Voorpagina Persoonlijk

In sommige culturen is monogamie juist heel raar

Wie mij kent, kent mijn obsessie voor polygamie. Weinigen kennen echter het verhaal hierachter. Aziza Tbib nam de moeite er een verhelderend artikel aan te wijden.

Scrollend door m’n Facebook-tijdlijn komt de volgende post voorbij: ‘Voor mijn partner ben ik op zoek naar een tweede vrouw,’ luidt de eerste zin. Ik kijk er niet van op, maar voor veel vrouwen in het Westen lijkt dit bijna onwerkelijk: een tweede, derde of zelfs vierde vrouw zoeken voor je huidige partner. Ondanks dat polygamie in Nederland bij wet verboden is, komen zulke oproepen regelmatig voorbij. Iemand die in zijn omgeving inmiddels bekend staat om zijn standpunt omtrent het polygame huwelijk is de 24-jarige Mohammed Anouar Lachhab: ‘De Nederlandse keuzevrijheid stelt niets voor als de opties omtrent een huwelijk je worden ontnomen.’

1374
In 2009 stonden 1374 personen als polygaam gehuwd. Minister Ernst Hirsch Balling schreef dit destijds in antwoord op schriftelijke vragen van VVD-Tweede Kamerlid Paul de Krom. De minister baseerde zich op cijfers uit de gemeentelijke basisadministratie. Polygamie is bij wet verboden, maar polygame huwelijken die door personen met een niet-Nederlandse nationaliteit in het buitenland rechtsgeldig zijn gesloten, worden in Nederland rechtsgeldig erkend. Het Centraal Bureau voor Statistieken (CBS) heeft dergelijke cijfers uit het bestand verwijderd, dit omdat het CBS de cijfers niet als betrouwbaar acht; het zijn slechts schattingen.

‘Het begon als grapje’
De 24-jarige Mohammed Anouar, ook wel Mo Anouar genoemd, uit Rotterdam zit trots in een wit met rood T-shirt tegenover me: Feyenoord. Niet zijn enige passie overigens; Mo Anouar laat zich op zijn Facebook-account vaak uit wat betreft polygame huwelijken. ‘In Nederland moet je die keuzevrijheid hebben. Als je naar een winkel gaat, heb je in principe de vrijheid om te kopen wat je wilt, maar die vrijheid stelt niks voor als je maar één product aangeboden krijgt. Bovendien is het zo dat in sommige Afrikaanse culturen monogamie juist raar is omdat polygamie vaker voor komt.’

Wanneer Anouar precies betrokken raakte bij het polygame ‘gedoe’, weet hij niet meer: ‘Ik denk dat het als grapje begon, achteraf ben ik er rationeel naar gaan kijken.’ Familie, vrienden en kennissen weten inmiddels hoe hij erover denkt en hij ‘bekeert’ regelmatig mensen tot dezelfde denkwijze. Mo Anouar snapt niet waarom veel mensen ‘bang’ zijn voor polygamie: ‘Ik kan geen enkel nadeel van polygamie opnoemen. Als beide partijen het willen, waarom niet? Het is bij wettige verklaring zelfs gunstig voor de tweede vrouw; ze heeft dan de rechten en plichten die ze nu niet heeft als tweede vrouw omdat het niet geregistreerd staat.’

Verborgen
Doordat er veel ongeregistreerde gevallen bestaan, is het lastig een schatting te maken van het aantal vrouwen dat ‘verborgen’ leeft. Hierbij gaat het om vrouwen die alleen religieus met hun partner zijn getrouwd, terwijl die partner nog een vrouw heeft waarmee hij zowel religieus als voor de wet is getrouwd. Een stichting die opkomt voor vrouwen (en mannen) die de nare gevolgen ondervinden van huwelijkse gevangenschap is Femmes for Freedom. In 2013 heeft zij samen met het deelgemeentebestuur van Delfshaven onderzoek gedaan naar de aard van de problematiek van verborgen vrouwen in Delfshaven. Enkele respondenten en vrijwilligers gaven de ernst van de situatie aan: van mishandeling tot opsluiting.

De stichting denkt echter niet dat het legaliseren van polygamie iets aan de situatie van de ‘verborgen vrouw’ zou kunnen veranderen. Zo vindt Shirin Musa, oprichter van Femmes for Freedom, dat ‘polygamie in strijd is met het gelijkheidsbeginsel.’ De oplossing van verborgen vrouwen ligt volgens haar niet in het ‘formaliseren van ongelijkheid wanneer de man met vier vrouwen gehuwd mag zijn.’

‘Niet eens één vrouw, laat staan twee’
Maar ook al zou polygamie geformaliseerd worden door middel van een wet, Mo Anouar zou het als voorstander zelf niet kunnen verkroppen als zijn toekomstige vrouw in de echt verbonden zou zijn met meerdere mannen. Maar ook andersom geldt hetzelfde voor Mo: ‘Ik kan me niet eens in het idee verplaatsen van het hebben van één vrouw, laat staan twee.’

 

'Anouar Ethawri' is het schrijvers-pseudoniem van een doodnormale jongen die verder uit angst voor represailles liever zijn volledige naam verborgen houdt. Anouar Ethawri, hierna te noemen 'de zwaarlijvige puber met de vele namen', ziet in Rotterdam het levenslicht op precies dezelfde dag dat Theo Laseroms -Feyenoord én Sparta legende- helaas het loodje legt. Een triest gevalletje 'de een zijn dood, de ander zijn brood' en verder de basis voor een levenslange liefde voor de twee Rotterdamse voetbalclubs. Naast het liefhebben van Rotterdamse voetbalclubs -en eigenlijk alles wat maar enigszins met Rotterdam te maken heeft- doet de zwaarlijvige puber met de vele namen niet zo veel in zijn leven. Behalve dan misschien af en toe wat lezen uit een Dostojevskitje, de Donald Duck of natuurlijk de Koran. Als Feyenoord eindelijk weer eens kampioen wordt, regelt de zwaarlijvige puber met de vele namen een importbruid en gaat hij op huwelijksreis naar Paaseiland. InshaAllah.

Lees andere stukken van Anouar