Het leven van profeten vergelijk ik in sommige gevallen met het leven van een koorddanser. Een act wordt opgevoerd, die niet iedereen kan opvoeren. Het verkondigen van Godswoord met de hierbij gepaard gaande morele, emotionele, cognitieve, politieke, filosofische en sociaal-culturele verwikkelingen heeft veel weg van een alles of niks verhaal. Waar koorddansers de zwaartekrachten proberen uit te dagen voor hun acts, dagen profeten de zwaartekrachten uit van de te aanvaarden stelsel van dat moment. De heersende orde wordt uitgedaagd om uiteindelijk compleet opengebroken te worden. Profeten zijn brekers van heersende ordes, maar tegelijkertijd zijn het architecten van nieuwe (maatschappelijke) structuren.
And thus have We made for every prophet an enemy from among the sinners. But sufficient is yoour Lord as a guide a helper.” (25:31)
Bij ordeverstoring wordt over het algemeen gedacht aan een grimmige maatschappelijke sfeer, waarbij rebellie als instrument wordt ingezet voor veranderingen. Met betrekking tot de profeet Mohammed kun je denken aan de hoogste vormen van ordeverstoring: een complete maatschappelijke orde moest op de schop, in het bijzonder die van de Mekkanen waar hij een directe afstammeling van was. Wanneer de profetische context wordt weggelaten, lijkt het enorm op fighting against your brothers. De profeet nam het op tegen zijn familieverwanten en mensen die hier niet ver vandaag stonden. Een interne groeps- en stammenstrijd moest worden geleverd.
Even verdergaand in dit daglicht: ja, profeet Mohammed heeft de nodige oorlogen moeten voeren tegen zijn ‘vijanden’ in het kader van lijfsbehoud. En ja, dit waren soms omvangrijke battles waar de nodige mensenlevens verloren zijn gegaan, waaronder een aantal familieleden van de profeet zelf. Anders dan in het geval van profeet Mozes, die voornamelijk een strijd diende te leveren tegen de Egyptenaren, moest profeet Mohammed het opnemen tegen zijn eigen slag mensen. Relatief grote veldslagen werden gevoerd om even later door profeet Muhammed geduid te worden als ‘kleine jihad’.
“We have returned from the smaller Jihad to the greater Jihad.” (Radd al-Muhtar)
‘Kleine jihad’! Wat?! Familie, vrienden, kennissen en nabije stammen waren met elkaar in oorlog. Een complete natie was verscheurd geraakt als gevolg van de introductie van een nieuwe religie. En de profeet betitelde dit gebeuren als ‘kleine Jihad’! Hoe bestempelde hij dan de ‘grote Jihad’, zou je je kunnen afvragen?
De essentie van een profetische aanwezigheid, laat zich mijns inziens niet kleuren door geweld of het voeren van oorlogen. Een spirituele strijd diende geleverd te worden om de grote mensenmassa op een ander spoor te krijgen. De aantal fysieke oorlogen die de profeet heeft gevoerd, stellen niks voor in het daglicht gezien van zijn allesomvattende spirituele strijd – waarbij het om de verandering gaat van de harten en geest van mensen:
“Or do you think that most of them hear of reasen? They are not except like livestock. Rather, they are (even) more astray in (their) way.” (25:44)
Profeet Mohammed tekende voornamelijk bezwaren tegen de levenshouding van mensen die idolen aanbeden. Hierbij gaat het voornamelijk om de intellectuele achterstanden, waarmee het aanbidden van idolen gepaard ging. De Supreme Being (Allah) werd aan de kant geschoven om plaats te maken voor de aanbidding van sterren en stenen. Waar de ingenieuze natuurwetten van de Supreme Being in de nabijheid liggen van de mens om geobserveerd, bestudeerd en herkend te worden, – kozen de Mekkanen voor het aanbidden van idolen. Zij kregen namelijk een permanente zetel in het hart:
“Have you not considered you lord – how He extends the shadow, and if He Willed, He could have made it stationary? Then We made the sun for it an indication.” (25:45)
In dit daglicht wordt in de volgende soera aangespoord om de Qur’aan als voornaamste middel te gebruiken. ‘Het grote streven’ dat middels de Qur’aan verloopt in plaats van de regelmatig aangehaalde kromme zwaard:
“So do not obey the disbelievers, and strive against them with the Qur’an a great striving.”
Het primaire doel van profeet van Mohammed was om de schaduwomvang van mensen te vergroten. Want hoe meer zonnestralen op ons schijnen, des groter onze schaduwomvang is. En hoe meer spirituele zonnestralen op ons schijnen, des te verlichter onze ziel zal zijn. Hiervoor heeft profeet Mohammed heel zijn leven gestreden. Als koorddanser zocht hij de hoogste podia uit voor een haast onmogelijke act. Op miraculeuze wijze kreeg hij het Arabisch schiereiland achter zich. In hoeverre zijn inspanningen het zullen halen tot het einde der tijden, is mijns inziens sterk afhankelijk geworden van de grote innerlijke jihad van zijn volgers.
Volg ons op social media