Voorpagina Islam, Jouw Dagelijkse Dosis, Jouw Dagelijkse Dosis 2017/1438

Schei toch uit – Juz’ 28

Deze week geen coherent verhaal, maar meer een aantal inzichten die bij mij opborrelen tijdens het lezen van juz 28. Beer met me.

Laten we beginnen in hoofdstuk 65, ‘at talaq’, (vrij) vertaald ‘de echtscheiding’. Moslims lijken maar een vreemde relatie (see what I did there?) met dit fenomeen te hebben. Waar scheiden eerst een ontzettend taboe was, begint het nu bijna een rage te worden. Het al dan niet taboe zijn van scheiden ken trouwens een innovatie genoemd worden -gezien een hoofdstuk uit de Koran nooit naar een taboe vernoemd zou worden- misschien wel afkomstig uit het katholicisme.

Ken je die populaire overlevering over dat moslims de joden en christenen zullen volgen, zelfs tot in een hagedissen holletje (de precieze hoedanigheid van die eindbestemming is voor interpretatie vatbaar)? Meestal wordt die aangehaald op de meest domme momenten. Zo van, ‘’zie je, christenen dragen minirokjes en moslims nu ook’’, maar als het gaat om de universele boodschap van God vervangen door misogyne, patriarchale en tribale jurisprudentie –waar in navolging van, inderdaad, de joden en christenen nu ook de moslims in uitblinken- hoor je niemand. Dit terwijl in het hoofdstuk na 65 – 66, ‘at tahrim’, ‘het verbod’ – God zelfs Zijn laatste profeet berispt (!), zeggende:

‘’Waarom verklaar jij verboden wat God heeft toegestaan..’’.

Wat de profeet Mohammed ruim 1400 jaar geleden al niet mocht, gebeurt vandaag de dag vrijwel constant. Zo ken het dat expliciete Koranische geboden, met betrekking tot bijvoorbeeld vrijheid van religie en de straf op overspel, worden ‘overruled’ door soms totaal tegenstrijdige jurisprudentie gebaseerd op uitspraken toegeschreven aan de profeet en heiligen/geleerden uit het islamitisch verleden. Ongelooflijk.

Maar goed, hoofdstuk ‘de echtscheiding’. Het bestaan van dit hoofdstuk in de Koran, impliceert het bestaan van dit fenomeen in de islam. Het idee dat een stukgelopen relatie een verwijtbare mislukking is, vindt dus niet haar oorsprong in de islamitische zienswijze, maar waarschijnlijk in die van een wereldvreemde, gefrustreerde en emotioneel instabiele prediker. Die lijken in de moslimgemeenschap als paddenstoelen uit de daarvoor (veel te) vruchtbare grond te schieten. Dat alleen al zou tot nadenken moeten stemmen.

Hoofdstuk 65 richt zich voornamelijk tot de (gescheiden) man en vertelt deze hoe om te gaan met zijn ex. Lees het hoofdstuk vooral zelf even, de enige spoiler die ik deel is dat ‘redelijkheid’ in deze het toverwoord is. Hoe anders is de realiteit binnen de moslimgemeenschap. Nooit heb ik gesnapt dat een, so called, man zijn ex stalkt of op andere wijze het leven zuur maakt. Dude, ze wil je niet meer, deal with it. Wat wil je dan, d’r opsporen en aan een ketting leggen? Ja, lekker huwelijk is dat. Maar sommigen hebben hersenkronkels in de vorm van de Goliath, en die gaan er niet uit door het aanhoren van de zelfs meest zorgvuldige recitatie van hoofdstuk ‘at talaq’. Niet zolang de Koran, dat universele boek, waaruit gereciteerd wordt naderhand weer op de hoogste plank verdwijnt. Om vervolgens de eigen ziekten van het hart weer bevestigd te zien worden in de meest schandelijke dogma’s die nu de norm vormen.

Als we zo getrouwd zijn, wil ik die scheiding.

Dit is deel 28 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in de Ramadan schrijft, presenteert of declareert een team van gasten een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen.

Jouw Dagelijkse Dosis:

Jouw Dagelijkse Dosis 2017/1438:

'Anouar Ethawri' is het schrijvers-pseudoniem van een doodnormale jongen die verder uit angst voor represailles liever zijn volledige naam verborgen houdt. Anouar Ethawri, hierna te noemen 'de zwaarlijvige puber met de vele namen', ziet in Rotterdam het levenslicht op precies dezelfde dag dat Theo Laseroms -Feyenoord én Sparta legende- helaas het loodje legt. Een triest gevalletje 'de een zijn dood, de ander zijn brood' en verder de basis voor een levenslange liefde voor de twee Rotterdamse voetbalclubs. Naast het liefhebben van Rotterdamse voetbalclubs -en eigenlijk alles wat maar enigszins met Rotterdam te maken heeft- doet de zwaarlijvige puber met de vele namen niet zo veel in zijn leven. Behalve dan misschien af en toe wat lezen uit een Dostojevskitje, de Donald Duck of natuurlijk de Koran. Als Feyenoord eindelijk weer eens kampioen wordt, regelt de zwaarlijvige puber met de vele namen een importbruid en gaat hij op huwelijksreis naar Paaseiland. InshaAllah.

Lees andere stukken van Anouar