Al geruime tijd is de samenleving onderhevig aan een ongekende transformatie. De bevolking, de maatschappelijke structuren en de wijze waarop men elkaar bejegent is harder en feller geworden. Ook de politiek is meegegaan in deze trend van vijandigheid naar elkaar. Debatten omtrent vluchtelingen, moslims en andere minderheden worden op het scherpst van de snede gevoerd. Zowel de linker- als de rechterflank lijkt bezig te zijn met een wedstrijd wie de meeste modder naar elkaar kan gooien. Politici worden op de persoon aangevallen in plaats van op de inhoud. Het populisme viert meer dan ooit hoogtij en houdt de samenleving in haar greep. In mijn persoonlijke leven merk ik hier, als dochter van ouders met een migrantenachtergrond, zo nu en dan de gevolgen van. Wanneer ik mijn uitgesproken mening deel over dergelijke onderwerpen met andersdenkenden, verandert al heel gauw de toon van het debat. Wat begint als een zacht briesje waarbij een open dialoog kan worden gevoerd, eindigt vaak in een woeste wervelwind vol verwijten en zonder wederzijds respect. De spanningen lopen hoog op en zijn voelbaar in alle geledingen van de samenleving.
Een zachte hand
Dit moet anders, naar mijn idee. Het is tijd voor een eind aan de polarisatie. Het is tijd voor verbinding en saamhorigheid. Het is tijd voor Unity in Diversity. Door de verharding en verruwing van het politieke discours had ik aanvankelijk behoefte aan een zachte hand. Een hand die de oneffenheden in de samenleving kan gladstrijken. Die opkomt voor de rechten van bevolkingsgroepen, kampend met discriminatie en etnische profilering. Voor heel even dacht ik die zachte hand gevonden te hebben in de beweging DENK.
Als nieuwe speler in het politieke krachtenveld leken zij een ander geluid te laten horen dan waar ik tot nu toe aan gewend was. Een geluid dat zich verzet tegen de dubbele maat. Na een tijdje kwam ik er echter achter dat deze hand niet bepaald zacht is, maar eerder een gebalde vuist die keihard op de tafel van de gevestigde orde slaat. Met opschudding an sich is niets mis. Op het moment dat de opschudding polarisatie juist in de hand werkt en dus een averechtse uitwerking heeft, is er echter wel reden tot zorgen en argwaan.
Vrijheid in verbondenheid
Mijn hoop op een inclusieve samenleving leek vervlogen, totdat ik mij ging verdiepen in de standpunten van bestaande partijen. En dan met name als het gaat om hun visie met betrekking tot diversiteit en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan. Al gauw zag ik in dat er slechts één manier is om populisme te bestrijden, en dat is door middel van redelijkheid en nuance. De sleutel die nodig is om de vicieuze cirkel van negativiteit te doorbreken ligt niet in het extreme, maar juist in het midden.
De samenleving is namelijk niet zwart-wit. Integendeel, het grote “grijze” gebied daartussen is eigenlijk kleurrijk, pluriform en divers.
Het geluid van deze middengroep wordt vertolkt door D66. De partij die streeft naar een sociaal-liberale samenleving, waarin ieder individu de vrijheid heeft om zichzelf te zijn en waarin ruimte is voor diversiteit. Een samenleving waarin individuen verbonden zijn met elkaar, ongeacht hun etnische of religieuze achtergrond, hun geaardheid, leeftijd of geslacht. Deze verbondenheid vormt de basis voor veiligheid en rechtvaardigheid.
Het sociaal-liberale gedachtegoed sluit naadloos aan bij mijn persoonlijke doelen en ambities om een bijdrage te leveren aan ons mooie land. Lid worden van D66 voelde dan ook als thuiskomen in een gemeenschap waarin gezamenlijk gestreden wordt voor liberté, égalité et fraternité, voor libertas in societas, oftwel vrijheid in verbondenheid.
Afbeelding: pixabay.
Yasmina Jennifer Kahsai
Na een bachelor European Studies te hebben afgerond, volgt Yasmina nu een master Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit. Geboren en getogen in de mooie stad achter de duinen. Haar roots liggen echter ver weg hier vandaan. Als half Eritrese/half Indische noemt Yasmina zichzelf graag een wereldburger. Unity in Diversity, dat is hoe zij graag de wereld zou zien. Haar grootste passie is het schrijven van proza en poëzie. Het is meer dan slechts een hobby; het is haar uitlaatklep, haar uitingsvorm, haar middel om de gevoelens en ideeën die haar bezighouden te delen met iedereen die daar interesse voor heeft. Verder reist, leest en kookt Yasmina graag.Lees andere stukken van Yasmina
6 Reacties op "Vrijheid in verbondenheid: de zoektocht naar een politieke partij"
Hoi,
Ik ken de standlunten van d66 niet goed. Heb ff voor het gemak gegoogled op ritueel slachten. De partij waar jij lid van bent en je steun aan geeft vind dat iedereen vrijheden hebt, maar als je vanuit een religieus oogpunt niet onverdoofd vlees wilt eten dan heb je deze partij dus tegen je. Het kan best zijn dat d66 voor vrijheid staat alleen wil ik bij mijn keuzes ook dat ik eenzelfde vrijheid heb als de anderen en dat is in dit geval niet aan de orde.
Overigens is dat voor mij een afweging en daarmee zeg ik niks over de afweging die de sxhrijfster maakt.
Politiek is een middel. Soms moet je met je vuist op tafel slaan en je volume harder zetten om gehoord te worden. Soms moet je op 60 graden wassen om het hardnekkige vuil eraf te krijgen.
Een beker met lauw water, smaakloze gerechten zonder zout en peper krijg je niet door je strot.
Nagellak kun je niet verwijderen met limonade. En een infectie in je neus gaat niet over door aardappelen te eten, maar door een bacteriedodend neusspray te gebruiken.
DENK is de juiste partij op het juiste moment. Middelmatige, voorzichtige en bange mensen gaan maar op een andere veilige partij stemmen. Zij blijven hun kleren op 30 graden wassen en blijven daarna hun hele leven klagen dat het vuil er niet af gaat.
Mensen in Turkije hebben voor tanks gestaan. Zijn overreden en doodgeschoten,
Ze bleven vooruit lopen. Hebben nachtenlang daarna met families en kinderen buiten op pleinen wake gehouden. Ik heb respect voor deze mensen. Ze zijn bereid om voor hun idealen, hun land te sterven. Vind je dit extreem? Ik niet.
Politiek in Nederland stelt geen drol voor. Karakterloze clowns, lauwe, kleurloze poppetjes die zich druk maken om non-issues. Ze vinden alles al heel gauw omstreden, extreem en “verschrikkelijk”.
Ik heb niks met middelmatige bange mensen. Ga maar voor die 30 graden. Ga maar lekker op D66 stemmen. Hoe lang zitten ze al in de politiek? Wat hebben ze tot nu toe voor je gedaan?
Dream on meid. Dream on.
Goed verhaal al heb ik werkelijk niets met D66, maar de grote ‘rode’ lijn door het verhaal is eigenlijk: Waarom hebben al die bevolkingsgroepen die hier naar toe zijn gekomen, zich nooit eens verplaatst in de nederlandse samenleving ? M.a.w. ik kom hier naar toe maar kost wat kost ik doe mijn Eigen ding !
Probeer je eens te verdiepen in hun gedachtengang toen en nu, maakt niet uit…
Draai het eens om, hoe zou jij het vinden als er duizenden vreemdelingen naar jouw stad en/of dorp toekwamen, zich terugtrokken in hun eigen gemeenschap, hun cultuur boven die van jou plaatsen, etc… Vroeg of laat leidt dit tot ongewenste situaties en daar gaat D66 zich ook niet uitpraten…
Politiek is een monopoly spelletje van de elites waar alleen belangen aan toe doen. Idealen zijn leuk maar ja …dromen zijn altijd bedrog.
Wel is het zo dat het gepeupel belang heeft bij strijd en solidariteit anders moeten ze echt aan de ketting 24/7 in werktorens zonder ooit de zon te zien daarom begrijp ik niet waarom 95% niet op de SP stemmen. Misschien komt het door dat ze een groot klein kind, waarvan ik op de naam niet kan komen, als leider hebben.
Haar exotische naam is een probleempje voor de rest is Sadet Karabulut een van de weinige orakels van Nederland.
Binnen D66 waren de meningen over rituele slacht sterk verdeeld; de motie van van Rootselaar tijdens het congres was destijds duidelijk tegen een verbod. Van Rootselaar is een overtuigd atheïst maar heeft het wetsvoorstel altijd sterk veroordeeld en de vrijheid van gelovigen om ritueel te slachten ook. Feitelijk is het uiteindelijk aangenomen amendement (van Van Veldhoven (D66)) een pragmatische ontheffing voor de religieuzen, alhoewel eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat ik ook liever de hele wet niet had gezien (ja ik ben ook D66).
Wat die 60 graden betreft: DENK is helemaal geen partij momenteel. Het is een afsplitsing van een partij, zonder enige staat van dienst (ze zijn meestal ook niet aanwezig bij debatten in de kamer, tot ergernis van andere partijen). Door hun polariserende opstelling en hun onduidelijke loyaliteiten zijn ze gedoemd te eindigen als kleine oppositiepartij. Waarom denk ik dit? Deze partij lijkt zich vooral te richten op verontwaardigde allochtonen. Laten we eens aannemen dat ze hierin 100% succesvol zijn: er zijn nog geen kwart miljoen Turkse kiesgerechtigden in Nederland, waarvan de opkomst meestal rond de 50% zit. Als we aannemen dat ze allemaal wél komen en al deze mensen DENK gaan stemmen, en daar ook nog eens álle Nederlandse kiesgerechtigde Marokkanen bijkomen, dan kom je op ongeveer 5 zetels uit.
In realiteit is de Turkse gemeenschap hier (en in Turkije) nogal verdeeld, is het opkomstpercentage onder Marokkaanse Nederlanders ver onder gemiddeld, etc. etc.
Met andere woorden: in het beste geval eindig je als een hele kleine partij en met wat geluk kan Farid of Sylvana op een zetel gaan zitten. Ik ben benieuwd wat jij denkt te kunnen doen (“wassen op 60 graden”) zonder compromissen te sluiten met een 3 of 4 zetel partij in de kamer (vergelijkbare partijen: SGP, Partij voor de Dieren, Groep Bontes/van Klaveren, GroenLinks) ? Pragmatisch gezien zeg ik: niet zoveel. Zeker niet als je fractieleden hebben laten zien dat ze eigenlijk nooit aanwezig zijn bij belangrijke stemmingen en er nog geen zinnige motie doorheen hebben gekregen. Met alle respect voor beide heren maar ik raad je aan om eens terug te kijken wat deze mannen hebben gedaan tijdens hun werkzaamheden in de kamer voordat zij uit hun partij waren gezet: de heer Özturk is jaren lang voornamelijk bezig met alles rond het MKB en detailhandel. Ik heb de man in geen kamervraag of debat ooit kunnen betrappen om dat hij zich bekommerde om discriminatie van welke groep dan ook. Wat Kuzu betreft is dit anders; hij heeft zich i.i.g. voor zover ik herinner altijd om kwetsbare groepen bekommerd, met het verschil dat hij de laatste periode vooral bezig is geweest met schriftelijke kamervragen indienen over berichten in de media (geen motie is er meer doorgekomen).
Overigens werd het voornaamste deel van de moties -tenminste degene die überhaupt uitvoerbaar waren- ingediend door Kuzu in de laatste periode door D66 (meestal voltallig) gesteund.
Dat Yasmina uiteindelijk niet heeft gekozen voor DENK, is volgens mij een zeer intelligente keuze. Ik ben helemaal voor een gekleurde samenleving, maar ik geloof zelf ook absoluut niet in de werkelijke motieven van DENK. Ik vrees dat de heren Kuzu en Ozturk beide wolven in schaapskleren zijn. Kuzu beweert voor gelijkheid en tolerantie te zijn, maar toch wekt hij keer op keer sterk de indruk dat deze termen alleen uit de kast getrokken moeten worden als het gaat om onrechtvaardigheid tegenover Turkije, turken, marokkanen of de Islam. Als joden in elkaar worden getimmerd door moslims, is DENK verdacht stil, inclusief Sylvana, net als met homohaat en alle andere dingen die in Nederland vrij normaal zijn en in de Islam niet. Dat Kuzu in ieder geval zijn mening steeds verandert afhankelijk van het onderwerp dat besproken wordt, blijkt wel uit dit erg grappige filmpje door Lubach op Zondag.
https://www.youtube.com/watch?v=Os4O0ZEkQxw