Soms is het belangrijk in het leven om je even af te wenden, van je dagelijkse routine om vervolgens te duiken in een wereld vol avontuur. Een drastische verandering in je leven brengen, is vaak heel moeilijk maar toch hebben veel mensen deze stap gezet. Dit kan een wereldreis zijn, migreren naar een derdewereldland of misschien nog jezelf bekeren tot een ander geloof.
Ik heb zelf nagedacht bij het schrijven van dit stuk, wat mijn dromen zijn. En het gekke is, dat deze saaie griet nergens op komt. Je zou het tevredenheid kunnen noemen of leegte. Ik bewonder mensen die hun huidige leven op het spel zetten, om ergens anders hun hart te gaan volgen. Anderen zeggen weer dat dat soort mensen van hun problemen weglopen.
Aan de andere kant zie ik mezelf toch wel zitten daar aan het randje van de berg in Peru, of misschien lesgevend aan een stelletje eunuchen in Bangladesh. Of toch maar hier blijven en carrière maken, kinderen baren en lezingen bezoeken?
En nu weer even terug..
Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!
En, ben jij al Vriend van WBH?Dank voor je bezoek aan Wij Blijven Hier! Wij zijn al meer dan tien jaar hét platform in Vlaanderen en Nederland voor een authentiek moslimgeluid. Dat doen wij (het team van WBH!) met héél véél plezier en geheel op vrijwillige basis, zonder subsidies. Bewust, want we willen dicht blijven bij wie we zijn.
Wil jij samen met ons de onafhankelijkheid die wij hebben bewaren? Te gek. Dat kan door een eenmalige donatie,
maar ook door Vriend van WBH te worden middels een jaarlijkse
donatie. Dan drinken we dat kopje koffie ook samen.
Doe je mee?
Dit delen:
9 Reacties op "Even weg…"
Daar heb ik nou ook aan zitten denken. Ik wil nu gewoon iets anders doen. Iets bijzonders, een stap uit mijn dagelijks leventje. Misschien een reis door oost-europa met 100 euro en een rugzak.
Pfff… ik vind het wel goed zo. Moet mijn studie afronden en dan wil ik gaan werken. Tussenuit gaan zit er helaas niet in denk ik.
Ik woon sinds gisteren in Engeland, ben naar indonesie geweets voor een half jaar zit eens in de zoveel tijd in Pakistan…ik ben op zoek naar vastigheid…een leven met mijn gezin…het gras bij de buren is altijd groener….
Er zijn veel mensen (2e generatie) in mijn omgeving die zo’n drastisch verandering overwegen en dat is te remigreren naar hun herkomst land. de enige reden waarom ze dit overwegen is omdat ze zich niet welkom voelen in de nederlandse samenleving.
of ze in die landen welkom zijn en of ze het daar beter zullen hebben is maar de vraag.
ze moeten ook daar de taal leren, aanpassen aan de cultuur, werk zoeken en hopen dat ze niet discrimineren omdat je volgens hun de taal niet beheersd.
ik denk dat ik maar hier blijf, hopend dat mijn man dat ook denkt. Anders hebben we een probleem.
waarom heb je voor engeland gekozen?
beste,
Yousaf neem je gezin overal mee naar toe.
wat een gedoe.
Ik wil ook zo graag even wat anders doen, naast mijn huidige leven staan. Maar helaas voorlopig even niet.
ik denk dat een drastische verandering in je leven aanbrengen niet per se nodig is. Je dagelijkse leven zou gewoon wat diverser moeten zijn… gebruik je weekend goed… doe wat anders in de avonden… etc…
zo hou ik het wel vol :-)… voor mij geen drastische verandering op komst
uit je eigen cirkel stappen en dan van buitenaf t geheel aanschouwen….eng maar waardevol.
vijf maanden in jerusalem gewoond en nu sinds twee maanden in tel aviv. ga fulltime naar school om hebreeuws te leren, de taal van de ander…
reis tussen bezetter en bezetting
t i s krankzinnig en t voelt krankzinning….waar is t goed voor?
LOS LATEN
SOMS KUN Je alleen maar loslaten, soms moet je alleen maar toeshouwer zijn, luisteren, opnemen, niet produceren.
ooit wist ik precies wat ik was, al mijn normen en waarden op een rij, al mijn identiteiten helder.
en ja in t alleen zijn mis je t samen zijn, in t vreemde verlang je naar t bekende.
ik kijk uit mijn raam, een mooi appartement in hartje tel aviv, drie minuten van t strand, ik zie de palestijnse bouwvakkers aan t werk bij mijn joods israelische buren.
twintig minuten hier van daan ligt qalqilija…ommuurd…en ik mag de verhalen aan horen…ik heb niet de oplossingen, maar ik mag delen in de ervaring.
hecht je niet aan wat je nu hebt, denk twee keer na voordat je je op de schouders klopt, geen enkele zekerheid is werkelijke zekerheid, gelukkig maar