Voorpagina Ervaringen, Persoonlijk

Winkel zonder naam

, 6 januari 2016, 1 reactie

Telefoonwinkeltje zonder naam. Althans, als je de vele Lebarastickers buiten beschouwing laat. Ik loop er vrij regelmatig langs, de Lebaraboy routineus ontwijkend. Vandaag niet. Vandaag loop ik naar binnen. De laatste keer dat ik er was stond er Koran op, vandaag Egyptische muziek. Omdat.

De eigenaar is in de hoek voor pasfoto’s een Turkse pizza aan het eten. Er wordt volgens mij ook nagellak verkocht. De winkel is multifunctioneel. Omdat.

Of ik een minuutje heb. Ik heb er twee. Ondertussen kan ik wel vertellen waarvoor ik kom. Ik bespaar je de details. Kort samengevat: telefoon stuk. De eigenaar belt even met de monteur, ik kan een paar woorden verstaan. En dan de prijs. In het Nederlands. Het voelt enigszins willekeurig aan. Ik ok.

Er loopt een man binnen. Fout geparkeerd. Hij mag eerst. Hij komt de telefoon van zijn vrouw ophalen, die ene met het doorzichtige hoesje. Een bonnetje? Dat heeft hij niet. En misschien heeft zijn vrouw die telefoon ook niet hier gebracht. Ze zijn verhuisd. Dit was de vaste winkel, daarom is hij hier. Hij kijkt door de deuropening. Ik denk voor zijn auto. Zonder bon mag de telefoon niet mee, maar ze kijken toch of de naam van mevrouw op de lijst staat. De man wijst een naam aan. Misschien van zijn vrouw. Het is slordig gekrabbeld. De eigenaar vertelt dat daar ‘Badr’ staat. Ik denk niet dat dat zijn vrouw is. Meneer fout geparkeerd wilde iets liefs doen voor zijn vrouw, maar helaas. Hij gaat weg. Zonder telefoon.

Ik vraag wanneer ik de mijne weer kan ophalen. Vandaag om half zeven. Misschien. En anders morgen. Ná twaalf uur. Want zondag. ‘Ik wil wel een beetje uitslapen.’

Een man loopt binnen. Hoeveel kost een I-phone 6? Vijfhonderdnegenenzestig euro. Het bedrag komt er vloeiend uit. Misschien was het meer, misschien minder. Ik weet het niet precies. De eigenaar wel.

Ik krijg een bonnetje. Een gerafeld stuk papier met wat gekrabbelde woorden. ‘Ziet er niet goed uit, maar wel meenemen hè, anders geen telefoon’.

Ik zeg gedag en loop weg. De winkel is klein en grijs. De mensen niet.

Kauthar verhaalt voor diverse media en werkt ook als campaigner, moderator, coördinator en trainer. Dit doet zij met/voor verschillende organisaties, waaronder DeGoedeZaak, OneWorld, De Correspondent, Milieudefensie, Fossielvrij, NieuwWij en Het Parool. Met WijBlijvenHier! produceert ze de multi media podcast Super Moslims, waarvan zij ook een van de hosts is.

Lees andere stukken van Kauthar