Ik ging de straten op,
Belovend niet meer terug te keren,
Met mijn bloed schrijvend in elke straat,
Onze stemmen bereikten hen die ons niet konden horen,
We braken door alle barrières,
Onze wapens waren onze dromen,
Morgen zal inderdaad beter zijn dan hij nu lijkt te zijn,
Voor eeuwen hebben wij gewacht,
Zoekend naar ons thuis zonder het te vinden,In elke straat van mijn land klinkt de roep van de vrijheid
In elke straat van mijn land klinkt de roep van de vrijheid
In elke straat van mijn land klinkt de roep van de vrijheidWe hieven onze hoofden op naar de hemel,
De honger deed ons niets meer,
Het meest belangrijkste nu zijn onze rechten,
Wij schrijven onze eigen geschiedenis met ons bloed,
Als je een van ons was zou je het begrijpen,|Dus vertel ons geen nonsens meer,
Om te vertrekken en onze droom te vergeten,
En stop met steeds het woord IK te zeggen!n elke straat van mijn land klinkt de roep van de vrijheid
In elke straat van mijn land klinkt de roep van de vrijheid
In elke straat van mijn land klinkt de roep van de vrijheid
Met trillende vingers tik ik dit stukje. Zo overmand door blijdschap ben ik dat mijn hart om de zoveel tijd verontrustende hartkloppingen begint te vertonen. Ik zat met enkele vrienden in de Bagels & Beans (ze hebben daar internet verbinding) in afwachting van de komende aankondiging van de tiran en verrader. Dus we waren op van de zenuwen. Sommigen van ons leden aan ernstig slaapgebrek vanwege het continu volgen van het nieuws de afgelopen weken. Elke keer als er weer een aankondiging werd gedaan op Al Jazeera haastten we ons het Arabisch te ontcijferen onder het beeld, omdat het geluid van de laptop niet boven het geroezemoes uitkwam.
Wat Al Jazeera betreft, verdenk ik die zender er zondermeer van zowel in de Tunesische intifadah als in de Egyptische een rol te hebben gespeeld. Wie die zender continu heeft gevolgd de afgelopen weken moet wel opgemerkt hebben dat de hele crew van die zender de mensen in de Arabische wereld en met name Tunesië en Egypte aan het “ophitsen” was. Zodra er een moment van luwte kwam in de Egyptische opstand ging de zender in overdrive om maar de mensen te “pushen” vol te houden door hen enthousiasmeren, te inspireren en alle misdaden groot en klein van Mubarak en de zijnen in detail te bespreken. Iedereen die enig geschil met het regime had, werd uitgebreid aan het woord gelaten. Er werden naar mijn idee zelfs door de mensen van Al Jazeera hints gegeven welke strategie te volgen, onder de rubriek “hoe nu verder”, aan de demonstranten. Voor alle duidelijkheid de volksopstand is niet aan Al Jazeera te danken, noch de uitkomst daarvan. De credits daarvoor gaan geheel naar de demonstranten, maar dat de zender daarbij meer dan een handje heeft geholpen, valt niet te ontkennen. Hulde en ere wie ere toekomt: Al Jazeera. De blik van de zender heeft zich al op Algerije gericht!
De spanning steeg tot grote hoogte in de Bagels & Beans, terwijl de vriendenkring aan ons tafeltje was gegroeid. Als je er over nadenkt, leven we in een vreemde en rare wereld. Met vrienden onder het genot van een kleine latte en blauwe bessen muffin live in een veredelde koffie en gebaktent de omverwerping van een regime enige duizenden kilometers verder te aanschouwen! Een Arabisch regime nog wel! Had iemand mij dat tien jaar geleden voorspeld, dan had ik hem voor gek verklaard. Maar hoe ongelofelijk ook, het is de realiteit van de tijd waarin we leven.
Toen op Al Jazeera bekend werd gemaakt dat het presidium over enkele ogenblikken een aankondiging ging doen, wisten we al dat het voor Mubarak einde oefening was. Want het was voor het eerst dat men niet meer sprak over de president van Egypte maar het presidium van Egypte. Maar iets op voorhand zelf wete,n is toch niet hetzelfde als het feit met eigen oren horen of, in ons geval, met eigen ogen lezen. De spanning was bijna niet meer te houden toen daar eindelijk de verlossende aankondiging kwam: Mubarak afgetreden en de macht overgedragen aan de hoge raad van het leger. Het uur daaropvolgend was één en al euforie, felicitaties, sms’jes heen en weer, telefoongesprekken om het heuglijke nieuws rond te vertellen en een en al gelach van opluchting en vreugde.
Het valt haast niet te geloven maar toch is het zo. Het volk heeft een tiran op vreedzame wijze door pure wilskracht en uithoudingsvermogen al demonstrerend ten val gebracht. Kijkend naar hoe goed georganiseerd en gedisciplineerd de demonstranten zich hielden aan de opdracht vreedzaamheid, eenheid, wilskracht en saamhorigheid uit te stralen en zich niet te laten provoceren door het regime dat alle vuile streken die het maar kon verzinnen aanwendde om de eenheid tussen de demonstranten en de legitimiteit van hun eisen in diskrediet te brengen. De Egyptenaren hebben de wereld laten zien wat een kracht er schuilt in de wil van gewone mensen wanneer die wil massaal doch op vreedzame wijze met wilskracht, eenheid en organisatietalent tot uitdrukking wordt gebracht.
Maar Egyptenaren zouden geen Egyptenaren zijn als ze daarnaast die determinatie om het regime ten val te brengen ook niet zouden voorzien van humor en muziek. Soms leken de demonstraties meer op festivals dat men haast zou vergeten wat er werkelijk gaande was een grimmige confrontatie tussen de demonstranten en het regime. Mijn eigen ervaringen met Egypte, het chauvinisme van de gemiddelde Egyptenaar, voeg daarbij het verraad van het regime ten aanzien van de Islamitische en Arabische zaak en mijn beeld over Egypte was allesbehalve positief om het zacht uit te drukken. Dat gevoel is de afgelopen weken als sneeuw voor de zon verdwenen en tot mijn grote schaamte en schande ontkracht. Hierbij dus mijn welgemeende excuses aan het Egyptische volk.
Jullie slogans hebben mij aan te lachen gemaakt tot de tranen mij over de wangen liepen , jullie met honderdduizenden vuisten in de lucht geheven roepend: irhal, irhal, irhal, (vertrek, vertrek, vertrek) hebben mij rillingen van ontzag langs mijn ruggengraat doen voelen, jullie liedjes hebben mij vreugde geschonken. De foto’s en beelden die ik van jullie zag hebben mij tot tranen geroerd. Jullie eenheid, moed, kracht, discipline, organisatietalent en uithoudingsvermogen hebben mij met bewondering en trots vervuld. Mijn dankbaarheid, mijn dankbaarheid, mijn eeuwige dankbaarheid aan jullie is niet in woorden uit te drukken.
Jullie hebben de zelf gekozen benaming van jullie land: Misr Umm a-Dunya ( Egypte (Cairo), moeder van de wereld) vanaf heden verdiend! Lang leve Egypte, lang leve het Egyptische volk!
Mohammed Boubkari
Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.Lees andere stukken van
8 Reacties op "Misr Umm a-Dunya"
wie is de vader en wanneer wordt die bevrijdt
Niets dan lof hoe je je diepste gevoelens met ons deelt. Ik heb de historische beelden met eigen ogen mogen aanschouwen. Echter, hoe graag ik ieder zijn vrijheid en democratie gun, denk dat de euforie van korte duur zal zijn. Zeker als in dit stadium al garanties zijn afgegeven aan Israel. Ik ben bang dat het stuivertje wisselen is van de macht, die 30 jaar lang op Westerse steun kon rekenen. De nieuwe president van Egypte is er een die de Amerikaanse regering gehoorzaamd. Niet de wil van het Egyptische volk.
Beste Ata,
Op de euforie in Egypte en daarbuiten vooral van deze intensiteit zal vroeg of laat door de realiteit worden getemperd. Egypte kampt met grote problemen: demografie, economie, corruptie, inefficiënte bureaucratie, een leger dat een staat in de staat is etc.
Daarnaast is er nog een tegenrevolutie gaande ( ik zal daar nog een stukje over schrijven) door de VS, Zionistan en Saudistan maar ook de legertop en de elite in Egypte.
Deze lui met name de Sauds ( lees geld en extremisten) kunnen proberen ( zijn ze mee bezig) Egypte een schijndemocratie opleggen of als dat niet lukt op z’n ergst het land te destabiliseren.
Echter ik ben van mening dat men een achterhoede gevecht levert. De mensen in Egypte hebben aan de vrijheid geroken en zullen die niet meer zonder slag of stoot opgegeven.
Men zal met hand en tand terugvechten. De geest is uit de fles en niet meer terug te krijgen.
Wat Egypte wel heel veel zou helpen is als er nog een land of twee in de Arabische wereld hetzelfde zou overkomen. Met name wanneer het grote landen zijn zoals Algerije.
De VS zijn een supermacht in neergang dat is maar weer eens gebleken de afgelopen weken.
Wat Zionistan betreft die kolonie zal de 100ste geboorte jaar niet halen daar ben ik nu nog meer van overtuigd dan ik dat als was.
Vergeet ook niet het voorbeeld van Turkije ook dat land liep ooit aan de leiband van de VS en was het leger ( nog steeds veel invloed) een staat binnen de staat.
Wat in Turkije kon is ook heel goed mogelijk in Egypte. Er zal nog heel wat water door de Nijl moeten stromen vooraleer Egypte dat bereikt heeft maar dat men de potentie heeft omdat te bereiken is zeker en de kansen zijn er ook nu.
Met vriendelijke groet,
Mohammed
Mij bekruipt het gevoel dat men heeft staan juichenen voor een militaire coup
De nieuwe regels die het militair regime heeft uitgevaardigd maakt het straks, als deze regels voortduren
moeilijk voor de verschillende partijen een eerlijke campagne te voeren en zich te organiseren.
Met andere woorden de verkiezingen van septemper worden een wassenneus
Waarom nu de grondwet wijzigen ( door of onder toezicht van militairen!!!)????
Mubarak was het leger en het leger was Mubarak
achteraf slim gespeeld door de machthebbers.
De komende tijd zal blijken of het volk misleid is.
Ik heb al vaker gesteld dat de bevolkingsgroei in MO een bom is die een keer gaat bartsen
maar het is een bom die niet alleen bij de machthebbers maar ook bij het volk blijvende schade
te weeg brengt.
Wist niet dat Egypte maar een bewoonbaar deel heeft van een gebied ter grote van Nederland en daar wonen
80.000.000 mensen!!!! dit aantal is in 30 jaar verdubbeld !!!! Wie is daar voor verantwoordelijk!!!!
Stel Nederland was vanaf 1980 verdubbeld dan zaten we hier met een kleine 30.000.000 inwoners
Had zelfs Nederland niet kunnen verwerken. Egypte kampt met een gigantisch probleem die groter is dan
corrupte machthebbers Mo wie is schuldig aan deze ramp??
Maar goed de machthebberes in MO zullen vanaf vorige week meer last hebben van pleinvrees.
De geest is uit de fles, het verzet roert zich al in andere staten.
Mensen willen vrijheid en er zijn nog vele problemen om op te lossen. Voorgekauwde dogma`s zullen niet meer zo makkelijk doorgeslikt worden.
We zullen zien wat we er van maken.
Wat een zege! Alle lof inderdaad aan de moedige, standvastige Egyptenaren.
Ata ik snap wel dat je de zeepbel doorprikt, de toekomst heeft inderdaad vele kanttekeningen. Maar dat neemt niet weg dat je het idealistische in mensen niet te hard onderuit moet proberen te halen.
We hadden een dergelijke discussie van het weekend ook met vrienden. De idealisten onder ons waren aan het glunderen, bij de kracht van het volk, het psychologische effect van deze zege op het volk, dat ze (wat er vanaf nu ook gaat gebeuren) niet zomaar over zich heen zullen laten lopen. Hiertegenover waren de realisten onder ons heel wat kritischer, mooi dat die tiran weg is, maar het vervangen van het ene poppetje door de ander zal in realiteit niks veranderen voor het Egyptische volk.
Ikzelf zit er ergens tussenin. Ik ben genoeg een idealist om deze bijzondere geschiedeniswenteling te bewonderen en zie vele lichtpuntjes voor de toekomst, maar ben ook genoeg een realist om te zien dat de veranderingen die het volk echt wilde (wil) nu en binnen de nabije toekomst niet haalbaar zijn (meer vrijheid, meer werkmogelijkheden, minder armoede etc). Maar de verrader en tiran is weg, dat hebben ze maar mooi wel bewerkstelligt, ergens moet een begin zijn..
Ook ik heb de Intifada met grote interesse gevolgd, uiteraard op Aljazeera, gewoonweg omdat de westerse media niet zoveel aandacht aan besteedt als Aljazeera zelf. Ik heb echter niks gemerkt van de ‘ophitsing’ die in het artikel wordt voorgeschetst, ze geven het nieuws zoals dat gewoon zou moeten, geen halve,omgedraaide waarheden.
Wie had deze opstand kunnen voorzien, in zo een korte periode zoveel kracht gebundeld,en een machthebber die al 30 jaar het land met ijzeren hand regeert verdreven. I
ik denk en ik hoop dat het volk een signaal heeft afgegeven, dat ze tot alles in staat zijn om hun vrijheid en hun rechten te verdedigen ten koste van alles wat hun lief is.
Het tragische is,dat er levens moesten worden geofferd voor het idealisme, maar zoals ooit gezegd is ‘Het is beter rechtopstaand te sterven dan op je knieën te leven’
De afgelopen dagen ,weken hebben mij in in ieder geval diep ontroerd,
hun moed, hun geduld, hun kracht, hun dapperheid,hun vurigheid, moge dit alles een inspiratie zijn voor al diegene die onderdrukt worden!
Moge het recht zegenvieren,
Philo
Er zijn in de geschiedenis weinig koningen te vinden die tegelijk de rol van hofnar
aannamen. En nu zijn er ineens twee gedurende mijn leven. Fascinerend.
Hoe kan het ook anders, nog vrienden ook.
Een clowneske diepe buiging voor Berlusconi en zijn maatje kolonel Kadaffi
mochten ze werkelijk oprotten: Tweederangs operettefiguren verdomme en tot nu toe nog nooit door de bühne gezakt!
Kill, Bill!