Voorpagina Maatschappelijk

Terecht of onterecht?

Het belangrijkste doel van een aantal mensen lijkt wel te zijn om de Moslima er toe te bewegen om ‘vrijwillig’ afstand te doen van haar Hijaab. In feite betekent dit om haar islamitische manier van leven aan te passen wat haar kledingdracht betreft, enkel en alleen om getolereerd te worden binnen deze maatschappij?

Er gaan steeds vaker geluiden rond over een mogelijk verbod op hoofddoeken in verschillende omgevingen. Bij de politie, landmacht, luchtmacht en marechaussee mag je als Moslima al niet aan de slag. Nog vaker wordt het hoofddoekdragenden in het bijzonder, moeilijk gemaakt op de arbeidsmarkt.

Het is een politieke kwestie geworden, maar vanuit de verkeerde invalshoek. In plaats zich te beraadslagen over het aanpakken van deze vorm van discriminatie, kenmerkt men de discussies vaak met de vraag: "het wel of niet verbieden van de hoofddoek." Deze vorm van discussiëren doet suggeren dat er grondige redenen zijn om dit verbod weg te krijgen binnen onze samenleving.

Nederland. Een democratisch land. Een voorpost van de westerse samenleving. Wie zich aan die utopie wil overgeven is verder verwijderd van de waarheid dan de aarde van de zon. Is men niet selectief in het nastreven van haar democratische grondbeginselen? Gelden deze niet voor de Moslima? Immers, moet je niet de keuze hebben om GEEN hoofddoek te dragen? En heeft deze keuze niet pas waarde, wanneer je de keuze hebt om WEL een hoofddoek te dragen. Zonder daar uitzonderingen aan te koppelen. ‘Keuze’ is natuurlijk het sleutelwoord. Wat moet er gedacht worden van deze dubbele moraal?

Terecht of onterecht? Ik begin te geloven dat men bang is voor een zelfverzekerde Moslima. Ja, we mogen (nog) kiezen een hoofddoek te dragen, zolang we geen vertegenwoordigde functies willen bekleden of een functie waar tegen opgekeken kan worden. Je hebt de keuze om een hoofddoek te dragen, steeds vaker begint deze keuze "uitsluiting" te betekenen. Vandaag de dag is de hoofddoek de vlag van een islamitische identiteit. Een duidelijke herkenning, een kenmerk. De hoofddoek wordt daarnaast een definitie gegeven, die een belediging is en vormt voor iedere Moslima: het kenmerk van onderdrukking.

De huidige sentimenten hebben echter een averechts effect. Steeds meer Moslima’s besluiten een hoofddoek te dragen. Moslima’s zijn sterk en dat maakt me trots. Ze maken gebruik van de vrijheid zich los te maken van de dictatorische veelal westerse mode. Ze kiezen ervoor niet langer als lustobject gezien te willen worden en op grond van (niet lichamelijke) kwaliteiten en eigenschappen beoordeeld te willen worden. Dit valt in 1 lijn te vergelijken met de westerse vrouw die ervoor gekozen heeft haar korset uit te doen, omdat ze kleding koppelde aan de onderdrukking van de vrouw. Met dezelfde motivatie kiest de Moslima ervoor the sex-appeal van de vrouw te verwerpen. Wat maakt deze keuze ondergeschikt aan de andere?

Ondertussen moeten wij ons organiseren. Sterk maken en een kracht vormen met een stem, waar ook naar geluisterd wordt! Een Moslima Underground. Verwesterd, onafhankelijk, vrij en… vooral Moslim!