‘’En de goedaardige en de boosaardige daad zijn niet gelijk. Drijf terug met een daad die beter is, dan zal hij, tussen wie en julliezelf er vijandigheid bestond, als het ware een trouwe vriend worden.’’ Q41:34
De primaire functie van een vaas is het vasthouden van water. Water, dat voorziet in het levensonderhoud van ontheemde vegetatie. Als je die prachtige roos per se moet plukken, en daarmee weghaalt bij de door God geschonken levensstimuli, zorg dan dus voor een goede vaas. Eén die niet al te kwetsbaar is voor een onhandige of agressieve vaaseigenaar, want met elke barst komt de primaire functie van de vaas in het geding. Daar is geen secondelijm langdurig tegen bestand, en zo verdwijnt de vaas dus maar al te vaak gebroken in de prullenbak. En de roos in de gft-bak, als je in een beetje nette wijk woont.
In mijn eerste puberteit (inmiddels met nummertje zes bezig) had ik te kampen met een serieus agressieprobleem. Na onder andere een schaar in de hand voor het oog van een klasgenoot, een kapstok-gymbank-combinatie op de lange tenen van een docent, een telefoon van diezelfde docent op het gravel van de sintelbaan en een vuist door de zacht minerale muur van de directeur, zag ik eindelijk het licht. Of was ik misschien wel gewoon uitgeraasd. Toch heb ik ook daarna nog helaas weleens een vaas doen sneuvelen, en heb ik daarmee heel wat mooie bloemen verloren.
Je zou bijna vergeten dat dit een Koranreflectie heet te zijn. Gelukkig heeft de Koran het vaak genoeg over vazen en rozen en zal dat in deel vierentwintig ook niet anders zijn. Daarom wil ik toch nog heel even doorgaan met van het eigenlijke onderwerp afdwalen.
De Profeet, vrede zij met hem, werd door een metgezel eens spontaan om advies gevraagd. ‘Eender welk’ advies. Dit klinkt misschien raar, maar wat zou jij doen, je bevindende in het bijzijn van de boodschapper van God? Ikzelf vraag mijn tweedejaars-vwo-buurjongetje soms al spontaan om advies! Anyways, het advies luidde: ‘’Word niet boos.’’ Tot drie maal toe.
Letterlijk nastreven van dit advies lijkt me voor geen mens mogelijk, maar de boodschap is duidelijk: de ergste fase waarin de mens zich ken bevinden, is woede. Een fase waarin een ruzie met je geliefde over de loempiavulling ken uitmonden in een breuk. Het lijkt me daarom ook niet voor niets dat scheiden volgens de islam uit een driestappenplan bestaat (zie bijvoorbeeld Q2:227-230, sorry collega reflector!) We weten allemaal hoe verleidelijk het is een vaas stuk te gooien als ze weer eens aan je hoofd zeurt. Het verstand is vaak niet bestand tegen de verleiding die woede met zich meebrengt. Laat de fase van boosheid dus een korte zijn, waarin je vooral geen dingen doet en zegt waar je nog lang spijt van krijgt. En laat deze korte, soms nodige, doch vaak lelijke fase altijd volgen door vergevingsgezindheid.
Helaas zit ik tegen het, door Wij Blijven Hier! opgelegde, maximum aantal tekens aan. En moet ik bekennen dat ik deze keer niet verder ben gekomen dan bovenstaande pseudoreflectie op de titel van hoofdstuk veertig uit deel vierentwintig van de koran. Ik daag jullie uit het beter te doen, want als ik ergens nog agressief van word, is het wel van dingen voorkauwen aan mensen die veel intelligenter zijn dan ik.
Dit is deel 24 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in de Ramadan schrijft een team van schrijvers een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen. Iedere dag kiest een jury de beste reflectie. De winnaar krijgt een presentje thuisgestuurd.
Volg ons op social media