Ineens deed gisteravond m’n autoradio het niet meer. En dan duurt het half uurtje van m’n werk naar huis een stuk langer. Zonder muziek in de auto ga ik me ergeren aan onzinnige dingen. Ga ik me bijvoorbeeld druk maken om stoplichten die op rood lijken te zijn bevroren. Of om vrouwen die met nog geen 100 op de teller op de linkerbaan blijven rijden. Terwijl die vrouwen er natuurlijk ook niks aan kunnen doen dat ze vrouw zijn. Of ga ik nadenken over wat ik vandaag op wijblijvenhier moet droppen. M’n hersenen hebben echter op dat moment vaak geen zin om mee te werken. Ze bevinden zich in de ‘relax-mode’ en hebben daarbij begeleidend muziek nodig.
Dus vandaag ’s ochtends in de kou geprobeerd m’n autoradio eruit te halen. Dat lukte niet echt goed, dus weer naar boven gegaan om gereedschap te halen. Vijf minuten later kwam ik terug met een keukenmes, want ik kwam er achter dat ik nooit een gereedschapskist heb gekocht. Daar zat ik dan, met handschoenen aan en een keukenmes, aan de autoradio te friemelen. Dat is in mijn wijk geen ongewoon beeld, dus gelukkig keek niemand er raar van op.
Bij het terugbrengen, moest de autoradio-mannetje eerst ervan overtuigd worden dat dat ding echt kapot was. ‘Heeft u al geprobeerd te resetten?’ Toen hij een cd erin stopte en vervolgens erachter kwam dat hij z’n cd slechts met fysiek geweld eruit kreeg, was hij voldoende overtuigd en kreeg ik een nieuwe mee.
Op de terugweg kon ik dus weer gelukkig relaxed achter het stuur luisteren naar ‘Opgezwolle’ (ik moet snel die nieuwe halen, want die klinkt weer te errug), afgewisseld met een beetje FunX radio. Een beetje reclame kan geen kwaad, toch? Volgende keer ga ik weer wat nuttigs schrijven, insha Allah.
3 Reacties op "Autoradio"
haha, reflex de autoradio-steler…ik bedoel maker :)
Dat heb ik nou ook altijd. Heb ik een keer iets, waar ik met volle plezier van gebruik wil maken… dan gaat het binnen de kortste keren toch weer kapot.
It’s a curse… a curse a tell ya!
reflex is de enige jongen die ik ken met fatsoenlijke, relaxede muziek.