Maakt het feit dat mijn ouders een paar honderd kilometer verderop geboren zijn mij minder waard? Als de klok twaalf uur slaat, gaap ik ook. Als ik dan eindelijk in bed lig, slaap ik ook. Als ik wakker word, voel ik me ook duf. En ook ik ontbijt ’s ochtends. Ook ik ga de deur uit om wat van mijn dag te maken. Net als andere kinderen, ga ik naar school. Ook ik val soms bijna in slaap tijdens de les. Maar ook ik weet dat naar school gaan van cruciaal belang is, wil ik wat van mijn leven maken. Ook ik eet in de pauzes. Ook ik praat dan mee over de laatste voetbaluitslagen. Als de bel gaat, ga ik ook met tegenzin terug naar de klas. En als de laatste bel gaat, ben ook ik opgelucht en moe als ik naar huis ga. Ook ik ga naar huis, en laat mezelf op de bank vallen als ik binnen ben. Ook mijn moeder is blij me dan te zien. Net als andere scholieren, maak ik huiswerk. Ook ik eet om zes uur. Ook ik lees boeken, en speel soms op de Playstation. Ook ik poets mijn tanden voor het slapengaan, ook ik neem een warme douche voordat ik mijn dromen produceer. Ook ik krijg liefde, en geef liefde. Ook ik heb behoefte aan vriendschap, omdat ik mij soms alleen voel. Ook ik heb vragen, en soms geen antwoorden. Ook ik lig soms wakker en ben dan aan het piekeren. Als ik zou vallen, zou ik ook bloeden. En zou dan met samengetrokken gezicht mijn wond laten desinfecteren. Ook ik word soms ziek, en ook ik word weer beter. Ook ik wil later papa genoemd worden, en daarna opa. Ook ik wil later mijn vrouw in mijn armen hebben en zeggen: “Ik hou van je, dankjewel voor alles.” Ook ik wil voor mijn moeder het leven verlaat, haar voorhoofd kussen en zeggen: “Dankjewel mama, door jou ben ik de man geworden die ik nu ben.” Misschien eet ik niet altijd hetzelfde ’s avonds, misschien kijkt mijn moeder andere series op de televisie. Misschien heb ik een ander soort humor, en misschien val ik op andere type meisjes. Misschien is mijn accent anders dan die van anderen, en geloof ik in God terwijl een ander dat niet doet. Misschien ga ik in de zomervakantie naar een ander land, en misschien komen onze ouders dus uit andere landen. Maar ook mijn hart klopt. Als ik mijn handen tegen mijn oren druk, hoor ik het ritme van mijn kloppend hart. Net als jij.
Ingezonden door: Harun Kuloglu
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van de WBH Redactie
3 Reacties op "Ik ben net als jij!"
Ja, maar natuurlijk ben jij en leef jij zoals wij in dit land allemaal zijn en leven, afhankelijk uiteraard van je persoonlijke interesses, hobby’s en vrienden.
Ook jij bent een Nederlander en al helemaal geen allochtoon. Dat woord past niet in het huidige taalgebruik. Wanneer zal dat eindelijk eens uitgebannen worden. Daar zullen de media toch een grote rol in moeten spelen plus natuurlijk allerlei particuliere partijen. Ik krijg het woord sowieso mijn strot niet uit.
“Als de klok twaalf uur slaat, gaap ik ook. Als ik dan eindelijk in bed lig, slaap ik ook. Als
ik wakker word, voel ik me ook duf. Ook ik val soms bijna in slaap tijdens de les. Ook
ik lig soms wakker en ben dan aan het piekeren.”
Voor “emonta.nl/producten/nachtrust” (advertentie onder je artikel) word je noch als een Nederlander noch als een allochtoon gezien.
Je wordt gezien als iemand die natuurlijke nachtrust nodig heeft.
Het is maar door welke bril je kijkt. :-))
Mijn verhaal was nog niet klaar; drukte per ongeluk ergens op en WEG was het. Waar belandt dat nu?? IN IEDER GEVAL:JULLIE ZIJN GEWOON NEDERLANDERS, NET ZO ALS KATOLIEKEN, GEREFORMEERDEN, IN IEDER GEVAL GEEN ALLOCHTONEN.
IK BLIJF OOK HIER !!