Nederland is aan het vergrijzen, een feit. Umar krijgt met een aantal ervan al te maken. In mijn familie heeft een ouder nooit in een verpleeghuis gezeten. Niet omdat er zo weinig van zijn in Pakistan, maar omdat het nooit nodig is geweest. Er was altijd iemand om hun te verzorgen.
Mijn ouders worden nu ook steeds ouder. De levensstijl in Nederland dwingt je wel om ze naar een verpleeghuis te sturen, overdag ben je aan het werk. Je moeder meenemen op kantoor is niet praktisch en er moet brood op de plank komen. Ik zal mijn beste doen het nooit zo ver te laten komen voor mijn ouders dat zij in een verpleeghuis hun laatste dagen moeten doorbrengen.
Een aantal studenten is benieuwd naar jullie reactie op de volgende casus. Help ze eens een handje zou ik zeggen.
Casus: Opa is 65 jaar en dementerend. Hij woont bij zijn zoon en schoondochter in. Oma is onlangs overleden. De zoon en schoondochter hebben samen 3 kinderen. Zijn zoon werkt en de schoondochter zorgt voor opa en de 3 kinderen. Als de schoondochter de kinderen naar school brengt gaat opa op weg naar het buurthuis. Om 21uur is opa nog niet thuis. De familie gaat op zoek. Opa blijkt nooit in het buurthuis te zijn aangekomen. Twee dagen later wordt opa thuis gebracht door de politie. Hij is gevonden op de ventweg naast de Coentunnel, koud en verkleund. Zoon en schoondochter denken eraan opa in het verpleeghuis op te laten nemen.
Faisal Mirza
De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...Lees andere stukken van Faisal
29 Reacties op "Ouderen in Nederland"
Als iemand dement is, dan is het niet meer dan een stuk vlees in de vorm van iemand die je eens kende.
Het hangt af van opa. Als opa niet naar een verpleegtehuis wil, dan gaat opa niet naar een verpleegtehuis. Men kan aanspraak maken op hulp als men een zieke in huis heeft. Wordt de dementerende onhandelbaar of agressief, dan gaat de vraag spelen wie eigenaar van het pand is en in hoeverre opa nog keuzebevoegd is.
Ik zou op zn minst opa zelf af-en ophalen van zo’n buurthuis. Kijken of hij het dan nog redt. Zo niet, dan verpleeghuis.
Knap van je faisal, dat je je ouders wilt blijven verzorgen. Menig jongeren uit NL kunnen daar een voorbeeld aan nemen.
Tja Faizal bey , je staat straks voor een keuze wat belangrijker is , je carriere , je financieen of je ouders , dat is de lakmoesproef voor je Islaam , Dump je , met prachtige excuses zoals Karl die aandraagt je ouders in het verpleegtehuis , of sta je voor je Islaam en doe vervul je deze test ??
er is een hadith waarin iemand aan onze gezegende Profeet vroeg : Hoe kan ik mijn moeder terugbetalen voor alles wat zij voor mij gedaan heeft ? Rasulullah zei : Dat kan je niet , De man vroeg hem : en wat als ik haar verzorg zoals ze mij verzorgt heeft , haar voed en verschoon en in slaap wieg ? Rasullullah antwoorde: Dan nog niet , want zij wachte tot jij ten volle kon leven , jij wacht tot zij sterft ….
Je kunt inderdaad opa zelf naar het buurthuis brengen….
Overal zijn wel oplossingen voor….en als iemand zo dementerend is dat hij/zij er niks meer van merkt en echt 24 uur oer dag verzorging nodig heeft kun je aan een verpleegtehuis denken….
Maar dat lijkt mij eerder een laatste redmiddel dan een eerste optie.
Het ligt er ook aan wat de ouders zelf willen ;)
“Als iemand dement is, dan is het niet meer dan een stuk vlees in de vorm van iemand die je eens kende. ”
Dat is heel jammerlijk als jij dat ziet. Als mijn moeder dement zal zijn, zal zij nog heel veel voor mij betekenen.
Ismail, het ligt wat gecompliceerder dan jij stelt. We zijn in het westen verregaand geïndividualiseerd. Dat begint al bij kinderen, waarvan we het gewoon vinden dat ze al vroeg een eigen kamer krijgen. Hetzelfde geldt voor ouder wordende ouders. Ouders willen zelf vaak niet bij kinderen en kleinkinderen intrekken; proberen zo lang mogelijk zelfstandig te wonen en kiezen dan vaak zelf voor een bejaardenhuis als zelfstandig wonen teveel voor ze wordt.
Dat wil niet zeggen dat er een hoop mis is met de huidige bejaardenopvang. Bejaarden worden nu vaak veel te veel weggestopt.
Maar ja, als je, zoals Karl, dementerende bejaarden als stukken vlees gaat beschouwen, is het niet vreemd dat bejaardentehuizen verworden tot voorportalen van het kerkhof.
Dat wil niet zeggen dat er een hoop mis is met de huisge bejaardenopvang. Bejaarden worden nu vaak veel te veel weggestopt.
Maar ja, als je, zoals Karl, dementerende bejaarden als stukken vlees gaat beschouwen is het niet vreemd dat bejaardentehuizen verworden tot voorportalen van het kerkhof.
Sommige oudereren zijn niet in staat om een keuze te maken. De kinderen/verwanten moeten die keuze maken.
Mijn moeder is ook zorg behoevend. Mijn zus verzorgt haar.
In Nederland zijn er genoeg instanties die hulp kunnen bieden voor het verzorgen van een ouder. Je staat er niet helemaal alleen voor. Desondanks is het een zware klus, letterlijk en figuurlijk. Een baby is wel lichter dan een volwassenen. Het is emotioneel ook zwaar. Zoals een ouder zijn kind niet wil zien leiden zo wil een kind zijn ouder ook niet zien leiden.
Allah (c.c) geve iedereen die een zieke verzorgt veel geduld (sabr).
Je hebt een site ontdekt van studenten uit 2004! 2004. Dat kan. (Ik denk dat die mensen al lang en breed hun diploma hebben en niet zitten te wachten op reacties!) En dan ga je daar een casus bij bedenken. Dat kan. En die casus is gebaseerd op het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Tegen je dementerende (schoon)vader zeg je: zoek het maar uit, ouwe, ik ga de kinderen naar school brengen!
Elders op de site zo’n zelfde geval: een medewerker die bericht over een moeder die op bezoek gaat en haar baby alleen thuis laat. Van het zelfde laken een pak: alles wat je dierbaar zou moeten zijn, laat je in de steek, voel je geen verantwoordelijkheid voor.
Ik vind het een schokkend beeld: opa, de vader van de zoon (!!!!!), wordt nadat hij om, vermoedelijk, 8.15 uur is vertrokken, pas om 21.00 uur gemist.
De vraag dringt zich op in wat voor wereld de casusbedenker leeft.
Kort en goed: het had op een andere, realistischer manier gekund, dit probleem aan de kaak stellen! Praat vooral met je ouders over wat zij willen en wat de kinderen willen, wat reeel is.
En bedenk betere cases!!!
“we zijn in het Westen verregaand geindividualiseerd ” is een excuus wat ik vaker hoor .Een reden is niet altijd een excuus , vooral voor ons als Moslims mag dat NOOIT als excuus gelden .
Er word constant gedaan alsof deze westerse cultuur het grootste is wat de mensheid ooit heeft voortgebracht, endat terwijl men nog nooit zo eenzaam , vertwijfeld en losgeslagen is geweest als juist in deze cultuur .
Als die Individualiteit zo destructief blijkt te wezen (want het is eigenlijk niets dan “ikke ikke en de rest kan stikke ) moeten we er maar wat van op gaan geven …
Het is makkelijk gezegd: ik zou mijn dementerende ouder(s) in huis nemen. Heb je ervaring met dementerende ouderen? Weet je wat het inhoudt? Als opa dagelijks wakker wordt in een nat en vies bed, omdat hij niet meer weet dat hij naar de WC moet gaan. De kachel de hele dag op minimaal 25-30 graden, omdat het systeem in zijn lichaam dat de temperatuur op peil houdt (heeft vast ook een naam) helemaal ontregeld is, zodat opa het altijd koud heeft. Of dat hij ’s nachts voor het raam om hulp gaat staan roepen omdat hij gevangen wordt gehouden, zodat jij door de politie van je bed gelicht wordt om dat eens op te helderen. Ja, je houdt hem inderdaad gevangen, de deur moet stevig op slot, omdat hij anders in zijn pyjama de straat op loopt, ook al is het winter…
De man van 65 die dementeert, het voorbeeld dat jij noemt, lijdt misschien aan Alzheimer, een langzaam proces. Misschien leeft hij hier nog wel 20 jaar mee, jaren waarin hij langzaam maar onvoorspelbaar achteruit zal gaan. Kan een gezin dat opbrengen? Kun je dat van kinderen verwachten? Wat voor bovenmenselijke engel-eigenschappen moet een (schoon)dochter/zoon wel niet bezitten om dat vol te houden? Nooit samen een avondje weg kunnen, want opa kan niet alleen blijven. Om over vakantie maar te zwijgen.
Bovenstaande voorbeelden heb ik niet verzonnen, maar ben ik in mijn werk bij de thuiszorg tegengekomen. In veel gevallen waren het de echtgenoten die voor de dementerende moesten zorgen. En die niet altijd hun geduld konden bewaren. Maar ook kinderen hebben vaak niet de mogelijkheid om voor hun ouders te zorgen. Omdat ze zelf al op leeftijd zijn bijvoorbeeld, of omdat ze er te veel moeite mee hebben om hun ouders zo te zien aftakelen, dit proces ontkennen, en hen blijven aanspreken als de ouder die ze eens waren, in plaats van in te spelen op de behoeftes die ze nu hebben.
Ik wil niet ontkennen dat er vaak het nodige schort aan de verzorings- en verpleegtehuizen. Maar het is ook niet louter kommer en kwel, daarmee doe je de mensen tekort die met liefde en plezier zorgen voor ouderen. En soms is het echt de beste oplossing, voor iedereen.
Ismail. ik gebruikte de individualisering niet als een excuus maar noemde het als een bestaand kenmerk van de westerse samenleving. Dat individualisering naast veel goeds ook veel kwaads kan veroorzaken ben ik geheel met je eens. Een van de positieve dingen van discussies met mensen die wortels in andere culturen hebben, is dat ze vaak met helderder ogen naar een bestaande situatie hier kunnen kijken (soms ook weer ernstig belemmerd door een te grote blindheid voor en idealisering van de zwakheden in de cultuur van hun voorouders). Dat is een van de redenen waarom ik discussies hier op deze site zo waardeer.
helemaal mee eens Pauline.
even terug naar de casus.
Hij is niet bedacht maar komt uit de harde werkelijkheid. Wat wij als studenten van de SPH opleiding graag willen weten is.
Hoe zou een verpleeghuis er moeten uitzien?
Waar hebben de straks steeds groter wordende groep moslim ouderen behoefte aan, als de zorg thuis niet meer haalbaar is.
zijn er tussenvormen te bedenken, zoals kleinschalige verpleeghuiszorg of dagopvang voor oudere moslims. Hoe moet dat eruit zien? Hoe kunnen we de zorg zo organiseren dat de kinderen toch kunnen blijven zorgen voor de ouderen die niet door de ziekte dementie thuis kunnen blijven wonen.
Ik vind dit een heel moeilijk onderwerp.
Vooral omdat de toorn van je ouders als het zwaard van Damocles boven je hoofd hangt.
Het is allemaal leuk en schattig als het harmonieus en vredelievend aan toe gaat maar de praktijk is soms anders. Hoe meer je op elkaars lippen zit hoe meer je aan elkaar ergert. Wat als je niet eens meer met elkaar kan praten om confrontatie te mijden?
Ik vind het heel erg knap van mensen die dat kunnen doen en ik zou liegen als ik zeg dat ik het kan.
Als mijn moeder dement is, dan betekent haar lichaam niets meer voor mij. Zij bestaat dan slechts noch in de herinnering van anderen.
Is ze dementerend, of hulpbehoevend, dan geldt bovenstaande niet.
Dagopvang voor oudere moslims is een super oplossing. Mijn moeder gaat naar een dagopvang waar zij de enige moslim is. Zij vindt het daar wel altijd leuk. Ondanks dat het erg vermoeiend voor haar is. Het zou voor haar prettig zijn geweest als ze daar iemand had met wie zij kon praten in haar eigen taal (zolang ze nog in staat was om te praten).
Inhoudelijk zou het niet zoveel anders hoeven te zijn, denk ik.
Wat verpleeghuizen betreft, zijn er hoeken ingericht voor kleinkinderen?
Verpleeghuis:
Geen bezoektijden, de zoon of dochter moet kunnen komen wanneer het hun uitkomt, dan komen ze ook vaker.
ps. Ik weet echter niet hoe het in een verpleeghuis aan toegaat.
Eerlijk gezegd heb ik me nooit zo beziggehouden met dit onderwerp, vooral ook omdat mijn ouders nog niet de leeftijd/toestand hebben dat dit aan de orde is. Zelf zou ik mijn ouders niet zo gauw in huis nemen, niet omdat ik niet goed met ze overwegkan of ze “in de steek laat”, maar omdat zij noch ik dat zouden willen. (Wat overigens niet wil zeggen dat ik ze niet zou opzoeken en verder alle steun zou bieden die ze nodig zouden hebben)
Ik heb ervaring met Dementerende ouderen
(trouwens ook met geestelijk gehandicapten waarvoor in Nederland al helemaal geen Islamitische zorg is )
Juist daarom wens ik mijn moeder niet in een van die Ghettoos te zien , Er is ook bewezen dat het uit hun eigen omgeving halen het process alleen maar versnelt .
maar ik weet uit de jaren dat ik in de gezondheidszorg werkte dat er al zeer weinig tijd over is om extra dingen te doen , Hoever denk je dat er bereidheid zal zijn om extra rekening te houden met de wensen van de meest gehate minderheid van Nederland . Heeft je Vader zijn hele leven lang Helal gegegten ……..
Beste Saida , hoe harmonieus en vredelievend zijn wij als kinderen en tieners geweest ??? zijn wij toen door onze ouders gedumpt ???
Zorg voor de ouders is een taak die Allah ons opdraagt , de keuze is niet tussen het Westerse en Oosterse Model maar tussen het volgen van de Regels van Allah of de excuses van onze Nafs ….
Dank voor jullie reacties. Ik wil graag iets toevoegen om het gesprek weer opgang te brengen. Tussen een bejaardenhuis (verzorgingshuis) en een verpleeghuis is een groot verschil. Ouderen kiezen zelf om te gaan wonen in een verzorgingshuis. Wonen in een verpleeghuis is altijd voor iedereen een noodsprong. Ik zou niet willen zoals in de casus dat mijn vader twee nachten in de kou doorbrengt. Dat heeft te maken met veiligheid en waardigheid.
Het betreft een zeer kleine groep mensen die uiteindelijk gaat dementeren. Ik zie nu dat er af en toe een Turkse of een Marokkaanse buurtbewoner wordt opgenomen in het verpleeghuis. Ik zie ook de vertwijfeling van de familie. De zorg uit handen moeten geven, de waardigheid van vader bewaren en voldoen aan wat er van je verwacht wordt.
De vraag is: Op welke manier kan een verpleeghuis tegemoet komen aan de wensen van dementerende ouderen.
Misschien moet je je vraag scherper stellen. Want in hoeverre hebben dementerende ouders nog wensen…. bedoel je niet de familie van die dementerenden?
Ja, waarom niet de familie? Zij kennen hun vader of moeder het beste en weten wat belangrijk is voor hen. Overigens hebben dementerende mensen wel degelijk wensen.
Hai Ria,
Ik ben heel benieuwd of jij de Ria Tijsen bent die ik ooit kende. Ik ben de computeraar die jou ooit sprak op icq, weet je het nog? Ingestuurde reakties worden gecontroleerd lees ik dus ik ben zo brutaal om dit berichtje te sturen ;-)
Groetjes,
Robert
hoi esma,
in verpleeghuizen(altans de meeste) zijn er geen bezoekuren je kan komen waarneer je wil maar het liefst niet tijdens maaltijden en rust uren.
ik zou mijn ouders ook niet naar een verpleeghuis sturen, want ik weet hoe erg het er kan zijn.
ik zou het alleen doen als laatste redmiddel.
groetjes
groetjes
@AH: Geloof me, het gaat hard achterwaarts in dit land. Het Westen staat op instorten. Achter alle schijn ontwikkelingen en welvaart schuilt er een enorme behoefte aan spiritualiteit. Een ieder is depressief of heeft te kampen met een burn-out. Teveel van het wereldse. Mensen worden alsmaar gierig en egoïstisch. Materialisme heeft dit land verdoemd. Ouderen worden aan hun lot overgelaten in kille zorginstellingen waar ze naar hun laatste adem happen. Ondanks alle ellende in Moslim landen is het wat dat betreft toch veel beter gesteld. Er bestaat een Islamitische familiesysteem waar iedereen een deel van uitmaakt. Ouderen worden in het Islamitische familiesysteem met open armen opgenomen en er wordt goed voor ze gezorgd (althans dat is wat de Islam vereist). De Westerlingen zijn jaloers op het succesvolle Islamitische familiesysteem. Ze willen de Moslims verwoesten door hun egoïsme en materialisme door de strotten van de Moslims te douwen. Dat gaat ze niet lukken.
@Ismail Abushams: Het is een verplichting voor elk Moslim om zorg te dragen voor zijn ouders en omgeving. Helemaal mee eens.
Ik kan er niet eens aan denken om mijn ouders in een verpleeghuis te gooien……… ik heb nu al ongelofelijke pijn- en schuldgevoelens als ik alleen maar over het idee denk.