Voorpagina Buitenland

Wil de echte verontwaardigde opstaan?

Hoe verontwaardigd zijn wij werkelijk als we afwachten om ons gelijk bevestigd te krijgen? Het is al een tijdje bekend dat social media een open riool is van onze maatschappij. Mensen voelen zich vrij om hun onderbuik te legen op internet. Maar is dat alles wat je op internet kan vinden? Is dit niet iets wat we bewust opzoeken? Wat voor toegevoegde waarde heeft het voor onze persoonlijke ontwikkeling om te weten hoe verderfelijk de ander is?

Ik kan me de frustratie van allochtonen heel goed voorstellen. Jarenlang hebben we de kritiek van Pauw & Witteman moeten verdragen die elke avond multicultureel Nederland presenteert als een freakshow met de vraag moeten wij dit als autochtonen tolereren? Elke avond dezelfde tenenkrommende vragen van de zelfingenomen Pauw & Witteman en dito tenenkrommende antwoorden van de zorgvuldig gekozen gasten die niemand kent of vertegenwoordigen.’ Kijk, zeggen Pauw & Witteman, ‘IK geef allochtonen de gelegenheid om mijn vooroordelen te bevestigen, zo goed en geweldig ben ik dan ook wel weer. Ik kan er niks aan doen dat ik zo geweldig ben en jullie zo achterlijk.’

Je kon als allochtoon niks anders doen dan je opvreten of radicaliseren. Maar nu heb je social media waar iedereen zijn mening kwijt kan of het nou over allochtonen of autochtonen gaat. Elke dag zegt een autochtoon weer iets doms volgens de allochtonen en andersom. En we zijn allen o zo verontwaardigd. En toen?

Als we als allochtonen tot de conclusie zijn gekomen dat beschaving niet in de Nederlandse genen zit, maar een universeel gegeven is, waarom blijven we ons dan meten aan Henk en Ingrid Tokkie? In plaats van steeds te bewijzen hoe dom, bekrompen en bevooroordeeld ze zijn, kunnen we niet beter kijken naar wat wij kunnen doen? Wij zijn vrij om onze eigen referentiekader te kiezen en rolmodellen. En behalve voorbeelden van hoe het niet moet, kan je zat voorbeelden vinden hoe het wel moet. Voorbeelden van wat we kunnen doen om een betere wereld voor ons en onze kinderen te maken.

Natuurlijk word je boos als je ziet hoe normaal het is om de dood van bootvluchtelingen te vieren. Afgelopen zomer werden de bombardementen op Gaza gevierd. De afgelopen 11 jaar werd de vernietiging van Irak goed gepraat, dus waarom verwachten we ineens tranen om bootvluchtelingen? En wat kopen deze vluchtelingen voor onze verontwaardiging? Denken wij ook aan deze vluchtelingen wanneer ze niet dood in zee drijven?

Vluchtelingen hebben veel geld, lef en doorzettingsvermogen nodig om hun benarde positie te ontvluchten. Hetzij door honger, geweld of allebei. De honger wordt veroorzaakt door het neokolonialisme waardoor het beste wat de derde wereld te bieden heeft richting het westen gaat en de daarbij horende winst. De westerse economie draait dus op uitbuiting van de derde wereld. Een andere belangrijk onderdeel van de westerse economie is de wapenhandel. Je hoeft niemand te vragen of hij vrede wil. Iedereen zal ja zeggen. De vraag is wat heb je er voor over? Als er vrede zou zijn, hebben we een economische crisis. We willen ons voedsel zo goedkoop mogelijk en onze gadgets zo duur mogelijk, maar in beide gevallen, willen we niet weten waar ze vandaan komen.

Simpel voorbeeld: loop een willekeurig Marokkaanse bakker of slagerij binnen en je ziet een collectebus met een foto van zielige Palestijnen op de toonbank. Vlak voor de Ramadan staat er pal naast een stapel dozen medjoul dadels uit Israël. Als je daar wat van zegt, krijg je als antwoord, ’tja mensen vragen ernaar, het is handel.’ Die handel zorgt voor vluchtelingen. Dus hoe verontwaardigd zijn we echt?

Ander voorbeeld is de verontwaardiging over zwarte piet en de link met de slavernij uit het verleden. In de cacao-industrie, waar onder andere chocoladeletters mee worden gemaakt, een andere belangrijk onderdeel van het Sinterklaasfeest, is slavernij anno nu live and kicking. Dus hoe kun je slavernij uit het verleden herdenken en de huidige slavernij negeren? De hedendaagse slavernij en uitbuiting zorgt voor vluchtelingen. Dus hoe verontwaardigd ben je echt?

Denk dus ook aan de vluchtelingen wanneer je boodschappen doet, kleding koopt, een bankrekening opent of een verzekering afsluit. Daar hebben de vluchtelingen meer aan dan je verontwaardiging en je ‘likes‘ op Facebook.

Hartelijke groeten,
Saida Agourram

Saida is geboren en getogen in Rotterdam. Ze is kinderleidster van beroep. Verder geeft ze Koran en Arabische les aan kinderen.

Foto: Queue jumpers or legitimate refugees?

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie