“[…] de kracht die uitgaat van het zélf creëren van een eigen label waar je je eigen (positieve) lading aan kunt geven, kan niet onderschat worden.”
Ook ik heb een gruwelijke hekel aan labels, omdat deze vaak de-humaniserend werken voor de mensen die ze krijgen opgespeld. Deze negatieve wijze van labels gebruiken, is vooral het geval wanneer de gevestigde orde — in een poging de ‘ander’ te definiëren — simplistische, generaliserende en vaak negatieve ideeën op een sub-groep projecteert. Een label is dan niet zozeer de – oorzaak – van deze achterlijke manier van mensen wegzetten, maar fungeert als een container waarin het vertekend beeld van de ‘ander’ in gedeponeerd kan worden, zodat referentie aan deze bak met intolerantie en aversie (of soms zelfs haat) jegens die ‘ander’, makkelijker gehandhaafd kan worden.
Dus ik ben labels eigenlijk liever kwijt dan rijk. Maar je ontkomt er niet aan, als je het in discussies wilt hebben over Nederlanders met een identiteit die anders is dan die van de gevestigde orde. Als ik wil praten over mijn emancipatie, dan moet ik het hebben over mijn positie tegenover de gevestigde orde. Daarom kies ik er voor om dan maar zélf een label te creëren en te gebruiken.
Ik heb twee jaar geleden dan ook bewust gekozen om in dit soort discussies het label Nieuwe Nederlander (NN’er) te gebruiken wanneer ik het heb over mezelf (mensen met mijn achtergrond), over mijn eigen emancipatie. Maar ik doe dat – altijd – consistent met een verwijzing naar de gevestigde orde die ik dan het label geef Inheemse Nederlander (IN’er). Wellicht dat er mensen zullen zijn die nu denken dat ik het label ‘Inheemse Nederlander’ met opzet heb gekozen als een weinig subtiele sneer naar het koloniale verleden van Nederland, waarin het de mensen uit Nederlands Indië denigrerend ‘de inheemse bevolking’ noemde.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik het niet héél vervelend als mensen die associatie zouden maken. Ik denk dat dat alleen maar goed is voor het reinigend vermogen van de Nederlanders. Maar dat is niet dé reden waarom ik het doe.
Ik vind het de beste van alle (slechte) opties. Heel even heb ik gedacht aan ‘oud’, omdat het als antoniem van ‘nieuw’ de meest voor de hand liggende keuze zou zijn, maar dan zullen mensen waarschijnlijk eerder denken aan oude van dagen. En alleen maar het woord Nederlander gebruiken zonder label om te refereren aan de gevestigde orde, terwijl ik het in een discussie heb over Nieuwe Nederlanders is uit den boze, want dan blijven de Inheemse Nederlanders in de waan dat ze die ‘speciale status’ hebben/behouden van ‘echte Nederlanders’. Het is niet ideaal, maar op z’n minst heb ik nu – zelf – labels gekozen om in dit soort discussies te praten over mijn emancipatie, in plaats van iets te moeten accepteren dat door de gevestigde orde aan mij is opgedrongen. En de kracht die uitgaat van het zélf creëren van een eigen label waar je je eigen (positieve) lading aan kunt geven, kan niet onderschat worden.
Het koloniseren van een land begint altijd met het geven van een eigen naam aan dat land. Het eerste wapen van onderdrukking ingezet door een kolonisator is ’taal’. Denk bijvoorbeeld aan ‘Amerika’ of ‘Israël’. Het de-kolonisatie proces is dan het her-claimen van ‘het woord’. Het is dus in het laatste voorbeeld ‘Palestina’ en niet ‘Israël’. Op dezelfde manier is het dus niet ‘allochtoon’, ‘gastarbeider’, ‘buitenlander’, (enzovoort), maar ‘Nieuwe Nederlander’.
Was getekend,
Khadim Zaman
Blog: khadimzaman.tumblr.com
Khadim Zaman
Khadim Zaman is het alter ego van Tarik Diamane. Khadim heeft een gruwelijke hekel aan sociale onrecht. En zoals het elke goede Social Justice Warrior (SJW) uit de 21ste eeuw betaamt is zijn voornaamste wapen een laptop, een goede Wi-Fi-verbinding en een flinke dosis bijtende sarcasme. O ja, en groene thee. Heel veel groene thee!Lees andere stukken van Khadim
Eén reactie op "Mijn labels: nieuwe en Inheemse Nederlander"
Khadim, als je kijkt naar je kennis van de Nederlandse taal, kan ik niet anders concluderen dan dat je een Nederlander BENT. Maar ja, dat is MIJN mening. Je hebt ook nog zoiets als de wet. En die zegt het volgende:
Hoofdregel van de Rijkswet op het Nederlanderschap is een beperkte toepassing van de Jure sanguinis, dat iemand Nederlander is, als op het moment van geboorte een van de ouders Nederlander is. Daarnaast kan het staatsburgerschap ook door naturalisatie worden verkregen.
Duidelijk? Dat jij eventueel wel of niet anders wordt behandeld door “Nederlanders” die bij jouw gezicht een niet Nederlandse naam zien, dat is hun probleem.