Voorpagina Islam, Jouw Dagelijkse Dosis 2015 / 1436

Overeten – Juz’ 6

, 23 juni 2015, 1 reactie

Dit is deel 6 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in de Ramadan schrijft een team van schrijvers een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen. Iedere dag kiest een jury de beste reflectie. De winnaar krijgt een presentje thuisgestuurd.

Het verschil tussen de heilige en de zondaar is niet de gebedsfrequentie van beide tegenpolen, maar eerder de aard van de gebeden en de omstandigheden waaronder deze plaatsvinden. De heilige keert zich vaak in goede tijden dankbaar tot God, waar de zondaar enkel in slechte tijden wanhopig de Goddelijke verbinding weet te herstellen.

Ik wend mij het vaakst tot God en diens woord, als Wij Blijven Hier! dit om onverklaarbare redenen weer eens een goed idee vindt. Waarvoor ik niet dankbaar genoeg ken zijn.

Tot zover de inmiddels kenmerkende introductie. Uw gezette gastheer neemt u deze keer mee door deel zes van de koran. Neem plaats aan hoofdstuk vijf, De Tafel, om direct het hoofdonderwerp tot u te nemen: eten.

Sommigen zullen bij de titel van dit hoofdstuk geneigd zijn hun vasten te verbreken. Lees dan vooral niet verder. Want zoals de naam doet vermoeden, gaat het hoofdstuk voor een deel over ‘de tafel’ en wat hier wel en niet op zou mogen liggen. Voor de duidelijkheid: de spijswetten. De keuze van een tafelkleed laat God volledig aan de mens over. Het is dan ook geen toeval dat er meer spuuglelijke dan verachtelijke tafelkleden bestaan.

Ik heb de nodige ervaring met het onderwerp. Zo ben ik van jongs af aan al allergisch voor weinig eten. Het medicijn hiertegen bestond voornamelijk uit het advies van mama, dat wat er allemaal op de eettafel ligt er niet toe doet, maar dat het gaat om wat je inwendige tafel nodig heeft. Wat je lievelingstante dus ook beweert, je hebt nooit het halve assortiment van de plaatselijke budgetsupermarkt nodig.

Vers acht, ironisch genoeg een vers dat dus niet over eten gaat, haalde deze jeugdherinnering in mij naar boven. Dat zal straks nog veel minder sense maken.

O jullie die geloven! Wees oprecht tegenover Allah en getuig met rechtvaardigheid. En laat niet de vijandschap van een volk jullie ertoe brengen onrechtvaardig te handelen. Handel rechtvaardig, dat ligt dichter bij vroomheid en wees je bewust van je verantwoordelijkheden jegens Allah. Allah is goed op de hoogte van hetgeen jullie verrichten.

Actie ←→ reactie is een wet van Newton, niet van God. Sterker nog, in dit vers wordt die wet tegengesproken en vervangen door wat wel een wet van God is. Namelijk te handelen vanuit rechtvaardigheid, al behelst de actie van de ander dus, komt ie weer, het halve assortiment van de plaatselijke budgetsupermarkt. Bij wijze van.

We leven in een maatschappij waarin verschillende minderheidsgroepen het soms best lastig hebben. Op het menu ken zomaar staan dat homoseksuelen, moslims en vrouwen ziek, onaangepast en minderwaardig zijn (wat maakt dat van Irshad Manji?). Dit speelt radicaliteit in de kaart. Want niet alleen de moslim die zich verheven voelt boven de verderfelijke westerse samenleving is radicaal, maar ook de radicale homo die hetero’s als onderontwikkeld ziet en vrouwen die mannen haten (niet te verwarren met ‘Mannen die vrouwen haten’). Misschien een ongenuanceerde analyse, maar daar houd ik nou eenmaal van.

Naast spijswetten en voer voor verregaande analogieën, bevat het hoofdstuk ook het verhaal van ’s werelds allereerste broedermoord. Een verhaal waarin Kabiel zijn broer de dood serveert en Habiel daarop reageert vanuit rechtvaardigheid, vroomheid en zijn verantwoordelijkheden jegens Allah. Dit wordt treffend samengevat in de meest legendarische laatste woorden:

Indien jij je hand naar mij uitstrekt om mij te doden, dan strek ik mijn hand niet naar jou uit om jou te doden. Ik vrees Allah, de Heer der werelden. (Q5:28)

Dus who cares wat er straks allemaal op die tafel ligt. Geniet, maar eet met mate.

Bron afbeelding: Flickr.

Jouw Dagelijkse Dosis 2015 / 1436:

'Anouar Ethawri' is het schrijvers-pseudoniem van een doodnormale jongen die verder uit angst voor represailles liever zijn volledige naam verborgen houdt. Anouar Ethawri, hierna te noemen 'de zwaarlijvige puber met de vele namen', ziet in Rotterdam het levenslicht op precies dezelfde dag dat Theo Laseroms -Feyenoord én Sparta legende- helaas het loodje legt. Een triest gevalletje 'de een zijn dood, de ander zijn brood' en verder de basis voor een levenslange liefde voor de twee Rotterdamse voetbalclubs. Naast het liefhebben van Rotterdamse voetbalclubs -en eigenlijk alles wat maar enigszins met Rotterdam te maken heeft- doet de zwaarlijvige puber met de vele namen niet zo veel in zijn leven. Behalve dan misschien af en toe wat lezen uit een Dostojevskitje, de Donald Duck of natuurlijk de Koran. Als Feyenoord eindelijk weer eens kampioen wordt, regelt de zwaarlijvige puber met de vele namen een importbruid en gaat hij op huwelijksreis naar Paaseiland. InshaAllah.

Lees andere stukken van Anouar