Voorpagina Ervaringen, Maatschappelijk, Opmerkelijk, Persoonlijk, Politiek, Racisme, Samenleving

Open brief van doodsbange burger

Beste meneer Aboutaleb,

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Is het in uw stad normaal dat onschuldige, ongewapende burgers, met niet eens openstaande boetes, door uw agenten:

– worden staande gehouden met half getrokken wapens;
– voor onbepaalde tijd worden ontnomen van hun bezittingen;
– worden ondervraagd met hun handen op hun vuurwapens;
– bij de keel worden gegrepen, om nog meer te intimideren;
– meerdere malen ‘gevraagd’ worden hun bek te houden, daar slechts werd aangegeven bang te zijn;
– worden gefotografeerd, evenals identiteitsbewijzen, zonder opgaaf van reden of enige andere toelichting;
– als passende afsluiting ook nog eens expliciet en ondubbelzinnig worden verzocht ‘op te donderen’?

Ondergetekende heeft dit alles namelijk zojuist meegemaakt. Rond de klok van zeven om precies te zijn, op de kruising Teilingerstraat – Noordsingel.

Mijn misdaad? Een weliswaar nieuwsgierige, doch geheel menselijke reactie. Ik zag een heus arrestatieteam een gebouw binnengaan, waardoor ik even stopte om dit tafereel gade te slaan. Volgens de desbetreffende agenten maakte ik op dat moment echter contact met een hoofdverdachte. Een idee fixe welke als rechtvaardiging voor hun daarop volgende daden zou dienen.

Zodoende vraag ik mij dus af of u de beschreven handelingen als ‘normaal’ zou classificeren. Mocht dit het geval zijn, zou ik op mijn beurt helaas moeten concluderen dat geweld tegen politieagenten dan logischerwijs ook als normaal mag worden gezien. Het is dat ík mij op het moment zelf dusdanig geïntimideerd voelde, door onder andere de pontificaal aanwezige pistolen en het fysieke contact, dat mijn persoonlijke strijd bestaat uit het exploiteren van het opperheilige vrije woord. Zonder meer een groot goed, gezien deze mij in staat stelt u een tweetal verzoeken te doen:

1. Zou ik van u a.u.b. de contactgegevens mogen van de twee agenten (die ervoor hebben gezorgd dat mijn lichaam sinds mijn aanvaring met hen nog steeds niet heeft kunnen stoppen met trillen)? Daarmee zou ik namelijk mijn recht willen halen op de enige manier waarop dat tegenwoordig nog mogelijk lijkt: door de heren in kwestie hoogstpersoonlijk op hun bek te slaan. Zonder tussenkomst van schiettuig of batches om het onrecht een handje te helpen.

2. Zou u, als mijn moslimbroeder, met mij willen bidden voor een pijnlijke bestraffing voor iedere recidiverende rotte appel binnen het politiekorps (zoals u een dergelijk lot waarschijnlijk menig Syrië-ganger toewenst)?

Nu ik toch bezig ben zou ik graag ook nog een derde verzoek uit mijn machtige ‘potlood’ toveren, te weten: als u er wederom voor kiest de daadwerkelijke problematiek binnen uw stad volkomen te negeren, rot u dan alstublieft op naar welk vervloekt oord dan ook (dat een abominatie als u ooit heeft voortgebracht).

Met vriendelijke groet,

een doodsbange burger.