorg, jeugdzorg, verpleging – we gaan op lastige tijden af als we niet gauw onze arbeidscapaciteit uitbreiden. En aangezien de productiviteit in dit soort bedrijfstakken nu eenmaal niet gauw te verhogen is, tenzij we flink wat onmenselijker gaan werken (denk: lopende bandwerk), zal het aantal werkzame mensen moeten worden uitgebreid.

Carlo de Bruin dacht als ’n koopman (’n ‘ollander), zag ’n gat in de markt en ruilde zijn ene setje principes (culturele/nationalistische/religieuze) in voor een ander setje (floes, dinero, geld ende petoet). Zo bedacht hij dat de moslima’s die zonder werk zaten uitermate geschikt zouden zijn voor de zorg. Met zijn bedrijf Acqui Recruitment (Hoofddorp) ging hij aan de slag en kreeg een mooi contract met Cordaan.

Ik zat recent aan tafel met wat mensen van Cordaan, als onderdeel van een multiculturele werkgroep van mijn werkgever, om te leren van hun ervaringen. Cordaan maakt er op sommige vlakken een kapitalistisch potje van, maar doet daarnaast wel behoorlijk doelgroepgericht werk. Een pessimist van de PVV zou zeggen: islamiserend werk. Of criminaliserend. Of het verkwanselen van je aangeboren west-europeaanse, joods-christelijk leitkultur. Of zoiets onnozels. In de zorg heet dit persoonsgericht te werk gaan, met een uitgekiende balans tussen respect voor je eigen (bedrijfs-)cultuur en voor de cultuur van de cliënt.

In ieder geval. Carlo de Bruin dacht als ’n ouwerwetse ‘ollander, die, zoals het gezegde luidt, het midden houdt tussen koopman en dominee. Dit betekent concreet dat de Nederlandse volksgeest zich in balans houdt door de balans tussen fundamentele religieuze (ethische, morele, maatschappelijke) principes als er maar pragmatisch mee om wordt gegaan… of geld eraan kan worden verdiend. De Bruin vond dit een goed plan, maar dacht tegelijkertijd wel voor de PVV te kunnen preken.

Als je me nu vraagt waar voor mij het enge in schuilt als het over de PVV gaat, dan is dit het volgende: ze willen zelfs geen geld aan moslims verdienen. Hun haat (of technisch gezien zijn haat – Geert is per slot van rekening het enige lid) is blind voor welk voordeel voor zichzelf dan ook. Tolerantie is onmogelijk. Gedogen is zelfs onmogelijk. Het bestrijden van andermans denkbeelden is primair. Haat is primair. Sorry, dat moet maar gezegd worden. Zoals Reflex al zei: terug naar 1961 gaan we niet. Wordt wakker en ruik de koffie.

Enfin, De Bruin ontdekte alras dat zowel de PVV als zijn werkgever in zijn politieke participatie enige hiaten ontdekten en de rest is geschiedenis. Exit De Bruin. De doorlichtcommissie van de PVV doet weer straffe zaken.

Nu mijn eigen visie op het geheel.

Ik zoek de balans tussen mijn eigen denkbeelden. Niet zozeer die snaartheorie maar semi-bewuste hypocrisie maakt zich van mij meester. Enerzijds wil ik al mijn zusters in Islam oproepen om je absoluut niet door het bedrijf van deze man te laten inhuren. Zijn aversie tegen de Islam is echt – alhoewel volgens een interview in het papieren Parool dit vooral gebaseerd is op het uitgebalanceerde oordeel van een sjiitische vrouw met wie zijn huwelijk nu ‘ontbonden’ is – en hij was bereid om deze narigheid via de PVV te verspreiden.

Anderzijds denk ik dat de beste spreekwoordelijke middelvinger naar de PVV nog altijd is om simpelweg succesvol te zijn in het leven, je schouders op te halen en te zeggen: je doet maar. Ik heb een goede opleiding, goede baan, fijn gezin en ik ben en blijf moslim, ondanks je nauwe, bekrompen en verwarde denkbeelden.

Is dat hypocriet? Of pragmatisch? Volgens mij heet dit samenleven. Je hoeft elkaar niet allemaal lief te hebben, maar praktisch door een deur kunnen is wel handig.

Enfin, dat was mijn verhaal tot vanochtend.

Ik las vervolgens een klein paragraafje, dat allengs wat groter werd in het Parool van maandagavond: blijkbaar is Dhr De Bruin er ook prozaïsch naast geknikkerd met het iets minder poëtische strafblad wegens ‘drankrijden’ (germanisme van ’t jaar). Daarnaast ’n interview met Hero Drinkman dat te krom is voor woorden: ja, rijden onder invloed is de reden dat hij van de lijst af is. Nee, ze waren ook niet blij met De Bruins werk, maar hadden het als volgt gepland: als de door hem aangevraagde subsidie binnen was voor zijn project om meer moslima’s in de zorg te krijgen, dan zou de PVV daar in de campagne ‘een groot nummer van maken… Dit zou een schitterend voorbeeld zijn van de verkwisting van belastinggeld.’ Aldus Brinkman.

Ben ik nou gek of is dat parallelle wereld logica? Wie verkwist er nu geld? De Provincie die buiten haar kerntaken emancipatie aanmoedigt? Of een Partij van Veelplegende Vlerken die het ene na het andere lid op wachtgeld zet en vervolgens een ander lid subsidie laat aanvragen die je bij toewijzing als bewijs voor het kromme systeem aanwijst.

Deze mensen zijn raar.

(Apropos: vertrouw op Allah, maar bind je kameel vast. Ofwel: vergeet je doe’as niet om deze partij af te stoppen, Maar denk er ook aan om op 2 maart te gaan stemmen en zo dat verwerpelijke boerkaverbod en menig andere antimoslimmaatregel in de kiem te smoren in de Eerste Kamer).

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van