Een Offerfeest om nooit te vergeten

Saamhorigheid, dankbaarheid en gezelligheid. Dit zijn de gevoelens die overheersten tijdens het Offerfeest dat afgelopen donderdag werd gevierd in Den Haag. Alhoewel het Offerfeest op zichzelf al een mooie, gezegende dag hoort te zijn, was het dit keer extra bijzonder. Het feest werd namelijk samen met vluchtelingen gevierd.

Wat begon met een collectieve drang iets te willen betekenen voor vluchtelingen, resulteerde in een vreugdevol feest waar de liefde voor de medemens van afspatte. Het broeder- en zusterschap werd naar een hoger niveau getild.

De hartverscheurende beelden van vluchtelingen in gammele bootjes raken iedereen in het hart. Met name de foto van het aangespoelde jongetje op het strand van Bodrum was voor velen het moment dat de emotionele emmer deed overlopen. Ook ik ging bij mijzelf te rade wat ik concreet kon doen om een bijdrage te leveren. Het is met de wil van Allah dat niet lang daarna vijf initiatiefnemers op mijn pad kwamen die bezig waren met het opzetten van een feest voor vluchtelingen. “Alhamdoulilah, hier wil ik mij bij aansluiten”, was mijn eerste gedachte. Wat volgde waren twee intens drukke weken waarin er ontzettend veel werd gebeld, gemaild, vergaderd, gestreden en gestrest, maar ook gelachen. Een oproep op Facebook zorgde binnen no time voor honderden aanmeldingen van vrijwilligers. Mensen boden massaal aan hapjes klaar te maken, geld te doneren of op andere wijze mee te helpen. Niet alleen de oemmah sprak met één stem; alle Nederlandse burgers met het hart op de juiste plaats bundelden hun krachten om vluchtelingen voor één dag in het zonnetje te zetten.

Het resultaat van dit spontane burgerinitiatief was overweldigend. Ruim 500 vluchtelingen, afkomstig uit asielzoekerscentra in Zeist, Den Helder en Almere, waren donderdag aanwezig tijdens het feest in partycentrum Zichtenburg. Wandelend over een rode loper werden de vluchtelingen ontvangen als eregasten. Een welkomstcomité van kinderen, met in hun handen witte ballonnen, zorgden voor een warm onthaal. Toen iedereen een plek had gevonden in de zaal, die omgetoverd was tot een waar sprookjesvertrek, kon het feest dan echt van start gaan. Er werd aandacht besteed aan zowel jong als oud. Zo was er een variëteit aan optredens van zang, dans tot poëzie, en werden kinderen vermaakt in een speciale ‘Kids Play Party’.

Gemêleerd gezelschap
Ondanks dat het Offerfeest een islamitische feestdag is, waarbij stil wordt gestaan bij het feit dat de profeet Ibrahim zijn zoon moest offeren, werd er afgelopen donderdag geen onderscheid gemaakt tussen religie en/of etniciteit. Iedereen was welkom! De verscheidenheid aan culturen was dan ook duidelijk zichtbaar. De meerderheid van de vluchtelingen was Syrisch, maar er waren ook Irakezen, Eritreërs en Somaliërs, Oegandezen, Libiërs, Jemenieten en Palestijnen. Daarnaast waren er ook verschillen met betrekking tot het verblijf in Nederland. Zo was er een aantal dat hier net drie maanden geleden is aangekomen,  maar waren er ook vluchtelingen die al meer dan een jaar in Nederland zijn. Dit zorgde voor bijzondere, veelal emotionele verhalen van mensen die huis en haard hebben moeten achterlaten voor een beter en veiliger leven. Zoals bijvoorbeeld het verhaal van een 22^e jarige Somaliër die hier al 6 jaar woont. Hij vertelde mij dat hij helemaal alleen is gevlucht en hier in Nederland niemand heeft. Ik was verbaasd dat hij na zoveel jaar nog steeds in een asielzoekerscentrum woont. Hij gaf aan dat dit inderdaad vervelend is, maar dat hij wel blij is een dak boven zijn hoofd te hebben. De eerste twee jaar van zijn verblijf in Nederland leefde hij namelijk op straat. Ik kreeg een brok in mijn keel en kon niets meer uitbrengen dan ‘khair insha’Allah’.

Deze schrijnende ervaringen zullen de vluchtelingen altijd met zich meenemen. Die kun je niet in een keer van hun wegnemen. Wat je wel kan doen, is hen het gevoel geven dat ze hier welkom zijn. Hen warm ontvangen zoals wij met ons allen donderdag ook hebben gedaan. Ik wil daarom nogmaals alle vrijwilligers die zich hebben ingezet heel hartelijk bedanken! Zonder jullie steun was dit niet gelukt. En tot slot bedank ik de medeorganisatoren met wie ik heel fijn heb samengewerkt: Feroz Jhagroe, Asma Halusi, Nora Khoulani, Gül Koca, Sihem Said en Saoed Khadjé.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Yasmina Jennifer Kahsai

Na een bachelor European Studies te hebben afgerond, volgt Yasmina nu een master Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit. Geboren en getogen in de mooie stad achter de duinen. Haar roots liggen echter ver weg hier vandaan. Als half Eritrese/half Indische noemt Yasmina zichzelf graag een wereldburger. Unity in Diversity, dat is hoe zij graag de wereld zou zien. Haar grootste passie is het schrijven van proza en poëzie. Het is meer dan slechts een hobby; het is haar uitlaatklep, haar uitingsvorm, haar middel om de gevoelens en ideeën die haar bezighouden te delen met iedereen die daar interesse voor heeft. Verder reist, leest en kookt Yasmina graag.

Lees andere stukken van Yasmina