Het is alweer voorbij… de Citotoets. Ik herinner me het nog als de dag van ruim 7 jaar geleden. Met volle spanning luisterde ik naar meester Jos en meester Ger, die ons vertelden hoe we de toets moesten maken: "Jullie krijgen potloden en antwoordvellen van ons. Als je denkt dat het antwoord A is, kleur je het vakje A in… wel binnen het vakje blijven. We werken namelijk met een systeem en anders wordt je antwoord niet herkend. Dat kan je punten kosten."
We moesten daarna ook met de hele klas oefenen hoe de vakjes in te kleuren. Het bleek moeilijker te zijn dan gedacht… als je zenuwachtig was, schoot je wel eens uit met je potlood. Gelukkig hadden we van meester Jos ook nog "hele speciale gummen" gekregen.
Het is het spannendste gedeelte van je hele leven tot dan toe. Dan komt het moment om je dromen – in mijn geval de dromen van mijn ouders – waar te maken. Mijn moeder wilde ook netals haar vriendinnen tijdens de wekelijkse roddelbijeenkomsten kunnen zeggen dat haar zoontje dokter gaat worden. Dat zorgde bij mij voor extra spanning, maar aan de andere kant ook voor een kick. Ik denk dat dat de eerste adrenalinestoot was in mijn leven. (Nee, ik lieg… dat was toen ik voor het eerst alleen mocht oversteken over die gevaarlijke weg met tweerichtingsverkeer voor de school.)
Het was een hele heisa… ik vond mezelf redelijk speciaal op school. Ik zat in groep 8 en dan kun je alles maken. Dan ben je namelijk de oudste en meest wijze op school (samen met je vrienden). Helaas gold dat toen niet. We moesten onze eigen tafels twee trappen af naar beneden dragen de gymzaal in. In de gymzaal moesten we de tafels in 4 rijen plaatsen met 1,5 meter afstand onderling. Dat was wel genoeg om het doorgeven van blaadjes te voorkomen, gezien de korte armpjes die we toen allemaal hadden.
Anders dan veel vrienden vond ik het zelfs leuk. Ik denk dat dat het donkere gedeelte in mijn jeugd was, waarin ik in mijzelf symptomen van een ‘nerd’ herkende. Nu zitten we in de donkere periodes van mijn moeders leven. Ik word geen dokter…
6 Reacties op "De Citotoets"
haha… ja, dat is alweer lang geleden.
Ik keek er echt tegen op. Vind zulke heftige zaken niet zo boeiend en gek dat ze je eigen op zo’n leeftijd al veroordelen voor de rest van je leven.
hahahahahhahahhaha Umar, dat is grappig geschreven. Mijn broertje heeft ook net zijn cito-toets gemaakt. Mijn vader bevindt zich ook in een donkere periode van zijn leven. Hij dacht ook altijd dat ik dokter zou worden, toen dat niet lukte dacht hij dat ik voor professor in de wiskunde ging. Dat ging dus ook niet door. Toen ik in zijn ogen mislukt was, had hij zijn hoop gevestigd op mijn broertje die natuurlijk kunstmatige intelligentie zou studeren, maar jammer genoeg voor mijn vader wil mijn broertje circus artiest worden….
Liever circus artiest dan werkeloze studiefinanciering terugbetaler…daar is mijn pa al helemaal niet trots op…
Ha leuk, de eerste adrenalinestoot!
Die van mij kwam toen ik op mijn 5e mijn eerste fietsje kreeg. Vader hield mij en m’n fiets vast. Toen liet hij me los en peddelde ik op eigen kracht min of meer in een rechte lijn. Spannend!!! Apentrots op mijn eerste zelfstandige vlucht en doodsbenauwd voor die bocht die onvermijdelijk naderde.
Ik heb lekker nooit de Cito-toets gemaakt ;p
dus ik kan niet met je meepraten over de spanning etc. Ja, mijn basisschool vond dat een cito-toets niet nodig was om het advies te bepalen, als de leraar je het hele jaar door al ziet werken. En daar ben ik het wel mee eens, maar dan moet je wel een leraar hebben die niet bevooroordeeld en ‘gemeen’ is. Helaas bestaan die ook.
Daarom is de cito-toets een goed iets, je hebt een onafhankelijk instrument dat een advies kan uitbrengen, jammer genoeg is dat instrument discriminerend toe naar leerlingen met het nederlands als tweede taal (daar bedoel ik niet alleen de allochtonen weer mee, maar wat dacht je van de friezen?). Wat ook jammer is, is de spanning die rondom het cito-toets wordt opgebouwd, niet alle leerlingen kunnen onder zulke omstandigheden ‘normaal’ presteren, hun resultaten zullen dan waarschijnlijk lager uitvallen dan hun werkelijke capaciteiten. Een eenduidige oplossing van wat het beste dan is, is er nog niet. Wat wel duidelijk moet worden is dat de uitslag van de cito-toets, en het advies van de basisschool slechts ADVIEZEN zijn, het hoeft de rest van je leven niet te bepalen. Ok, je kan niet op elke school terecht dat je zou willen, maar als je op een brede school komt (vmbo, havo, vwo) heb je in de brugklas in ieder geval opnieuw de kans om te bewijzen wat je kunt. Ik vind dan ook dat elke brugklas op vrijwel gelijke niveau les dienen te krijgen en waar je telkens twee rapporten krijgt, een ‘vmbo’ en een ‘havo/vwo’ rapport. ;p
Maar terug even over de cito-toets, afgelopen woensdag had ik de kans om het te maken, met de tv (ned 3) en daarbij had ik 5 fout. Goed voor een vwo advies. yeai. ;p
Prachtig!