Volgens sommigen is het leven moeilijk vatbaar. Zij kunnen maar niet inzien hoe zij hun leven moeten inrichten, om de vruchten van geluk te plukken. Wanneer een persoon zijn doelstellingen in het leven behaalt, zoekt hij of zij weer nieuwe uitdagingen om die ‘menselijke gedrevenheid’ in het leven draaiende te houden. Zodra de mens geen uitdagingen in het leven meer ziet, valt hij terug in een dal van onzekerheid. En dat kan soms wel eens heel gevaarlijk uitlopen. Moge God ons behoeden voor een dergelijk staat van verval. Am(i)en.
Wijsheden zijn er genoeg in dit leven. Misschien ken jij er ook wel een die voor eens en altijd je leven heeft veranderd. Voor mensen die vaak wankelen op sceptische uithoeken en met onzekere levensvragen wakker worden, heb ik hieronder een wijsheid van een grote wijsgeer die ik graag met jullie wil delen. Ik wil niet suggereren dat dit jouw leven totaal gaat veranderen. Het is maar hoe je het interpreteert en hoe je het een praktische invulling geeft in je leven.
Een jongetje keek ooit een keer naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: ‘ Oma, schrijf je een verhaaltje over wat we samen hebben meegemaakt?’ Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?’ Zijn oma stopte met haar brief en glimlachte, en zei: ‘Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt.’
Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon er niets bijzonders aan ontdekken.
‘Maar het is een gewoon potlood, niets speciaals!’
‘Het is maar hoe je ernaar kijkt. Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou tot iemand zullen maken die altijd in vrede zal leven met de wereld:
Ten eerste: Je zult misschien de grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.
Ten tweede: Af en toe moet ik stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er scherper van. Dus je moet wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.
Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte wat een potlood bijzonder maakt: hij laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar voortdurend van bewust te zijn.
18 Reacties op "Het potlood als levensles"
een prachtig stuk!
Haha! Zeker een goed stuk.. Dat vind ik ook zo mooi, hè.. Iets spiritueel kunnen zien in wat dan ook je tegenkomt..
Leuk die nieuwe foto’s trouwens.. Faisal kijkt ook zo sexy op zijn nieuwe :)
Mooi stuk, goed beschreven!
Moest denken aan…
“A fair face may fade, but a beautifull soul last forever.”
Salaam, mooi geschreven/beschreven. Wie is die wijsgeer?
That’s just beautiful.. :)
Moooi :-)
Deze is er echt een to think about, elke keer als je het leest zegt het meer…
MasaAllah :-)
Erg mooi stuk, hier kan je inderdaad wat van leren!
Mooi!
Misschien is het eerste wat je moet doen om de vruchten van geluk te proeven, het idee loslaten dat geluk iets is waar je naar kunt/moet streven of wat je kunt vasthouden als je het even proeft. Volgens mij is geluk een ervaring die verdwijnt zodra je hem wilt vasthouden…
Nice! Hmm ik denk dat het begint, bij het appreciaten of what God has given you. Ik denk de mens vaak te weinig bij de kleine dingen stilstaat. Ik probeer daar zelf steeds meer bij stil te staan. Vooral bij het appreciaten van de mensen who care about you… zoals mn mom die elke ochtend om 7.00 met een kop thee klaarstaat, en het snel ff koud maakt als het te warm is omdat ik mn trein anders mis…. of mn bro die me maakt niet uit vanwaar of wanneer oppikt als het buiten stormweer is, of mn zussie die me mn peptalk geeft alsk stress om een tentamen. Als je bij al deze kleine dingen stilsstaat, wordt het leven vanzelf mooier, en waardeer je het ook meer. Knowing that there are people there for you no matter what, is the best feeling ever.
oh ja, over het stukje zelf nog… well, ik ben het er niet helemaal mee eens, over de link tussen geluk/ being happy en het streven naar challenges. Bij a lot of people is het laatste idd een heel belangrijk aspect in het leven, en krijgen zij geen voldoening als zij hier gebrek aan hebben in het leven, maar er zijn zat mensen die happy en secure voelen, without having the drive for uitdagingen. Dat verschilt per persoon. Het is maar waar je genoegen mee neemt.
At least that’s my opinion.
W/Salaam
Parable Of The Pencil
The Pencil Maker took the pencil aside, just before putting him into the box.
“There are 5 things you need to know,” he told the pencil, “Before I send you out into the world. Always remember them and never forget, and you will become the best pencil you can be.”
“One: You will be able to do many great things, but only if you allow yourself to be held in Someone’s hand.”
“Two: You will experience a painful sharpening from time to time, but you’ll need it to become a better pencil.”
“Three: You will be able to correct any mistakes you might make.”
“Four: The most important part of you will always be what’s inside.”
“And Five: On every surface you are used on, you must leave your mark. No matter what the condition, you must continue to write.”
The pencil understood and promised to remember, and went into the box with purpose in its heart.
Now replacing the place of the pencil with you. Always remember them and never forget, and you will become the best person you can be.
One: You will be able to do many great things, but only if you allow yourself to be held in God’s hand. And allow other human beings to access you for the many gifts you possess.
Two: You will experience a painful sharpening from time to time, by going through various problems in life, but you’ll need it to become a stronger person.
Three: You will be able to correct any mistakes you might make.
Four: The most important part of you will always be what’s on the inside.
And Five: On every surface you walk through, you must leave your mark. No matter what the situation, you must continue to do your duties.
Allow this parable on the pencil to encourage you to know that you are a special person and only you can fulfill the purpose to which you were born to accomplish.
Never allow yourself to get discouraged and think that your life is insignificant and cannot make a change.
Klopt, de bekende wijsgeer is Paulo Coelho. Wie heeft zijn boek, De Alchemist, gelezen?
@ Ashraf 11: Heb ik gelezen. Vond het echt een prachtig boek.
Mooi, er is nu een nieuw boek van hem op de markt; Gedachten en Impressies. De bovenstaande wijsheid is uit dat boek. Wat een pen (of potlood) wel allemaal niet kan doen.
P.S. welke wijsheid heb je opgedaan uit de Alchemist?
Wow! mooie stuk.. zal het zeker meenemen.
@ Ashraf: Inderdaad, heel apart dat Paulo Coelho uit iets simpels als een potlood al een aantal diepe lessen kunt afleiden. Kennelijk heeft het alles met je manier van denken te maken.
Hms, moeilijke vraag die je daar stelt over de Alchemist. Er stonden m.i. heel veel wijsheden in, maar de twee dingen die ik uit het hele boek heb kunnen afleiden, zijn dat je altijd zult terugkeren naar de plek waar je vandaankomt (fysiek of in de geest) en dat hetgeen waar je naar op zoek bent, vaak gewoon heel dichtbij is.
Dat je dus niet de halve wereld af hoeft te reizen om je bestemming te vinden, maar dat die gewoon om de hoek of in jezelf kan liggen.
Ik hoop dat dit niet te wazig/onduidelijk klinkt…
De wijze les die ik van het boek heb geleerd is dat je vooral je eigen persoonlijke mythe ”“lees: bankbalans- moet volgen. Paul Coelho profileert zich marketingsavvy als een postmoderne new-age guru en zweverige pseudomystici als Ashraf Ashrafi zweren vervolgens bij zijn boek om de aura van heiligheid aan gemeten te krijgen. Maar is deze heiligheid geen schijnheiligheid?
De parabel van het potlood behoort overigens tot de christelijke soteorologische harten onder de riem en de schrijver die Paul Coelho en u plagiëren is anoniem.
Voor mij is Paola Coelho ook niet zo’n fantastische schrijver. De alchemist vond ik een mooi boek (vooral de combinatie van een eenvoudig verhaal met een doordachte boodschap in een meeslepende sfeer). Ook De pelgrimstocht naar Santiago heeft veel mooie elementen. Maar in zijn een-na-laatste boek De Zahir valt hij voor mij echt door de mand. Daarin koketteert hij in mijn ogen echt te veel met zijn eigen ‘wijze uitspraken’ en literaire trucjes.
De goede man heet nog altijd Paulo Coelho en zijn boek “Als een rievier” moet je gelezen hebben…