De vrouw die zich wegkeerde

Wanneer het gebeurde, kan ik mij niet precies herinneren. Het was een paar jaar geleden denk ik, maar het gevoel dat ik bij die gebeurtenis had en wat ik ervan leerde, is mij goed bijgebleven.

Dagelijks reisde ik met de trein. Ik liep een coupé binnen en ging naast een mevrouw zitten. Deze mevrouw gaf met haar lichaamstaal héél duidelijk aan dat ze het niet fijn vond, dat ik naast haar ging zitten. Ze keerde haar rug naar mij toe, hield haar tas stevig vast en staarde uit het raam. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik vroeg haar waarom ze dat deed. Was er een probleem? Ik herhaalde mijn vragen een paar keer, maar ze bleef met haar rug naar me toe gekeerd en sprak geen woord. Ik keek met vragende ogen mijn medereizigers aan en kreeg een veelbetekenende blik terug; “Sorry, wij weten het ook niet”. Even dacht ik eraan om op te staan en ergens anders te zitten, maar ik deed dat toch niet. Ik voelde woede. Dat ze met haar rug naar mij toe gekeerd zat, kon ik nog enigszins wel verdragen, maar dat ze mij geen antwoord gaf en totaal negeerde, voelde alsof ze mijn hele bestaan ontkende. Ik voelde mij gekrenkt.

Ik weet niet waar die gedachte vandaan kwam, maar toen ik uitstapte dacht ik plotseling aan de profeet Mohammed (vzmh) die in Taïf vernederd, gestenigd, bespuugd en uitgescholden werd omdat hij de mensen in Taïf tot de islam uitnodigde. Ik dacht: “Hoe zou hij zich toen in Taïf hebben gevoeld?”. Wat moet dat verschrikkelijk zijn geweest voor hem. Zijn verdriet proef je dan ook in zijn smeekmede die hij verrichtte nadat men hem zo mensonterend had behandeld in Taïf:

Oh Allah, aan U leg ik de zwakte van mijn eigen krachten voor, mijn beperkte vermogens en mijn hopeloosheid jegens de mensen. U bent de meest Barmhartige, U bent de Heer voor de minder bedeelden en mijn Heer, aan wie laat U mij over? Aan een afgelegen iemand die mij onvriendelijk behandeld of aan een vijand die mij in zijn macht heeft. Als U niet kwaad op mij bent dan trek ik me er verder niets van aan, Uw vergeving is van grotere betekenis voor me. Ik zoek toevlucht bij het licht van Uw gezicht waardoor de duisternis verlicht wordt en waar het wereldlijk leven en het hiernamaals leidraad bij hebben, dat ik niet word getroffen door Uw kwaadheid of ontevredenheid. Uw tevredenheid is het hoogste doel en er is noch kracht noch macht zonder Uw steun.”

Deze smeekbede las ik toen voor het eerst, en ik was erg onder indruk van de kracht die deze smeekbede voor mij had. De profeet (vzmh) sprak over de zwakte van zijn eigen krachten, eigen beperkte vermogen en zijn eigen hopeloosheid! Hij, die Gods meest geliefde (Habibullah) is! Hij, die het mooie voorbeeld voor de mensheid (Uswa e Hasana) is! Hij, die de reden is waarom God de mensheid geschapen heeft! De profeet Mohammed (vzmh) heeft het over zijn eigen tekortkomingen en zolang God niet kwaad op hem is, trekt hij zich niets aan van wat hem in Taïf overkwam. Dit terwijl hij niéts verkeerds had gedaan in Taïf. Wow! Wat een eyeopener was dit voor mij! Meteen was ik genezen van mijn gevoel van gekrenktheid. (Misschien interessant om te weten, het woord “krenken” komt van het Duitse woord “krank” dat “ziek” betekent. Krenken betekent daarom ook : zwak, ziek maken of worden.)

In deze smeekbede proef ik ook een geborgenheid van een kind dat troost zoekt bij zijn of haar moeder. En zelfs een geborgenheid die verder gaat dan een moeder-kind relatie. Wat mooi als de mens de nabijheid van God op die manier kan ervaren. Wat ik ook nog mooi vind, is dat de profeet (vzmh) duidelijk aangeeft wat zijn doel is, namelijk Zijn tevredenheid, tevredenheid van God. Zo simpel. Niets meer, niets minder.

Al met al, een gebeurtenis die in de eerste instantie heel naar leek, verborg toch iets moois in zich voor mij, namelijk het voorbeeld van de profeet (vzmh). Zoals het prachtig wordt verwoord in hoofdstuk 94 van de Koran:

5. Want gemak komt naast ongemak.
6. Ja, gemak komt naast ongemak!
7. En wanneer je klaar bent, span je dan in
8. En richt je verlangen tot jouw Heer.

In elke moeilijkheid schuilt inderdaad een gemak voor ons. Elke moeilijkheid leert ons weer iets zeer waardevols. Dit hoofdstuk heet “De expansie” (ash sharh). Het verruimt, versterkt en maakt ons innerlijk weerbaar voor al het kwade buiten, mits de mens in actieve houding verder gaat met het leven en zich standvastig met liefde (met aandacht vanuit het hart) richt tot God de Ene. Hier geloof ik graag en heilig in. En denk: “Wat hebben wij, ja wij mensen, werkelijk een mooi voorbeeld: de profeet Mohammed. 

Allahumma Salli Ala Muhammedin wa ala aali Muhammad
Oh Allah, stuur Uw zegeningen naar Mohammed en de familie van Mohammed

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Hilal Karacaer

Lees andere stukken van Hilal