In discussies met (welwillende) Inheemse Nederlanders (IN’er) zie ik soms de vertwijfeling in hun ogen, alsof ze willen zeggen: ‘Maar kan ik dan helemaal niks meer zeggen?’
Wat je je zou moeten afvragen als IN’er is: wat maakt het, dat je vindt, dat jij niet alleen over je eigen identiteit en leven gaat, maar óók als vanzelfsprekend iets te zeggen hebt over -mijn- identiteit, over -mijn- leven?
Denk daar eens rustig en goed over na.
En voordat je met dit antwoord komt: ‘Het is nu eenmaal hoe we dingen doen hier,’ vraag jezelf af of jij wél de vrijheid hebt om af te wijken van de leitkultur? En wat zijn daar de gevolgen van? Word jij dan opeens niet meer voor vol aangezien? Wordt jouw leven dan opeens geproblematiseerd? Moet je je altijd en overal waar je ook komt verantwoorden, alleen maar omdat je hebt besloten om ‘anders’ te zijn?
Nee, mensen zullen je raar aankijken misschien, en afhankelijk van je omgeving is het misschien mogelijk dat je niet geaccepteerd wordt door je (lokale) gemeenschap.
Maar word je door praktisch de gehele gevestigde orde uitgekotst voor wat je hebt besloten te zijn?
Nee. De rest van Nederland zal het een rotzorg zijn wat je met je leven doet. De kans bestaat zelfs dat mensen jouw anders-zijn zullen toejuichen, als verfrissend, innovatief, avontuurlijk, heerlijk tegendraads. Mensen zullen stiekem misschien zelfs jaloers zijn op jouw anders-zijn.
Waarom wordt mijn ander-zijn dan voortdurend geproblematiseerd?
Omdat mijn moeder, vader en overgrootouders hier niet geboren zijn? Ben ik daarom gedoemd om achtereenvolgens mijn identiteit te verloochenen, en daarna te accepteren dat ik desondanks de rest van mijn leven, en dat van de generaties na mij als een soort van tweederangs burger moet doorbrengen in dit land?
Nee, dat gaan we niet doen!
Dit is wat we wél gaan doen. Ik respecteer, binnen de kaders van de wet, de keuzes die jij maakt in jouw leven, en jij respecteert de keuzes die ik maak in mijn leven. En als jij dat niet doet, dan krijg je van mij gewoon op je sodemieter. No ifs, ands, buts or maybes. Akkoord? Mooi!
Was getekend,
Khadim Zaman
Dit artikel staat ook op de website van Khadim Zaman
12 Reacties op "Sodemieter"
Ik vind met elkaar op respectvolle wijze in gesprek blijven toch net iets prettiger.
@ carlitos
Niks mis mee, maar dan moet het wel van 2 kanten komen.
Nee, ik ga niet met je ‘onderhandelen’ over mijn rechten. Als je mijn grens overschreid, dan blijf ik niet ‘fatsoenlijk’ met je praten, of je misschien a.u.b. over je hart wilt strijken en mij mijn rechten wilt gunnen. Nee, dan gaat de zweep erover.
@Tarik Diamane.
In uw reactie kan ik me helemaal in vinden.
Van mij mag iedereen denken, geloven en vinden wat-ie wil.
Alleen… red mij niet.
Is dit een dreigement?
@Norbert
Alleen Allah (swt) red, wij informeren de mensen alleen.
Niks twee kanten. Jouw kant wordt niet gevraagd rechten in te leveren. Dat is wat ik zeg: ik onderhandel niet over -mijn- rechten.
‘jij respecteert de keuzes die ik maak in mijn leven.’
—
Waarom moet ik daar respect voor hebben? Ik heb helemaal geen respect voor mensen die onderscheid maken in religie, die homosexualiteit afwijzen en voorstander zijn van de doodstraf om maar eens drie zaken te noemen.
volkomen terecht. de roep om assimilatie wordt steeds luider, om tegenwicht te bieden moet het verzet ook steeds duidelijker en luider worden. Het is van de zotte om mensen die hier geboren en getogen, zijn te verzoeken om te integreren??!!
Van integratie is alleen sprake bij immigranten, daarom is de poging tot assimilatie zo doorzichtig. Als geboren en getogen Nederlander kan ik met mijn volle verstand concluderen dat Nederland een erg intolerant land is, hypocrisie, dubbele moral, dwang, discriminatie en onverdraagzaamheid zijn hier orde aan de dag.
Nederlandse Moslims moeten stoppen met zich verschuilen en verontschuldigen maar als volwaardige en gelijkwaardige burgers grondwettelijke rechten opeisen en zonodig afdwingen! Degenen die ons in de hoek willen drijven, moeten terug in hun hok gedreven worden!
Hear hear, Abu Ommar.
Jullie hebben allemaal geen gelijk.
De mens (homo sapiens) is een sociaal dier. Dat betekent: leeft in groepen. Waarom? Omdat een groep zich beter kan verweren tegen (bijvoorbeeld) gevaarlijke dieren. En dat moet je zien in de tijd van honderden jaren geleden. Goed.
Een groep mensen bestond uit maximaal 200 personen. Hoe die mensen er uitzagen, dat kon je nog onthouden. Meer dan 200, daar was ons geheugen niet op berekend. Waarom was dat niet goed? Als je een situatie of persoon tegenkwam die niet bekend was, kon dat in theorie iets gevaarlijks zijn. En dat gevaarlijks leverde dan geen schrammetje op of zo, nee, het kon het einde van je leven betekenen.
Het is dus helemaal niet zo gek dat in ons DNA ingebakken zit dat we voorzichtig zijn met zaken die we niet kennen. Dus alles wat afwijkt van wat normaal lijkt, is verdacht. Een andere huidskleur, kleding of taal/accent is al reden om iemand af te wijzen. Ik ben Limburger. Met een accent als een olifant zo groot. Moet je met mij eens in Amsterdam gaan rondlopen, kejje lache. Een en al discriminatie. Voor een uurtje gaat dat wel, maar dag in, dag uit? Dan lach je niet meer. Maar ik weet hoe het werkt en bezie die mafketels met een milde glimlach. Want? Discrimineren betekent dat je in weze nog steeds holbewoner bent. Ik denk van mijzelf dat ik niet discrimineer. Ik behandel mensen naar hun GEDRAG, niet naar hun uiterlijk.
Dat betekent dat ik iedereen die niet SP stemt (gedrag), met de nek aankijk.
http://www.isditvrijheid.nl
Dit is wat we wél gaan doen. Ik respecteer, binnen de kaders van de wet, de keuzes die jij maakt in jouw leven, en jij respecteert de keuzes die ik maak in mijn leven. En als jij dat niet doet, dan krijg je van mij gewoon op je sodemieter. No ifs, ands, buts or maybes. Akkoord? Mooi!
“Binnen de kaders van de wet” ???????
Binnen de Islam is dat onmogelijk gezien de inhoud van de Koran, Hadith en Sira. En zeker met de Sharia. En jullie eigen versie van het “rechten van de mens verdrag” die ook de Sharia boven andere wetten stelt.