Voorpagina Algemeen, Bekeringsverhaal, Cultuur, Ervaringen, Islam, Maatschappelijk, Opinie, Persoonlijk, Samenleving, Spiritualiteit

Het begrafenisgebed – een reflectie op het functioneren van de moskee

Recent was ik bij het overlijdensgebed voor twee broeders – een Syrische broer en een bekeerde broer van Surinaamse afkomst- in een (overwegend Marokkaanse) moskee in Amsterdam. Hierbij vielen me wat prangende zaken op.


Er was een prachtige opkomst van broeders en zusters van heinde en verre en een grote groep niet-islamitische vrienden en familieleden.
De moskee leek echter overweldigd door de drukte en er heerste verwarring bij zowel de imam (die helemaal niet wist dat er een janaza was en zelfs boos werd!) als bij de gemeenschap toen de kisten werden binnengebracht. Er was te weinig ruimte en er werd veel gemopperd en onhandig gemanoeuvreerd.
Er heerste ook onduidelijkheid bij de niet-islamitische bezoekers en er was geen duidelijke bewegwijzering of ondersteuning vanuit de moskee of gemeenschap. Geen stoelen, geen ontvangst, geen uitleg.

Dit zijn zaken die ons als gemeenschap nog te veel overvallen en onze natuurlijke gastvrijheid belemmeren. Het is zaak om ons hierop beter voor te bereiden.

Hoezeer sommige krachten ook hun negatieve invloedssfeer proberen te laten gelden, er zullen altijd mensen bekeren tot islam en er zullen altijd moslims zijn die gedurende hun leven hier vriendschappen met niet-moslims sluiten. En op hun beurt zullen deze niet-moslims ook hun laatste eer aan de overledene willen bewijzen. Het zou ons sieren om hier in de moskee aandacht en ruimte voor te hebben. Talig en cultureel hebben we nog immer te hoge drempels die de communicatie moeilijk maken, terwijl onze religie dit soort zaken juist makkelijker maakt.

Op naar een verbetering. Moge Allah ons bijstaan en de broeders het paradijs schenken en hun nabestaanden tot troost zijn.

Afbeelding: pixabay.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van