Jij hebt ze, en ik heb ze ook. Verhalen. Herinneringen, gebeurtenissen en levenslessen die ons hebben gevormd tot de persoon die we vandaag de dag zijn. Verhalen kunnen anderen raken, en daarmee helpen te worden wie ze morgen de dag willen zijn. Ik zoek die verhalen op en sprak Jamila Mejdoubi: familiemens en gepromoveerd op problemen. Dit is haar verhaal. Één daarvan.
Positiviteit
Toen Jamila ging promoveren, werden we door haar zus benaderd. Jamila, lachend: ‘Mijn zus is heel trots, maar ik wist niet dat ze contact met jou had opgenomen. Ze dacht nog dat ik het erg zou vinden, en waarschuwde me uiteindelijk van tevoren. Ik vond het natuurlijk helemaal niet erg, maar juist leuk. Er zijn naast Wijblijvenhier een paar websites waar ik graag op kijk, en wat ik daar leuk aan vind is het positieve nieuws over moslims. Het is ook eens leuk om wat anders te zien, vooral als het gaat om mensen die weinig kansen hadden, maar toch iets hebben weten te bereiken. Ik vind het knap om te zien hoe anderen dat doen, en het hoeft dan niet per se om een hoge opleiding te gaan.’
Een Nederlandse Marokkaan
Voor Jamila is familie erg belangrijk, haar ouders zijn dan ook een grote inspiratiebron. ‘Vooral mijn naasten zijn voor mij een voorbeeld, mijn ouders vonden het erg belangrijk dat ik zou studeren en promoveren. Mijn ouders hebben zelf dan ook niet echt een ‘standaard’ leven gehad. Mijn vader is vanuit Marokko naar Frankrijk verhuisd, toen naar Engeland en vervolgens naar Nederland. Mijn ouders hebben veel gedaan en gereisd, en ze spreken ook Engels. Ik heb dat altijd stoer gevonden, dat ze de taal eerst niet spraken, deze leerden en vervolgens een en ander wisten te bereiken. Ik ben zelf gewoon hier geboren en opgegroeid.’ Lacht: ‘Een Nederlandse Marokkaan.’
Durf hulp te vragen
Jamila is gepromoveerd op VoorZorg. ‘Mijn promotie was op een programma dat VoorZorg heet, het gaat over moeders die jong zwanger zijn geraakt en problemen hebben. De kans is groot dat ze deze problemen zullen doorgeven aan hun kinderen, en het doel van VoorZorg is om al tijdens de zwangerschap hulp te bieden aan de aanstaande moeder. Iedereen heeft de kracht om te bereiken wat zij of hij wil, maar soms heb je wel hulp nodig. Durf hulp te vragen, en dan kom je er wel. Dat is ook iets wat ik heb ervaren met dit onderzoek.’
Kennis is rijkdom
Een motivatie om met haar promotie bezig te zijn, was de wil om anderen te helpen. ‘Toen ik over de promotie las, wist ik dan ook dat het echt iets voor mij was. Ik moest dat gewoon doen, en ben toen gaan solliciteren.’ Kennis vergaren en onderzoek doen staan voor Jamila dan ook niet op zichzelf. ‘Wat ik hier wil achterlaten is kennis, en zolang je leeft kun je kennis opdoen en met anderen delen. Mensen die ergens mee zitten kun je door kennis soms net met de juiste woorden helpen, waar ze er de rest van hun leven baat bij hebben. Dat is iets wat ik graag voor anderen zou willen doen.’
Alles heeft een reden
Problemen. Jamila is erop gepromoveerd, maar we hebben er elk mee te maken. ‘Het geloof biedt steun in mijn leven. Als er iets negatiefs op mijn pad komt, dan vertrouw ik erop dat God het om een reden zo heeft laten gebeuren. Soms kom je in een rechte lijn waar je wil zijn, maar soms ook met omwegen en daar leer je dan van. Je ontmoet bijvoorbeeld mensen die je anders nooit zou ontmoeten op een gemakkelijker pad. Een mooie vers vind ik dan ook die ene over vertrouwen in surah Al-Mulk. Ik geloof dat als je vertrouwt in God, dat het dan ook gewoon goed komt. Eigenlijk moet je ook op niemand anders vertrouwen dan God.’
Eigenlijk niet, nee. Er lopen hele mooie mensen op deze wereld rond die ons pad kruisen, maar een mens zal nooit in alles kunnen voorzien waar jij en ik behoefte aan hebben. Al zou deze persoon het wel willen. God kan dat wel. Hij is de Barmhartige, op Hem kunnen we vertrouwen. Volledig. Met deze reminder neem ik afscheid, en het begon allemaal met een berichtje van Jamila’s zus. Zo gaat dat soms.
10 Reacties op "Verhaal van: Jamila Mejdoubi"
Mooi! Meer van dit soort stukjes a.u.b.!
Thanks Hilal, baraka Allahoe feekie!
Wauw wat gaaf heb een college gehad over voorzorg tijdens me minor kindermishandeling. Weet iemand onder wie zij is gepromoveerd aan welke universiteit en hoe haar scriptie heet ? Studeer zelf pedagogische wetenschappen in leiden dus ben wel benieuwd naar haar bevindingen.
Beste Jasmien,
Wat leuk dat je VoorZorg kent!
Ik ben gepromoveerd aan de Vrije Universiteit.
Mijn proefschrift is online beschikbaar de titel is:
The primary prevention of child maltreatment in early life: Study on the effectiveness of VoorZorg.
Als het niet lukt, let me know!
Groetjes,
Jamila
Elke keer als ik hulp zocht, was ik nog verder van huis. Je hebt te maken met mensen die niks gewend zijn en de wereld alleen maar via hun boeken kennen en dan besluiten de ‘wereld te redden’. Als je het ergens niet mee eens bent zijn ze helemaal geschokkeerd? Hoe durf ik kritiek te geven terwijl ze het allemaal goed bedoelen?
Ik heb het idee dat je aan een bepaald slachtofferprofiel moet voldoen om de ‘wereldverbeteraars’ het gevoel te geven dat ze je echt uit de goot redden. Maar daar moet je dus eerst voor in de goot liggen. Als je gewoon een duwtje in de juiste richting wil, weten ze daar geen raad mee.
Dus fijn al die zelfverheerlijking maar ik zou eerder een verhaal willen horen van die alleenstaande moeders zelf.
Saida, je vergelijkt appels met peren! wat heeft jouw verhaal met verhaal van Jamila te maken?? Heel vervelend dat je hulp nodig had, maar laten we nu even blij zijn voor iemand als Jamila. Enne ik ben ook een alleenstaande moeder die ook heel veel mee heeft gemaakt…
Ik reageerde op het stuk waarin wordt gesuggereerd om hulp te vragen. Dat is niet appels met peren vergelijken dat is reageren op wat er in het stuk staat. Ik reageer hier wel vaker op wat er wordt geschreven. En er zijn zat mensen die anderen helpen terwijl ze zelf ook problemen hebben. Mensen helpen heeft dus niks te maken met diploma’s maar met menselijk inzicht. De zieligheidsindustrie slurpt jaarlijks miljoenen en miljoen euro’s zonder zichtbaar resultaat. Als er weer een kind overlijdt aan mishandeling blijken er minstens 10 instanties meegemoeid te zijn maar niemand is vernatwoordelijk. Die verhalen hoorde je 20 jaar geleden,10 jaar geleden, 5 jaar geleden en nu nog. En al die subsidiezuigclubjes die niet verder komen dan subsidie bij elkaar harken.Dus sorry dat ik niet gelijk in een feeststemming barst. Eerst zien dan geloven.
Kijk nu heb je het alleen erger gemaakt
Beste Saida,
Je staat altijd met een negatieve mening klaar.( ik las jouw reacties bij andere artikels ) Kan je in al die verhalen niets positiefs uithalen??
Probeer positief te denken dan gaat het leven ook meer positiviteit voor je meebrengen.
En wat doe je als promovendus wanneer die mishandeling onder je eigen ogen plaatsvindt? Niets?
Trots op jou