In Nederland en andere landen is het al jaren gangbaar dat van sommige bevolkingsgroepen – vooral van moslims – wordt verwacht verantwoording af te leggen én afstand te nemen van zaken die elders in de wereld gebeuren. In het bijzonder van terrorisme. Hiermee worden groepen en individuen constant in verband gebracht met verschrikkelijke zaken waar ze niets aan kunnen doen. Dit wordt ook wel “guilty by association” genoemd of het toepassen van een “collectief schuldgevoel”. Het is inmiddels een genormaliseerd mechanisme dat eerder een segregerende werking heeft dan dat het mensen bij elkaar brengt.
Het idee ontstond om een #LetsUnite bewustwordingsfilmpje te maken met als doel om bloot te leggen hoe kinderen omgaan met soortgelijke beschuldigingen, vooroordelen en wantrouwen. Het resultaat: het zelfvertrouwen, zelfbeeld en vertrouwen wordt geschaad. Je ziet bijvoorbeeld hoe snel een jongen die aanvankelijk superheld wil worden zichzelf gaat zien als een boef, louter omdat het hem wordt aangepraat.
WBH’er Abdelkarim El-Fassi, maker van de video, legt uit: “Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld bij het regisseren van een video. Jazeker, dit is totaal onethisch en pedagogisch onverantwoord. En toch passen we dit al jaren toe op macroniveau en praten we bevolkingsgroepen al jaren een collectief schuldgevoel aan. Dit moet stoppen, anders ettert het generaties door. Ik wil niet dat mijn neefje Hamza, die ook in het filmpje te zien is, zich moet verantwoorden voor zaken waar hij niets aan kan doen. Hij is inmiddels een derde generatie Nederlandse-Marokkaan. Er is geen enkele rechtvaardiging om hem anders te behandelen dan zijn autochtone leeftijdsgenoten.”
El-Fassi bedacht eerder de campagne #doyoucare; waarin acht Nederlandse kinderen in de huid kropen van gedode Palestijnse leeftijdsgenoten om daarmee aandacht te vragen voor onrecht in Gaza.
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van de WBH Redactie
12 Reacties op "Video: Nederlandse kids bieden excuses aan voor terrorisme"
Ik snap de boodschap, maar die laatste jongen sprak het zo zielig uit..
Beste Abdelkarim,
Ik vind het bewonderenswaardig hoe jij wat jou dwars zit op een creatieve wijze uit.
In tegenstelling tot jouw eerdere films (MVDE en de Gaza film) word ik niet warm van dit filmpje. Dit filmpje praat mensen schuldgevoelens aan. Velen zijn
hoogstwaarschijnlijk inderdaad schuldig aan wat er in de film te zien is. Je film slaagt er in te laten zien wat de kracht is van woorden. In het Turks is er een gezegde ‘als je iemand 40 dagen gek noemt, zal hij ook echt een gek worden’ . Dit laat jij zien in dit filmpje.
Bij MVDE kies jij jouw woorden (expat i.p.v. gastarbeider) en deel jij je verhaal in jouw eigen woorden. In het filmpje over guilty by association gebruik je de woorden van anderen voor jouw context. Weliswaar met een doel, maar ik betwist of dat doel (een spiegel voorhouden over het mechanisme van discriminatie/racisme bij de witte mensen) prioriteit heeft. Jouw neefje en alle andere kinderen in jouw film zullen hoe dan ook, laat of vroeg, hier in Nederland of in een ander land, te maken krijgen met discriminatie/racisme/uitsluiting en andere narigheid. Je kunt de maatschappij een spiegel voorhouden en hen vragen bewust te worden van hun gedragingen, maar je kunt ook jouw neefje en al die andere kinderen leren om weerbaar te zijn tegen dit soort en andere soort narigheid. Jouw verhaal over jouw vader in jouw eigen woorden, maakt jou en mensen die zich herkennen in jouw film weerbaar. Ook de voorstelling van Nasrdin Dchar over zijn moeder. Mensen herkennen de kracht van hun eigen verhalen,ze ontdekken hun eigen woorden en zo ontdekken ze ook de kracht in henzelf. Dit klinkt wellicht heel abstract, maar denk aan mensen die als ”allochtoon” gedefinieerd worden en zelf zeggen niet te willen wonen in de Schilderswijk in Den Haag omdat dat daar veel te veel “allochtonen” wonen. Dit is een internalisering van het mechanisme dat jij blootlegt in het filmpje. Wat mij betreft heeft het afbreken van deze internalisering van dit minderwaardigheidsgevoel prioriteit. En hoe meer deze mensen in kwestie in hun eigen woorden hun eigen verhalen zullen vertellen, des te sneller de internalisering van minderwaardigheidsgevoel afgebroken zal worden.
Ik hoop dat je dit stuk zal lezen als een positief feedback en zal beseffen dat het geluid zoals die van MVDE & Oummi harder nodig is voor de emancipatie van vele moslim- en niet moslim jongeren van diverse afkomst dan een film die enkel schuldgevoelens aanpraat. Het ga je goed.
Groeten,
Hilal
Hilal K.
“Bij MVDE kies jij jouw woorden (expat i.p.v. gastarbeider) en deel jij je verhaal in jouw eigen woorden. Jouw verhaal over jouw vader in jouw eigen woorden, maakt jou en mensen die zich herkennen in jouw film weerbaar. Ook de voorstelling van Nasrdin Dchar over zijn moeder. Dit is een internalisering van het mechanisme dat jij blootlegt in het filmpje. Wat mij betreft heeft het afbreken van deze internalisering van dit minderwaardigheidsgevoel prioriteit.En hoe meer deze mensen in kwestie in hun eigen woorden hun eigen verhalen zullen vertellen, des te sneller de internalisering van minderwaardigheidsgevoel afgebroken zal worden.”
Dat wordt ook gedaan in dit filmpje. Het gaat niet alleen om de bewustwording van -anderen(autochtonen)- die je vertellen wie je bent of moet zijn, het gaat ook niet alleen om krachtige sterke verhalen vertellen om meer trots en zelfvertrouwen te krijgen (kind voelde zich superman, maar het is o zo makkelijk om het torentje omver te werpen), het gaat vooral om zelfinzicht en de inzicht in psychologische manipulaties van buitenaf die ons van binnen kunnen veranderen. Veel Turkse en Marokkaanse jongeren, zelfs volwassenen hebben geen hier geen inzicht in. Na een gesprek met iemand, of na de zoveelste uitlatingen van de media, gaan ze in de verdediging of voelen zij zich ‘down’. Ze kunnen hun vinger er niet op leggen. Ik hoor van jongeren dat hun leraar iets heeft gezegd over moslims en wat er in Parijs is gebeurd. Ze komen thuis met een gebogen hoofd. Zelfs ‘moslimvertegenwoordigers’ in de media gedragen zich als kleine jongetjes, ze veranderen ineens, en zeggen ‘sorry’.
Het maakt niet uit hoe oud je bent, man of vrouw, ze zijn allemaal mensen en kwetsbaar. Weerbaarheid komt vooral door inzicht in destructieve krachten.
Zolang je niet weet welke spelletjes er gespeeld worden, zul je zelf altijd een speelbal blijven.
Dit filmpje is vooral een spiegel voor Turkse en Marokkaanse jongeren en volwassenen. Het beste zou zijn als ze ‘zichzelf’ zouden terug zien en zien hoe zo een mechanisme werkt.
En zo zijn er vele psychologische manipulaties, om mensen.. zonder tussenkomst van wapens en geweld, tot volgzame kleine mensen te programmeren.
Mooi gedaan Abdelkarim!
Een korte film zegt meer dan duizend woorden.
Hilal heeft gesproken.
Beste Meliha,
De kernvraag is waarom dat spreekwoordelijke torentje zo makkelijk omvalt. (Hier in dit filmpje, omdat ze nog kinderen zijn en kinderen geloven alles wat jij ze vertelt. En ze moeten natuurlijk nog leren om weerbaar te zijn voor dit soort opmerkingen)
Waarom wordt het zelfbeeld, het zelfvertrouwen en het vertrouwen van de jongeren in kwestie ZO SNEL EN MAKKELIJK geschaad? Hoe zorg je ervoor als ouder/leerkracht/oom/tante/oma/opa dat je kinderen grootbrengt van wie het zelfbeeld/zelfvertrouwen/vertrouwen positief en sterk is en blijft ondanks wat de buitenwereld van hen vindt? Ik denk dat je hiervoor meer nodig hebt dan inzicht in destructieve/manipulatieve krachten die van buitenaf komen. Er is van zelfinzicht sprake wanneer jij je eigen zwakke en sterke kanten kent. Dit filmpje vraagt de boze buitenwereld om te kappen met het racistische, discriminerende, beschuldigende taalgebruik, want kijk wat het doet met de kinderen. Dit vind ik zelfs een internalisering van paternalistisch gedrag van sommige inheemse Nederlanders (weliswaar terecht als het om kinderen gaat, want kinderen moet je beschermen tot een bepaalde leeftijd, maar als je het doortrekt naar de groepen die onder dit taalgebruik lijden dan lijkt dit wat mij betreft op paternalisme). Je zag ook aan de reacties dat velen deze kinderen zielig vonden. En daar brak mijn hart van. Want deze kinderen zijn masaAllah prachtige kanjers en helemaal niet zielig! Ook de kinderen die zij representeren zijn niet zielig!
Wat ik hierboven schrijf is wederom abstract. Ik zal een voorbeeld geven die ik laatst van een collega hoorde. Hij moest lesgeven aan Nederlandse kinderen van Turkse en Marokkaanse komaf in de Schilderswijk in Den Haag. Hij gaf aan dat hij geschokt was door het taalgebruik van deze kinderen. Die riepen namelijk de hele tijd: k****r Turk, k****r Marokkaan. Van wie hebben de kinderen dit geleerd? Van hun ouders? Van inheemse Nederlanders? Televisie? Van straat? Wie was hun voorbeeld? Wat zegt dit over hun zelfbeeld/zelfvertrouwen? Wie is hier verantwoordelijk voor? Alleen de mensen die racistische/discriminerende taal gebruiken?
Een ander voorbeeld. Een Nederlands- Surinaamse collega die zeer gevreesd werd door haar witte collega’s vanwege haar assertiviteit zei een keer tegen mij: “Ik ben misschien wel zwart maar ik werk als een witte, ze kunnen niet om mij heen.” Met andere woorden ondanks haar assertiviteit had ze de gedachte dat ‘witten beter werken dan zwarten’ geïnternaliseerd. Haar assertiviteit deed haar sterk overkomen, maar zo een geïnternaliseerd gedachte maakte haar meer fragiel dan zij dacht.
Kortom, breek die vervloekte internalisering af door aandacht geven aan je sterke kanten, aan eigen verhalen in eigen woorden zoals in MVDE & Oumi!
Mijn excuses alvast voor de ‘harde toon’ van mijn tekst, maar dit onderwerp ligt mij nauw aan het hart!
Groeten.
@Hilal
“Ik word niet warm van dit filmpje. Dit filmpje praat mensen schuldgevoelens aan.”
Dus? Moeten wij op onze tenen gaan lopen. Moeten wij rekening houden met onze geachte geëerde witte übermenschen, opdat zij zich niet schuldig gaan voelen.
Wauw! Ik denk er totaal anders over. Ik hou geen rekening met hen. Ik zeg waar het op staat. Hoe confronterend het ook is. Ik hou geen rekening met hen. Daarom kreeg ik een beetje krommende tenen bij jou uitspraak.
Hoe bedoel je anders gaan zij zich schuldig voelen? Het interesseert mij geen moer.
Dit is de realiteit. Dit is hoe Marokkaanse jongeren en volwassenen dagelijks aangesproken worden, benaderd worden. In een verdachtenhoek gezet worden.
Dit zijn de feiten. Wat is er mis met de feiten.
Dit is hoe het is.
Waar ben je bang voor? Dat witte übermenschen zich schuldig gaan voelen?
Je zegt dat het een film is die,
“ENKEL schuldgevoelens aanpraat.”
Dat je een film zo reduceert naar een film die – enkel schuldgevoelens aanpraat – is wel heel erg mager. Je doet dit filmpje wel heel erg tekort. Dit filmpje is meer dan wat jij denkt dat het is. Veel meer dan wat je kan denken.
Ik zie dit korte filmpje juist als een pedagogische beeldmateriaal. Een psychologisch experiment, metafoor voor de huidige linguïstische machtsrelaties. En zoals ik eerder zei, dit filmpje is vooral een spiegel voor Turkse en Marokkaanse jongeren en volwassenen. Het beste zou zijn als ze ‘zichzelf’ zouden terug zien en zien hoe zo een mechanisme werkt.
Dus als beeldmateriaal om bewust te worden van de psychologische manipulaties.
Jij daarentegen, ziet het als een film die “ENKEL schuldgevoelens aanpraat.”
Een film die een spiegel is voor witte mensen en denkt bij jezelf dat dat geen prioriteit heeft.
Dus de film heeft hierdoor in jouw ogen geen relevantie.
Maar nogmaals, het verschil zit hem in de bril.
Ik kijk door een andere bril.
Ik denk alleen aan onze mensen en hoe wij hen middels dit soort inzichtelijke filmpjes bewuster kunnen maken van hun toestand in relatie tot psychologische manipulaties.
Een Eye-opener. Een supervisie.
Daarom is het filmpje wel relevant voor mij.
Groet
Na het lezen van de reakties, kwam ik niet ver dan dit;
Waldorf: That was wonderful!
Statler: Bravo!
Waldorf: I loved it
Statler: It was great
Waldorf: Well it was pretty good
Statler: Well it wasn’t bad
Waldorf: Well there were parts of it that weren’t very good though
Statler: It could have been a lot better
Waldorf: I didn’t really like it
Statler: It was pretty terrible
Waldorf: It was bad
Statler: It was awful!
Waldorf: Terrible!
Statler: Terrible!
Waldorf: Hey, boo!
Statler: BOO!
Ik begin me ongemakkelijk te voelen bij het feit dat zo onderhand om de paar artikelen mijn huidskleur genoemd moet worden of dat ik gestereotypeerd moet worden als ‘westerling’. Ik begrijp dat de beste manier om discriminatie te beantwoorden blijkbaar racisme, stereotypering en generaliseren is.
Er bestaat niet zoiets als een ‘blanke’ mening, of een ‘islamitische’ mening of een ‘westerse’ mening: jullie en ik en alle mensen die commentaar hieronder zetten zijn allemaal burgers in hetzelfde land, we zijn allemaal ‘westers’, allemaal hier geboren waarschijnlijk (ik niet overigens), en we werken, wonen en leven hier. Zaten hier op school, hebben hier vrienden en familie. Dat we het niet eens zijn altijd heeft niks te maken met onze afkomst, onze ouders’ afkomst, laat staan met Ijslanders en Australiërs (‘het westen’) of het feit dat ik minder pigment heb dan jullie.
Stop met mensen aandoen waar je zelf slachtoffer van bent geworden.
@ Daoud
Helemaal mee eens!
Ik zeg; NEXT!
@Meliha
Inderdaad we hebben verschillende kijk op zaken.
Ik geloof namelijk niet in het bestaan van witte übermensch of zwarte untermensch. Ik doe mijn best om mensen te zien als mensen van vlees en bloed (en ziel!) en geloof me dat is al een hele strijd op zich.
Ik geloof ook niet dat ” zij doen het, dus ik doe het lekker terug” mentaliteit ons allen verder zal helpen.
@Daoud
Over welke reacties heb jij het? Reacties op de film of reacties hier?
Als het gaat om de reacties hier, dan zou ik graag toelichting willen, want ik herken wat je schrijft namelijk niet terug.
@Blaricum
Ik deel je ongemak.
@meliha: ik vind het vervelend als jij ooit racistisch bejegend bent. Maar ik bespeur op deze hele site een ’terugpak’ tendens, en je vergeet dat de mensen die zoiets jou aandeden individuen waren en dat je hen zelf gegroepeerd hebt (‘witte übermenschen’) en daarbij een boel onschuldigen meesleept in je terugpakactie die er totaal anders over dachten of je anders hadden bejegend. Het onrecht wat jij je voelde aangedaan ben jij nu anderen aan het aandoen.
Ik weet niet of je het realiseert maar ‘witte übermenschen’ is echt geen manier om over mij te spreken.
@ Hilal
Slechts een voorbeeldje;
“Ik vind het bewonderenswaardig hoe jij wat jou dwars zit op een creatieve wijze uit.”
Gevolgd door:
“In tegenstelling tot jouw eerdere films (MVDE en de Gaza film) word ik niet warm van dit filmpje. Dit filmpje praat mensen schuldgevoelens aan.”