Ik heb een hekel aan facebook en aan twitter. Iets meer dan 99% van de berichten zijn totaal oninteressant en de rest kan mij niet boeien. Maar dat is niet eens het ergste. Het ergste zijn de zogenaamde facebook-vrienden – niet te verwarren met echte vrienden – of de ‘ volgers’ op twitter. Nu zullen de mensen die mij kennen wel weten dat ik geen expert ben op het gebied van dit soort internet-vertier, dus misschien begrijp ik het niet helemaal. Maar af en toe kijk ik over de schouder van vrienden of familie mee als ze weer eens een foto van hun avondeten op facebook moeten plaatsen. En de berichten die ik dan zie, zijn nogal bedroevend.
Foto’s van vakanties of feestjes of van jezelf (want narcisten zijn niet bepaald schaars op facebook), zodat de hele digitale wereld kan zien hoe boeiend je leven is. Daarop komen dan weer tientallen reacties van de ‘vrienden’ in de trant van ‘Zo, wat ziet dat er mooi/leuk/cool uit!’ en dan vraag ik me als cynicus natuurlijk af hoe oprecht het allemaal is. Voor mensen die niet zo goed zijn met dit soort teksten, is er nog altijd een knopje met een duimpje omhoog. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik liever zou willen ontvangen: een complimentje van vriend nr. 137 of een digitaal duimpje?
Op facebook heb je ook binnen no time 183 vrienden (gewoon een kwestie van vaak genoeg doorklikken). Dat is natuurlijk ook raar. In de normale wereld moet je toch een beetje uitkijken voor mensen die meer dan 80 vrienden hebben. Dat zijn of een soort van maffiagasten of van die netwerkgasten, die elk feestje en bijeenkomst langsgaan om ‘vrienden’ te maken.
Het show-gedrag (kijk mij/mijn auto/mijn vakantie/mijn avondeten/mijn kindje/mijn hondje/mijn quasi-intellectuele quote eens) zal wel iets van deze tijd zijn. Ook op de tv zie je dat terug. Je moet flink doorzappen om langs al die mensen te geraken die denken dat ze kunnen zingen, dansen, koken of een ander uniek talent hebben. Want hey, iedereen heeft een talent en dat moet je aan zoveel mogelijk mensen op deze wereld laten zien. In ieder geval aan die 349 vrienden van je op facebook.
Ik heb het dus niet zo met die sociale media. Ik vind het juist verre van sociaal. Er zit nou eenmaal geen gevoel in. En laat dat nou het mooiste zijn van vriendschap. Als vrienden voel je elkaar aan, daar heb je soms helemaal geen woorden voor nodig en al helemaal geen lullig digitaal duimpje. Het digitale leven is niet te vergelijken met het echte leven. En dat geldt ook voor de vrienden in beide werelden. Het zorgt voor een devaluatie van het woord ‘vriend’. Toen onze koningin vorig jaar haar bezorgdheid hierover uitte, begreep ik haar dan ook meteen. Ik ben geen vrienden met haar, maar wat dat betreft kunnen Hare Majesteit en ik elkaar wel de hand schudden.
P.S: Wijblijvenhier is sinds kort ook op Facebook te volgen.
ReFlex
ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.Lees andere stukken van
24 Reacties op "Facebook en Vrienden"
Héélemaal mee eens. ;)
Deze media zijn inderdaad absoluut geen vervanging van je vrienden en andere relaties in je fysieke leven, maar ze kunnen wel een bron van informatie zijn. Bedenk dat zonder deze media de situatie in Tunesie en Egypte wel eens heel anders zou kunnen zijn. Ook in China worden deze media flink tegengewerkt.
Aan de aanwezigheid en de manier van gebruik van deze media kan men goed de mate van vrijheid in een bepaalde regio afmeten.
Technologie is steeds meer aanwezig in ons leven en we zullen er steeds meer gebruik van maken op een manier waar we nu nog geen flauw benul van hebben.
In de marketing van je bedrijfje (en dat heb jij ook geloof ik Reflex) denk ik dat het wel nuttig kan zijn en dat je juist wat persoonlijker relatie met je klanten kan opbouwen dan in het dagelijks leven mogelijk is. Je vraagt je bijvoorbeeld wel eens af hoe je apotheker over een actueel onderwerp denkt dat met de gezondheidszorg te maken heeft maar op de winkel locatie is daar gewoon geen tijd voor. Maar verder ben ik het wel met je eens en heb ik ook wel mijn twijfels. Ik ben wel iemand die deelneemt aan sociale netwerken rond een bepaald onderwerp. Bijvoorbeeld: als ik mij erger aan dat zompige kleffe brood dat de gemiddelde bakker / supermarkt verkoopt dan ga ik op zoek naar informatie hoe je zelf thuis een echt lekker en gezond brood kan bakken en wordt ik lid van een forum over dat onderwerp. Ik vind het geweldig hoeveel informatie je dan in korte tijd kan krijgen van mensen die veel meer ervaren zijn op dat onderwerp.
Fora en facebook zijn heel anders. Gelukkig.
Het is maar net hoe je met deze mogelijkheden omgaat!
Je hebt echte vrienden die je regelmatig face to face ontmoet maar met familie en vrienden in verre oorden is het wel een leuke mogelijkheid contact te houden.
Ik vind het wel een leuke aanvulling!
Facebook lijkt me erg handig als je werkt of studeert in ander land met een andere tijdzone dan je ’thuisland’.
Ik heb jouw artikel met belangstelling gelezen en ik kan helemaal inkomen in wat je zegt. Zelf zit ik op facebook (niet op twitter, dat gaat mij echt te ver) en ik heb 70 contactpunten (“vrienden”). Met een klein aantal van deze contactpunten heb ik wel een hechte vriendschap kunnen opbouwen als het onbekenden zijn, maar verreweg de meesten zijn al vrienden in het echt. Maar veel van deze mensen blijven gewoon vage kennissen. Ze nodigen je voor vriendschap uit en vaak wil je geen nee zeggen. Soms valt het vies tegen en dan moet je ze als “vriend” blokkeren, soms blijven ze gewoon op je vriendenlijst zitten zonder dat je echt contact ermee onderhoudt. Dan vraag ik mij inderdaad af waarom we het contact onderhouden. Maar mijn vrienden-in-het-echt en het kleine aantal waarmee ik een hechte vriendschap heb opgebouwd: dÃé zullen altijd mijn vrienden zijn.
Ik snap niet zo goed hoe iemand met deze opvattingen over web 2.0 en sociale media kan denken dat het de moeite waard is om een gemeenplaats als deze nog een keer te herhalen zonder er ook maar iets nieuws aan toe te voegen.
Facebook en Twitter kunnen handig zijn voor marketing. Maar ik vind het wel jammer als ik mijn felicitaties moet ontvangen via facebook in plaats van een telefoontje, of anders…sms.
Nog iets om voor op te passen (vooral kinderen): het kan natuurlijk ook gevaarlijk zijn om teveel informatie op internet weg te geven. Zo is het al voorgekomen dat er wordt ingebroken bij mensen die hun vakantiefoto’s live op facebook plaatsen.
Het blijft jammer inderdaad als je bijv de uitnodiging voor de bruiloft van je nichtje zo en passant via FB doorgestuurd krijgt..
De manieren die ik ooit kreeg aangeleerd zijn veranderende, ik denk dat het electronische in de toekomst het ‘normale’ gaat worden.
Mensen weten op een gegeven moment toch niet meer wat ze missen, het persoonlijk contact, het samenzijn, het aanraken etc.
Er is zelfs een pak in de maak waarmee je virtueel ‘echt’ bij de ander aanwezig kunt zijn. Deze toekomst houdt niemand tegen.
Kijk maar naar Japan of China en hoe de jeugd daar zich oplsuit in huis en vanuit huis ‘vrienden’ over de hele wereld heeft, met de bijbehorende zelfmoorpercentages..
Als je een kind hebt kan je niet halsstarrig vast blijven houden aan het oude en bekende. Tuurlijk, ze horen ook buiten te spelen en ook zonder tv en pc zichzelf te kunnen vermaken: maar veel meer dan bij ons ligt hun toekomst wel in al deze electronische zooi. Dus het lijkt me onzinnig om ze totaal af te schermen, hierdoor lopen ze ook een achterstand op, welke nadelig kan werken in hun verdere schoolcarriere. Een balans vinden, zeker voor je kind, is essentieel en soms ook van levensbelang.
Als hier nou een duimpje onder had gestaan……….
Reflex, jij hebt het over Hyves man en mensen die Facebook en Twitter ook gebruiken als Hyves.
Linkedin is ook social media. Net zo, maar dan op andere gebieden kun je ook je Facebook of Twitter gebruiken :-)
Helaas maken mensen er zo een grote issue van. Nergens voor nodig joh. Je weet immers wie je echte vrienden zijn.
Meteen “echte ruzie” omdat iemand een vriendschapsverzoek op FB heeft genegeerd of vriendschap verbreekt op FB. De een gebruikt het beter dan de ander.
Voor mijn werk was ik genoodzaakt om op Linkedin te staan.
Dit ivm een externe groepscontact. We hebben het nu op een andere wijze georganiseerd en ik heb mij er pas geleden weer van verwijderd.
Pas op met sollicitaties, er wordt echt op Hyves en facebook gekeken, uiteraard ook op Linkedin maar daar kun je de boel niet zo gauw mee verprutsen
Ik viel van mijn stoel – een interessant niet-islamitisch gerelateerd stuk van een islamiet…
Mijn wereld staat op zijn kop.
hare majesteit laat je toch in de steek
http://www.nu.nl/internet/2435739/koningin-bedankt-nederlanders-via-twitter.html
@14.abc
‘Ik viel van mijn stoel – een interessant niet-islamitisch gerelateerd stuk van een islamiet…
Mijn wereld staat op zijn kop. ‘
Misschien ken je in het ‘werkelijke’ leven geen moslims en heb je wat vooroordelen?
@Dreasca,
je hebt een mooie voorbeeld laten erbij maar ik schrijf hier onder is wel anders.
Het is niet zo erg zolang mens FB of ander middelen zoals (andere social netwerk….?)gebruikt met een proportionele gedraagt. Het word erg en bezorg als de gebruiker profiteren van deze FB als een middel om partner of een nieuw liefde te kunnen vinden en nog het mogelijk maakt een affaire met gebruik van allerlei redenen. Voor deze zak FB is niet meer dan een Dating site en mogelijk FB verliest zijn professionaliteit.
@16: of hij heeft een punt en dat is pijnlijker…
Was ook geschokt zelf hoor, tis alsof je kat ontdekt dat hij zelf het blikje kan openmaken…
Volgens mij begrijpt de auteur het inderdaad niet helemaal en wellicht komt dat doordat – zoals hij zelf al aangeeft- hij geen expert is op het gebied van internetvertier.
Social media wint zijn bestaansrecht niet aan onbenullige uitingen van medemensen. Social media staat garant voor The Death of Distance. Door verschillende maatschappelijke processen, zoals globalisering, heeft social media zijn intrede gemaakt en kunnen mensen over de hele wereld met elkaar in contact zijn en de levens van andere volgen. Als familieleden -wanneer ze ver van elkaar wonen, bijv. ander continent- van elkaar kunnen zien wat ze eten, brengt dat ze eerder dichter bij elkaar dan uit elkaar. Dat is de keerzijde welke de auteur volledig over het hoofd ziet, zoals vele dingen. Dit artikel is erg eenzijdig. Bijvoorbeeld “Het ergste zijn de zogenaamde facebook-vrienden – niet te verwarren met echte vrienden – of de ”˜ volgers’ op twitter”. Waarom is het een probleem om een netwerk te hebben, welke jijzelf creëert en deze verder vrienden te noemen? FB’kers weten zelf ook wel dat dat een ander soort vriendschap betreft. Kunnen er niet meerdere variaties zijn op vriendschap? De reden dat de auteur en Hare Majesteit wat betreft dit onderwerp door één deur kunnen, is dat zij beide een soort conservatistische kijk lijken te hebben op internetvertier en het eerder zien als een bedreiging dan als een verrijking. Dat is zonde. Via FB gebeuren ook veel belangrijke dingen, zie eerdere uitlatingen over Egypte.
Kritiek op nieuwe sociale media uiten via een weblog met comments dat zelf ook op facebook zit. En de hoofprijs voor ironie 2011 gaat naar…
hmm nee wacht ik hou hem nog even in de pocket.. je weet het nooit hier.
Hoe kan je nou toch zeggen dat je niet van social media houdt? De volksopstanden in de Arabische wereld zou niet mogelijk zijn geweest zonder Facebook en twitter.
Je krijgt er informatie van de basis.
Natuurlijk moet je selectief zijn. Maar dat filter, dat ben jezelf.
Zie mijn artikelen: http://www.tinekebennema.nl
Sla dat Facebook maar gauw open!
Ik geef je helemaal gelijk wat betreft het “typische” facebook gedrag. Het moderne zien en gezien worden. Zoals de passant op de boulevard van Scheveningen anoniem is wanneer je langs paradeert zijn de meeste facebook “vrienden” gewoon anonieme voorbijgangers of in dit geval meekijkers. Je moet je eigenlijk beperken tot enkel de mensen die je persoonlijk kent of interessant vindt. Twitteren vind ik persoonlijk iets voor politici, een verzameling one-liners en vooral weinig inhoud.
Zo is het maar net jongen, ik heb er geen woord aan toe te voegen!
Aleksei says:
01/02/2011 at 21:04
Kritiek op nieuwe sociale media uiten via een weblog met comments dat zelf ook op facebook zit. En de hoofprijs voor ironie 2011 gaat naar…
hmm nee wacht ik hou hem nog even in de pocket.. je weet het nooit hier.
Je hebt de standpunt van ReFlex geloof ik niet zo heel goed begrepen.
Hij bedoelt meer de “nietszeggende” blogjes die worden achtergelaten op facebook/twitter/hyves etc.
Waar mensen zowat hun hele leven delen met de rest van de wereld.
Ik ben soms ook met stomheid geslagen als ik zie wat voor berichtjes voor achtergelaten op dergelijke sites.
Natuurlijk post ik hier ook regelmatig zoals ReFlex, maar ik vind het alles behalve ironisch, dit is toch even wat anders dan op Facebook aan te kondigen welke kleur sokken ik aan moet doen naar die ene bruidlofst aanstaande zaterdag.
Maar ach,
zijn zulke sites niet in het leven geroepen door mensen die van hun hobby werk hebben gemaakt, en graag mee geld willen verdienen, en worden aangedreven door mensen met bedoelingen om mensen zoet en dom te houden waarbij ze nog een aardige centje mee kunnen vangen en zo ook de controle kunnen houden over een massa mensend die graag met de kudde meegaan.
Noem me maar een complotdenker, maar achter elk idee schuilt er alleen het belang van diegene die erdoor is geinpireerd.
Kortom, ik zie geen zinvolle diensten van zulk soort media.
Iemand berichte, dat dankzij Facebook een heel revolutie tot stand is gekomen,
tegen diegeen zeg ik, er zijn landen veroverd, revoluties georganiseerd,oorlogen gevoerd,camagnes gevoerd, vernieuwingen doorgevoerd die heel tactisch, doordacht, georganiseerd zijn geweest door een groeperingen die geen Pc of internet tot hun beschikking hadden.
Voor een revolutie is er alleen moed en volharding nodig. En de facebook behoort daarbij niet tot de igredienten.