Er is vrijheid van meningsuiting in Nederland, maar de gevestigde orde ziet graag dat jij als Nieuwe Nederlander deze vrijheid aanwendt om het vertekende beeld dat men heeft over jou (en mensen als jij) te bevestigen.
Dus wat doe je als je bijvoorbeeld een getalenteerde en schrijvende Nieuwe Nederlander bent, en jou wordt een lekkere worst voorgehouden door uitgevers en redacteuren? Hoe zorg je ervoor dat jij over -jouw- wereld schrijft, zonder je door die (voornamelijk witte) uitgevers en redacteuren te laten manipuleren vooral ‘bepaalde’ onderwerpen aan te snijden in jouw schrijven? Onderwerpen en perspectieven over Nieuwe Nederlanders die de gevestigde orde interessant vindt, en dus de kans op een commercieel succes groter maakt? Hoe heb jij succes zonder jezelf, of mensen als jij, in de uitverkoop te doen? Hoe maak je gebruik van je talent, zonder je ziel te verkopen?
Wat mij betreft zijn dat retorische vragen. Het cynische antwoord is dat je als Nieuwe Nederlander wel degeliijk wordt geconfronteerd met een gevestigde orde dat ‘filtert’ op onderwerpen en perspectieven die hen welgevallig zijn, en dat je bijvoorbeeld met een kritische boek over diezelfde gevestigde orde van de hand van een Nieuwe Nederlander amper een droog brood kunt verdienen.
Mijn advies is dan ook om als Nieuwe Nederlander te schrijven, te schrijven, en te schrijven, totdat je er bij neervalt. Maar schrijf alleen wat jij zelf belangrijk acht, en vergeet het geld. Leg je neer bij het feit dat je die hypotheek niet afbetaald krijgt met je schrijfsels. Wordt doktor, advocaat, piloot, leraar, taxichauffeur, wat dan ook, en laat je schrijven niet kapen door mensen die erop gebrand zijn jouw leven ingepast te krijgen in het tweedimensionale beeld dat ze over jou – en Nieuwe Nederlanders zoals jij – hebben.
Was getekend,
Khadim Zaman
Afbeelding: SoHome Jacaranda Lilau
2 Reacties op "Nieuwe Nederlandse schrijverstalent: hoeveel is jouw ziel je waard?"
Dat geldt voor elke schrijver, kunstenaar, artiest, wetenschapper . Ik zie niet in waarom een b.v marokkaanse schrijver die een groot commercieel success kan behalen dat zou moeten nalaten als hij/zij dat wel zou willen — en alleen maar “uit principe”. Sommigen willen dat wel en anderen niet: dat hangt minder van afkomst of nationaliteit af maar meer van persoonlijke afweging en definitie van het woord “succes”.
De schrijver schrijft als een ‘boze blanke man’….dat kan toch niet z’n bedoeling zijn?