Voorpagina Ervaringen

Vol=Vol

Met een zwaar hoofd begroet ik mijn collega’s. Helemaal geen zin om te werken, en dan nog al die vragen die ik op mij afgevuurd krijg. De één denkt dat ik ontslag heb genomen, de ander dat ik stiekem getrouwd ben, maar toppunt blijft: ‘Kind toch, je moet tijdig hulp zoeken en het niet zo ver laten komen’. Tijd stond toen wel even stil voor mij.

Het frustreert mij elke keer  te moeten verklaren wie ik ben en waarom ik er zo bij loop, waarom ik bepaalde dingen niet eet (of juist wel). Iedere keer moet er uitgelegd worden dat als het bij de een zo is, het bij de ander niet persé hetzelfde hoeft te zijn.

Het lijkt alsof zelfs het recht op ziek zijn mij ontnomen wordt. Komt dit door het feit dat ik vaak ziek ben, of  om het feit dat ik Khadija ben? Dit is niet het eerste incident – en vast ook niet de laatste. Ik zal eraan moeten wennen. Misschien zullen ze mij toch nooit begrijpen.